|3| Zij liet me ook vaak alleen.
Eerst dansten we altijd samen in de schaduwen. Dan kwamen we vaak ook in het licht. Als we samen waren, leken we te zweven, maar toen zweefde zij alleen weg van mij.
Eerst ging ze een stukje omhoog, dan keek ze achterom, ging ze terug naar de grond, naar mij.
Vaak zweefde ze daar in de lucht, maar ik kon niet zweven. Ik wachtte enkel tot ze weer terug kwam naar mij. En dat deed ze ook, op ongeregelde tijd. Dan stond ze plots weer voor mijn neus en dansten we samen.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top