Mijn handen zijn klam van het zweet. Nog nooit in mijn leven ben ik zo zenuwachtig geweest en waarom? Op die vraag is makkelijk antwoord te geven.

Tyler.

Hij schuift de stoel voor me naar achteren en met een glimlach ga ik zitten. "Deuren voor me open houden, stoelen voor me aanschuiven. Ik zou bijna denken dat je een gentleman bent." Komt er glimlachend over mijn lippen heen en ik zie meteen die stralende glimlach rond de lippen van Tyler ontstaan. Oh wat hield ik van die glimlach. Die glimlach kon zelfs het altijd witte ziekenhuis weer kleur geven. "Voor jou ben ik altijd een gentleman." Mijn hart slaat gelijk een slag over en ik smelt bij de woorden. Een glimlach staat rond mijn lippen terwijl ik kijk naar hoe Tyler tegen over me komt zitten. "Daar kan ik wel aan wennen." Ik zie Tyler knikken. "Mooi, want ik ben niet van plan om ergens heen te gaan." 

En met die woorden heeft hij mijn hart in zijn handen.