"Twinkle, twinkle, little star. How i wonder what you are. Up above the world so high. Like a diamond in the sky. Twinkle, twinkle, little star. How i wonder what you are."  Kinder stemmen klinken door de altijd witte kamer heen terwijl mijn handen de noten spelen op de oude piano die er staat. Vrolijke gezichtjes kijken me aan terwijl ik met ze mee speel en mee zing. Het voelt goed om te weten dat ik een beetje licht schijn op hun leven. De laatste toetsen van de piano sla ik aan waarna de muziek de kamer uit verdwijnt. Kleine kinder handjes komen op elkaar wat het geluid van klappen laat ontstaan. Ook ik klap met een vriendelijk lach rond mijn lippen. Wanneer al het geklap is doodgebloed hoor ik alleen nog twee enkele handen telkens op elkaar komen en van elkaar af gaan. Meteen draai ik mijn hoofd naar achteren. Mijn ogen ontmoeten twee helder blauwe. Het is alsof je de lucht er in kan zien. Even voelt het alsof ik er in verdwijn. Even ben ik van de wereld af en kan ik alleen maar staren. "Ty!" Een enthousiaste kinderstem zorgt ervoor dat ik op schrik en meteen mijn blik afwend. Mijn wangen voel ik rood kleuren en wanneer ik terug kijk zie ik hoe het kleine meisje in zijn armen staat. De twee spreken. En het enige wat ik doe is kijken, naar twee prachtige ogen.