Je kijkt me aan en ik zweef even. Ik zie hoe je op staat van je stoel. Je wacht. Ziet dat ik niet in beweging komt en doet het daarom zelf. Het duurt niet heel lang, voor je voor me staat. "Lang niet gezien." Verzucht je zachtjes en ik kan alleen maar stom knikken. Ik slik de brok in mijn keel weg. "Klopt." Antwoord ik terwijl ik jou aan blijf kijken.

"Waarom?" 

Mijn blik gaat even naar de grond, en ik haal mijn schouders even op. "Geen idee. Kom je mee naar buiten?" Ja ik verander het onderwerp. Natuurlijk merk jij ook dat ik er niet over wilt praten dus je knikt alleen, neemt mijn hand en loopt met me dezelfde deur weer uit waardoor ik naar binnen kwam. Het is fris buiten. De wind is koud. We lopen zwijgend door tot je weer spreekt. "Je negeerde mijn vraag." Scherp, ik kan niet anders zeggen. 

"Ik ren weg denk ik." 

"Waarvan?" 

En weer negeer ik jou vraag.