Leven in een droom. Dat is wat ik doe. Met mijn hoofd in de wolken. Zwevend en niet lopend. Zo voelt het een beetje. Zelfs de ziekenhuislucht kan me niet met beide voeten op de grond krijgen. En dat allemaal door hem. Tyler. De naam alleen al zorgt ervoor dat ik weer een beetje ga zweven. Terwijl ondertussen het metaal van de stethoscoop tegen mijn huid aan komt. Mijn hart klopt sneller dan normaal zegt de dokter. Maar dat komt maar door een iemand: Tyler. Mijn temperatuur is wat omhoog gegaan zegt de dokter. En dat komt maar door een iemand: Tyler. Ik zie hoe de dokter zich richt tot mijn ouders. Hoor hoe hij ze verteld dat ik gezond ben, tot nu toe. Tot nu toe, de woorden laten me maag een beetje omdraaien en zorgen ervoor dat ik toch weer met beide benen op de grond kom. Het betekent namelijk dat het alleen maar erger kan worden.