Yara

"En de laatste toets is alweer gemaakt," zegt Mira, nadat Milan, James en ik het lokaal uitlopen. "Hoe ging het bij jullie?"

"Biologie is altijd wel goed te doen," zegt Milan. "Ik denk dat ik minimaal een zeven zal hebben."

"Same for me," zegt James.

"Bij mij ging hij ook wel goed," zeg ik. Ook wel goed is natuurlijk zacht uitgedrukt. Ik woon samen met mijn biologiedocent, ik heb alle uitleg gehad die ik nodig had. Max had de toets zelf niet gemaakt, dus het voelt niet eens alsof ik heb 'valsgespeeld'.

"Bij mij ook trouwens," zegt Mira, na een lange stilte. We lachen en lopen daarna met zijn vieren de school uit. Doordat ik lang binnen heb gezeten en nu in de frisse buitenlucht kom overvalt de misselijkheid me. Ik slik en adem rustig door mijn neus in en via mijn mond uit.

"Gaat het?" vraagt Milan, die naast me komt lopen. Ik haal mijn schouders op. Mira en James zijn druk in gesprek terwijl ze naar de scooters van James en Milan lopen. "Als je het niet meer ziet zitten om wat te eten in de stad dan doen we het niet, oké?"

"Nee, het lijkt me erg leuk! Kan je me wel rond 4 uur weer op school afzetten, ik word dan opgehaald."

"Door de vader?" Ik knik. "Dan zorg ik dat je om 4 uur weer op school bent." Ik glimlach en voel hoe Milan zijn arm om mij heen slaat. "Je bent een sterk meisje," zegt hij. "Een toetsweek met al dit gedoe erbij is vast niet makkelijk."

"Niet heel erg," zeg ik, "maar Ma-," Ik wilde bijna zijn naam zeggen, "ik word goed geholpen door de vader."

"Gelukkig." We komen aan bij de scooters. Mira en James zijn nog steeds druk in gesprek en het spreekt dus voor zich dat ik bij Milan achterop de scooter ga, waar ik ook wel op had gehoopt. Mira en James zijn erg afstandelijk richting mij, alleen omdat ik ze niks verteld heb over mijn relatie. Ik stap achterop de scooter bij Milan en we rijden met zijn vieren richting het stadscentrum.

-

Ik stap bij Max in de auto. Hij glimlacht naar me. "Heb je een leuke middag gehad?" vraagt hij. Ik knik. "Hoe deden Mira en James?"

"Eerst een beetje afstandelijk, maar tijdens het eten was het echt heel gezellig en hebben we echt leuk gepraat." Max rijdt weg van de parkeerplaats op school en rijdt de weg op.

"Mooi! En nu de echte vraag, hoe ging je toets?" Ik kijk hem aan en glimlach.

"Hij ging heel goed," zeg ik. "Ik denk dat ik 1 vraag misschien fout heb, maar de over de andere vragen ben ik vrij zeker."

"Dat is wel extreem optimistisch, Yaar. Elke toets heeft instinkers."

"Deze ook, maar ik zag ze en heb ze goed beantwoord. Dat hebben we geoefend toch? Ik let echt wel op tijdens jouw uitleg." Max lacht en drukt een kus op mijn hand.

"Ik ben trots op jou," zegt hij. Ik glimlach en wrijf met mijn duim over zijn hand. "We gaan even langs mijn huis om de koffers op te halen en dan rijden we gelijk door naar de Veluwe."

"We zouden morgenochtend toch pas gaan?" vraag ik.

"Ik heb even gebeld met de verhuurder van het huisje of we een avondje eerder zouden kunnen komen. Dan heb jij nog even wat langer de tijd om te ontspannen." Ik glimlach en kijk Max aan.

"Ik hou van jou!" zeg ik. Ik knijp uit enthousiasme in zijn hand. "Gaan we dan samen films kijken en koken en knuffelen? Geen school of werk?"

"Een klein beetje examentraining voor jou, want we moeten wel zorgen dat je dit jaar slaagt." Ik knik.

"Uiteraard, maar voornamelijk echt samen dingen doen?"

"We gaan veel samen doen ja." Ik glimlach en leg Max zijn hand op mijn buik.

"Ze is ook enthousiast," zeg ik. Max kijkt me aan. Dit is de eerste keer dat hij ons kindje voelt bewegen. Hij glimlacht naar me.

"Ze gaat wel tekeer hé," zegt hij. Ik knik. "Hoe voelt dat voor jou?"

"Een beetje als belletjes, gerommel in mijn darmen maar wat extremer." Max pakt mijn hand en drukt er een kus op.

"Ik hou van jou." Ik glimlach.

-

We stappen het vakantiehuisje binnen. Max zet de tassen op de grond en sluit de deur achter zich. Het huisje is veel groter dan ik had verwacht. Het heeft een grote woonkamer met een schuifdeur die uitzicht biedt op een groot meer.

"Mooi," zeg ik. Ik loop naar de keuken en kijk naar de grote eettafel die naast de keuken staat. "Het is wel groot voor twee personen."

"We zijn soort van met drie," zegt Max, "en dit huisje was in de aanbieding." Ik lach.

"Het is heel mooi." Max komt achter me staan en legt zijn handen onder mijn buik. Hij tilt mijn buik een stukje op, waarmee hij de zware last even van me wegneemt. Ik zucht en leun tegen Max aan.

"Red je het nog een beetje?" vraagt hij.

"Nu is het heerlijk," zeg ik. Ik voel Max een kus op mijn haren drukken. Langzaam laat hij mijn buik weer los en voel ik het gewicht van de baby in mijn buik weer. Ik kreun. "Kan je nog heel even vasthouden?" vraag ik. Max pakt mijn buik weer vast en tilt hem iets omhoog. "Dank je." Ik voel de baby trappen en ook Max voelt het.

"Ze gaat tekeer he," zegt hij. Ik lach. "Doet het pijn?"

"Nee," zeg ik. Max laat mijn buik langzaam zakken. Ik kreun weer.

"Ik moet echt even koken, schatje. Jij moet echt even wat eten." Ik glimlach en geef hem een kus.