Yara

Ik lig in bed. Max is met zijn ouders aan het bellen. Zijn ouders hebben enthousiast gereageerd op het geslacht van de baby. Kennelijk heeft Max ze al eerder over onze relatie verteld en over mijn zwangerschap.

Max zit op de rand van het bed en wrijft over mijn onderarm. "Ze is vooral erg moe en heel af en toe is ze misselijk." Ik luister naar wat hij aan zijn ouders verteld en kijk ondertussen naar zijn hand die over mijn arm glijdt. Ik glimlach wanneer Max naar me kijkt. "Zal ik doen, mam," zegt hij.

Ik kijk naar mijn buik en glimlach. Bij Max thuis hoef ik geen grote truien te dragen om de buik te verbergen. Bij Max thuis kan ik ongestoord naar mijn buik kijken. Mijn buik is nu aardig groot aan het worden. Tussen de vijftien en twintig weken is mijn buik volgens mij verdubbeld. Ik maak me zorgen om de komende maanden. Ik kan mijn buik over een tijdje niet meer geheimhouden.

Ik leg mijn vrije hand op mijn buik. Max kijkt naar mijn buik en drukt er een kus op. Dan staat hij op van het bed. "In principe elk weekend," zegt hij tegen zijn ouders. Max loopt de slaapkamer uit. Na een minuutje komt hij weer terug met een glas water en een peer. Hij geeft me het glas water aan en legt de peer naast me neer.

"Dank je," zeg ik. Max luistert aandachtig naar wat er aan de andere kant van de lijn gezegd wordt.

"Ja dat is denk ik wel goed ja," zegt Max. "Nou ja, we zitten met de ruimte nu." Max blijft stil terwijl er aan de andere kant druk gepraat wordt. "Het is niet alsof ik daar geld voor heb liggen. Die baby gaat al veel kosten." Max staat weer op van het bed en loopt weg. Ik hoor hem wat dingen mompelen, maar doordat hij inmiddels weer uit de slaapkamer is kan ik er geen verhaal van maken. Ik zet mijn glas water op het nachtkastje en leg de peer ernaast.

Na vijf minuten komt hij de slaapkamer weer inlopen. Hij is inmiddels klaar met bellen en komt naast me op bed liggen. Ik voel hoe hij zijn arm om mijn middel slaat. Max kruipt tegen me aan en drukt een kus op mijn schouder. Zijn hand rust op mijn buik.

"Ben je nog wakker?" vraagt Max.

"Ja," zeg ik. "Wat was je aan het bespreken met je ouders? De kosten?"

"Mijn moeder had het over een groter huis, maar wij kunnen nu even geen groter huis betalen. De baby gaat al heel veel geld kosten. In ieder geval te veel om ook nog een huis te kunnen kopen."

"We kunnen haar de eerste drie jaar toch bij ons op de kamer laten slapen?" vraag ik.

"Onze dochter neem ik aan. Niet mijn moeder," zegt Max.

"Onze dochter ja," zeg ik. "Ik koop wel zo'n bedje voor aan het bed vast voor het eerste jaar en daarna een bedje voor aan het einde van het bed of zo."

"Ja dat kan, maar wat dan? Over drie jaar ben je nog aan het studeren, heb ik niet meer inkomsten, kost de kleine meid waarschijnlijk nog meer geld. Dan kunnen we ook geen huis kopen." Ik zucht en draai me richting Max. Mijn buik drukt tegen de zijne aan.

"We hebben het niet goed doordacht he?" vraag ik.

"Alleen qua ruimte niet," zegt Max, "maar ik sta nog steeds achter het besluit om de baby te krijgen." Ik glimlach en geef Max een kus.

"Als het echt moet kunnen we ook een slaapbank nemen. Dan slapen wij gewoon in de woonkamer, heeft zij een eigen kamertje," zeg ik. Max knikt.

"Dat is dan altijd nog een optie. Mijn ouders zouden sowieso een beetje helpen met geld. Ze gaan aankomend weekend naar de baby beurs om te kijken voor wat spullen."

"Niet voor alles toch?" vraag ik.

"Nee joh. Wij gaan nog steeds de meeste dingen uitkiezen, schatje. Het is ons kindje." Ik leg mijn hoofd tegen Max zijn borst.

"Ik ben moe," zeg ik.

"Probeer dan te slapen," zegt Max. Ik zucht.

"Dat probeer ik al maar het lukt niet."

"Heb je stress?"

"Niet per se, denk ik," zeg ik en kijk Max aan. "Ik ben nu gestresst over de ruimte en de kosten van het kindje."

"Daar hoef jij je geen zorgen om te maken, Yaar. Ik regel dat allemaal. Focus jij je gewoon op goed eten, goed slapen en zwanger zijn." Ik glimlach en knuffel hem.

-

"Ontbijtje," zegt Max en hij geeft mij een bord aan. Ik schud mijn hoofd en draai me weer om in bed. "Yaar, je moet even eten."

"Ik ben misselijk en ik heb buikpijn."

"Zal ik het eten naast je neer zetten? Dan kan je het straks eten als je wel kan eten." Ik knik en zie hoe Max het bord naast me neerzet.

"Wil je nog even bij me liggen, Max?"

"Ik heb een telefonische vergadering over vijf minuten," zegt hij. Ik zucht en kijk hem aan.

"Kan je dan vijf minuten bij mij liggen? Je kan toch ook hier vergaderen?"

"Yara, ik wil nog even wat dingen doornemen voordat de vergadering begint. Ik heb na de vergadering tijd voor je." Ik draai me van Max weg en hoor hoe hij de slaapkamer uitloopt. Ik draai me terug naar mijn ontbijt en kijk naar de gesneden stukken watermeloen en een wentelteefje, met aardbeien. Ik pak een stuk watermeloen en stop hem in mijn mond.

Na het stukje watermeloen stap ik uit bed en loop ik richting de badkamer. Vrijwel direct nadat ik de wc bril omhoog heb geslagen voel ik kots opkomen. Ik kots en blijf daarna nog even bij de wc zitten. Ondertussen hoor ik Max praten, met zijn vergaderafspraakje. Ik zucht en spoel mijn kots door. Ik poets mijn tanden en kruip dan weer terug in bed.

Het is ruim een uur later wanneer Max de slaapkamer in komt lopen. Ik kijk op van mijn telefoon en glimlach naar hem. "Ging je vergadering goed?" vraag ik.

"Ja," zegt Max, "maar Yaar, volgende keer als ik iets moet doen voor werk en daardoor niet met jou kan knuffelen, moet je niet zuchten en wegdraaien van mij, oke?" Ik knik en voel dan een traan over mijn wang lopen. "Wat is er?" Max schuift mijn, nog steeds volle, bord opzij en komt naast me liggen.

"Ik vind het kut om zwanger te zijn," zeg ik. "Ik trek het niet meer." Ik huil oncontroleerbaar. "Ik wil gewoon-"

"Yaartje," onderbreekt Max mij. Ik voel hoe hij mijn tranen wegveeg. Ik verstop mijn gezicht in zijn borst en snik.

"Ik voel me lelijk en ik ben elke dag misselijk. Ik voel me doodziek." Max pakt mijn gezicht vast en zorgt ervoor dat ik hem aan kijk. "Ik wil gewoon niet meer zwanger zijn."

"Liefje, je bent de mooiste vrouw die er is en het maakt niet uit hoe groot je buik wordt of hoe bollig je wangetjes worden, je blijft de mooiste vrouw." Ik glimlach. "En ik weet dat je je niet al te best voelt, maar ik zorg goed voor je toch?" Ik knik. "Je bent al over de helft van de zwangerschap. Voor je het weet is het weer voorbij."

"Maar ik moet ook nog bevallen. Dat is niet leuk," zeg ik. Max veegt mijn laatste tranen weg.

"Ik blijf de hele bevalling bij je, dus als je iets nodig hebt of als je wilt dat ik iets voor je doe dan weet je dat ik dat voor je regel. De bevalling komt goed." Ik kijk naar Max zijn lippen en druk er een kusje op.

"Ik wil nog wel het kindje," zeg ik, "maar ik voel me gewoon moe en ziek."

"Ik weet dat je het kindje nog wilt, gekkie. Je vertelde gisteren nog over een kinderwagen die je heel graag wilde halen en over een knuffel die je was tegengekomen."

"Ik wil ook graag mama zijn, maar ik vind die zwangerschap echt niet zo leuk meer," zeg ik. Max geeft me een kus op mijn voorhoofd.

"Die zwangerschap kan je bij mij thuis doorbrengen, ik doe alles voor je en ik zorg dat je niks tekort komt. Die laatste paar maanden kom je echt wel door." Ik knik en leg mijn gezicht tegen Max zijn borst aan.