"Gaat het?" vroeg ik Eliza bezorgd.

Ze haalde haar neus op en veegde haar tranen weg.
"Ja. Sorry, ik..."
Ze keek me met betraande ogen aan.
"Ik mis haar zo, Chris. Ik mis haar meer dan mijn vriendinnen. Ik mis haar meer dan iedereen die ik ken..."

Ze huilt even uit en gaat dan snikkend weer door.
"Ik had alleen gehoopt dat jij er ook zo over zou denken, als Wietekes beste vriend. Maar ik zal wel overgevoelig zijn, het spijt me."

Ik schudde mijn hoofd en wilde wat dichter naar haar toe gaan zitten, maar dat kon ik niet maken, gezien haar verdriet mijn schuld was.
"Ik loog, Eliza," gaf ik toe. "Ik zie haar vrolijke gezicht nog constant voor me. Zelfs in mijn dromen."
In mijn nachtmerries, beter gezegd.

Eliza keek op, haar laatste tranen wegvegend.
"Echt?"

Ik knikte.
"Echt. Ze was bijzonder, Eliza, dat weten we allebei. Als ik me alleen voelde, stond zij voor me klaar. Als er iets grappig was, lachte zij het hardst van iedereen. Als we ruzie hadden en ze boos was, duurde het nooit langer dan een paar minuten. Ze was de beste vriendin die ik me kon wensen."

Bij elk woord dat ik zei, voelde ik nieuwe tranen opwellen, maar ik wist ze te onderdrukken. Het zou hypocriet zijn om te huilen.

Eliza slikte en keek me aan, weer met die twinkeling in haar ogen die me tintels bezorgden.

"Voor mij was ze net zo bijzonder. Ik... ik heb iemand nodig om mee te praten over haar. Voel jij die behoefte niet?"

Ik knikte wat afwezig.
"Ja, ik zou er graag over willen praten."
Ik keek haar met droevige ogen aan.
"Ik... het ongeluk... het was..."

Ik stond op het punt om te bekennen. Ik stond op het punt mijn schuld te bekennen!

Maar nog voor ik mijn zin af kon maken, legde Eliza een vinger op mijn lippen, die ze gauw weer wegtrok. Ze keek naar beneden.

"Soms moet je niet praten, Chris. Soms moet je gewoon stil zijn. Wachten tot het perfecte moment daar is om je gevoel op een andere manier te uiten."

Ik snapte eerst niet wat ze bedoelde, maar zodra ze haar ogen sloot en haar hoofd iets dichter naar me toe boog, begreep ik het direct.

Ze wilde me zoenen. En ik haar.