A/n: even een waarschuwing. Dit hoofdstuk bevat ietwat heftige stukken. Ik zeg het gewoon even dat je het weet. Als je niet graag dit soort stukken leest, raad ik je aan je ogen dicht te doen :)

Ik wil ook even zeggen dat ik in de komende twee tot drie weken weinig tot niet ga uploaden omdat ik examens heb en me daar dus op moet richten. 19 december is m'n laatste examen, daarna ga ik terug extra veel uploaden ;)
___

Gretig legt Joey zijn handen op mijn heupen en laat ze verder naar mijn billen glijden terwijl hij met zijn neus een lijn trekt van mijn oor tot aan de rand van mijn t-shirt. Ik moet iets doen, maar hij blokkeert me met zijn lichaam dat té dicht bij me staat. Ondertussen dat hij zijn handen onder mijn t-shirt door laat glijden, hoor ik hem in mijn oor fluisteren:
"We kunnen het heel plezierig hebben samen." Voor ik goed en wel besef wat ik juist doe duw ik me dichter tegen hem aan. Hij schrikt even door mijn reactie, maar hersteld zich al snel en drukt gretig zijn lippen op de mijne. Ik wil hem van me af duwen en mijn mond met zeep gaan wassen nu, maar ik moet me aan mijn plan houden.

Laat je niet afleiden! Denk aan het plan!

Hij likt met zijn toch over mijn lippen, en knijpt in mijn kont waardoor een kreun mijn mond verlaat. Ondertussen duwt hij zijn tong in mijn mond.

Denk aan het plan!

Ik laat mijn handen naar zijn kont glijden en laat heel subtiel mijn hand in zijn broekzak glijden. Ik voel het kleine sleuteltje tegen mijn vingertoppen, maar voor dat ik het kan pakken draait Joey me opeens om waardoor ik mijn evenwicht verlies en met een harde klap op de grond val. Nog voor ik terug recht kan kruipen, gaat hij weer bovenop me zitten, met aan elke kant van me een been. Zijn t-shirt trekt hij over zijn hoofd en een groot sixpack komt tevoorschijn. Dit is niet goed, zo hoort mijn plan niet te verlopen! Angst groeit weer in me op en als hij mijn t-shirt vastgrijpt slaak ik een harde gil en trek mijn knie omhoog.
Joey krimpt ineen van de pijn en met een duw, ben ik bevrijd uit zij greep.
"Trut", sist hij boos terwijl hij weer probeert op te staan. Zo snel als ik kan ren ik naar de deur en probeer hem te openen. Natuurlijk heeft dat geen zin want Joey heeft de sleutel nog steeds. Ik slaak weer een harde gil als ik onverwachts van achteren aan mijn heupen vastgegrepen wordt en hard tegen de muur geduwd wordt.
"Blijf van me af!", schreeuw ik boos als hij mijn t-shirt omhoog wil trekken en duw hem hard van me af. Ik had verwacht dat hij zich lustig weer op me zou gooien, maar in plaats daarvan begint hij te lachen.
"Kun je me alsjeblieft gewoon laten gaan?" Hij schud zijn hoofd.
"Sluit je bij ons aan, dan mag je gaan."
"En waarom zou ik dat doen?!"
"Kijk zelf nou! Wij zijn met een veel grotere groep en ik weet zeker dat wij nu aan het winnen zijn." Een plotselinge bezorgdheid overspoeld me. Wat als deze zombie hier voor me gelijk heeft? Wat als mijn vrienden daar buiten allemaal aan het sterven zijn?
"Mag ik eerst met Mel praten?" vraag ik. Een nieuw plan is in me opgekomen en deze keer moet ik wel slagen.
"Waarom?"
"Ze is m'n beste vriendin ik ga me echt niet bij jullie aansluiten zonder haar!" Ik weet dat ik hiermee een goed punt maak.
"Goed, je krijgt vijf minuten", geeft hij na een korte aarzeling toe. Dan zet hij onverwacht weer een paar stappen dichterbij een buigt weer voorover. Automatisch ga ik naar achteren leunen. "Maar als je durft te ontsnappen,", zegt hij dreigend, "dan zull je wensen dat je het nooit geprobeerd had." Wat beduusd knik ik en terwijl Joey achter de sleutel in zijn kontzak zoekt, neemt hij me vast bij mijn bovenarm, waarna hij me de kamer uit leidt. Als we de kleine keuken weer inlopen, is die verlaten. Boos gooit Joey de sleutel op het tafeltje. Wat me meteen opvalt is dat het EHBO kistje weg is. Waar zijn ze naar toe? Dan wordt ik -voor zoveelste keer al- weer tegen de muur gedrukt. Joey houdt me met zijn arm tegen mijn keel vastgepind aan de muur en houdt dreigend een mes voor mijn gezicht.
"Waar zijn ze?", vraagt hij woedend.
"Hoe moet ik dat nu weten, ik was de hele tijd bij jou!", kaats ik terug.
"Nu heb ik er genoeg van!" Deze keer is hij razend, maar dan ook echt RAZEND. De hand, waarin hij het keukenmes vast heeft, heft hij terug omhoog en ik sta als bevroren aan de grond genageld.

Hij gaat me vermoorden...

En dan gaat met een grote ruk de deur open waardoor Joey midden in zijn beweging bevriest en het mes maar op een halve centimeter van mijn voorhoofd verwijderd is. Ik draai mijn hoofd, tegelijk met Joey, richting de deur om en zie Jake en Logan in de deur staan. Logan heeft een hand over Jake's schouders geslagen en Jake ondersteunt hem. Van Logans gezicht is alleen angst en pijn te lezen. Snel laat Jake hem op een stoel zakken en zet dan twee grote stappen naar mijn gijzelaar toe, waarna hij die en harde duw van me weg geeft. Joey, die in een soort van trans of iets dergelijks zat, struikelt achterover en valt met zijn hoofd op de punt van de tafel. Jij is opslag dood en met ogen vol afschuw kijk ik naar het dode lichaam.
"Ricky, ben je in orde?" Jake's stem onderbreekt mijn staarmoment en mijn ogen ontmoeten de zijne.
"Ik... Ik weet het niet."
"Heeft hij je iets aangedaan?"
Ik schud mijn hoofd als antwoord en begin opslag te huilen. Jake trekt me tegen zich aan en ik verberg mijn hoofd in zijn t-shirt dat vol bloed hangt.
"We moeten Mel vinden, ik ben ze kwijt."