"Ik ben uitgenodigd voor een luxe etentje in een landhuis?" zei Ruby en liet de brief aan Hecta zien.

"Waarom ben jij daarvoor uitgenodigd?"

"Weet ik veel, maar ik ga erheen."

"Maar hoe zijn ze aan je naam gekomen?"

"Maakt dat uit? Dit is toch super gaaf! Het is morgen al!"

"Je gaat toch niet alleen?"

"Het zegt niet dat ik een plus een mee mag nemen... Dus sorry als jij ook graag gewild zou hebben." Hecta keek haar vriendin praktisch smekend aan. Ze had het nare gevoel dat als Ruby erheen zou gaan, ze niet meer terug zou komen. Het kneep haar hart pijnlijk samen.

"Het is voorspeld dat het morgen gaat regenen!" bracht ze uit. Ruby keek haar aan en proestte het daarna uit.

"Maak je geen zorgen, ik zal mijn paraplu deze keer niet vergeten. Daarnaast, had jij niet een date met Jake?" vroeg ze en voegde er een dikke knipoog aan toe. Hecta keek weg, haar wangen beschamend rood. Niet om wat Ruby zei, maar om wat haar gedachten zeiden: Ik wilde dat die date met jou was.

"Laat me vooral alle sappige details weten wanneer je er terug van bent."

"Oké, maar vergeet je paraplu echt niet."

"Hoe kan ik ooit de mooiste paraplu die jij me vorig jaar voor mijn verjaardag hebt gegeven, vergeten? Er staan de mooiste rode appels op! Ik had nooit gedacht dat er paraplu's zouden zijn van mijn favoriete game, maar jij weet dit soort dingen altijd weer te vinden." Hecta lachte.

"Alles voor jou," zei ze en Ruby gaf haar een dikke knuffel.

"Veel plezier bij je date, houd me op de hoogte dan doe ik dat ook. Oh het gaat echt zo geweldig zijn om eens luxe te eten." En zo zeiden de twee vriendinnen gedag. De ene was duidelijk in een veel betere gemoedstand dan de ander.

Hecta stond op de hoek van de staart. Een paar huizen verder was de plek waar ze af hadden gesproken. Sommige zouden hun beste kleren aantrekken voor een date, Hecta was verkleed als een appelboom. Haar eerste intentie was om zo aan een tafel te gaan zitten, maar ze was van gedachten veranderd. Ze had misschien wel ja gezegd tegen Jake, maar ze ging er niet heen, nooit niet. Ze hoefde die jongen niet te daten. Nooit niet. Dus was ze er in de vermomming van een appelboom.

Want ze was ergens nieuwsgierig naar hoe het hem beïnvloedde. Ze was ervan overtuigd dat hij enkel achter haar appels aan zat, maar toen ze hem zo bespiedde, dacht ze oprecht teleurstelling aan de half lege tafel te zien. Hecta voelde zich even schuldig. Ze had nog een appel in haar zak, ze kon naar hem toelopen en zeggen dat ze te laat was omdat ze nog appels wilde kopen, maar er gebeurde iets anders. Uit het niks, liep er een vreemde naar Jake's tafel. Iets wat ze enkel wist doordat de badboy: "Wie ben jij?" iets te luid uitriep. Hecta schuifelde wat naar voren in haar geweldige vermomming van een appelboom. Lopende bomen waren totaal niet vreemd. Ze hadden nu eenmaal vliegende kopjes, draken, heksen en meer van dat soort dingen gezien in de escape room. Daarnaast was Jake een fucking weerwolf. Hij moest het niet verdacht vinden.

"Heeft jouw date je in de steek gelaten?" vroeg de vreemde. Jake stuurde een blik vol dolken zijn kant op, zeker toen de vreemde ook daadwerkelijk ging zitten. "Die van mij ook, dus wat voel je ervoor als we elkaars date zullen zijn?" Hecta verwachtte dat Jake nee ging zeggen, maar in plaats daarvan gebaarde hij naar de vreemde dat die moest doen wat die zelf wilde. Dat was het moment dat het begon te regenen. Het was voorspeld, dat het zou gebeuren. Maar het regende geen water. Het regende reuze goudvissen. Waren het maar appels geweest, dacht Hecta. Dan had ik tenminste nog iets om mijn honger te stillen. Haar maag knorde eenstemmig. Om haar heen werd er gegild, maar achter werd er opeens een strijdkreet uitgeroepen.

"Confetti koning!" riep de nu date van Jake naar de hemel. In zijn hand had hij een zwaard waarmee hij naar de lucht wees. Hecta volgde zijn wijzen en zag dat op een goudvis een man die zo rond was als een appel naar beneden kwam. Om de seconde vuurde hij een confetti kanon af. Misschien was hij zo wel aan zijn naam gekomen. "Maak je klaar om ten onder te gaan!"

"Maak jezelf klaar om ten onder te gaan, Jace!" schreeuwde de confetti koning uit. Hecta keek even naar Jake, daarna naar Jace en begon zich af te vragen hoe ze de twee ooit nog uit elkaar ging halen. Jake was een weerwolf dus de k stond voor wolf? Jace had een zwaard dus de c stond voor confetti koning hater? Dat werkte. Voor ze het wist was Jake met een c, dat was Jace dus, omhoog gesprongen met een salto en op een van de enorme goudvissen geland.

"Maar je klaar koning!" riep hij en sprong van goudvis naar goudvis.

"Jace, wacht!" riep Jake. De confetti koning hater keek om naar de wolf.

"Help me de koning te verslaan, Jake," zei hij en stak zijn hand uit.

"Oh, fack it," zei de weerwolf, pakte de hand vast en liet zichzelf op een goudvis getrokken worden. Hecta keek als appelboom met open mond toe. Voor ze het wist waren wolf en confetti koning hater in gevecht met de confetti koning op een stel gerenende reuze goudvissen terwijl zij een hap uit een appel nam. Een goudvis keek haar wat verward aan, maar haar vermomming was te goed om aangevallen te worden. Links en rechts werd er confetti de lucht in gegooid.

"De wereld zal van mij zijn!" krijste de koning uit en schoof een confetti kanon af richting Jace and Jake. De twee J's wisten de aanval zonder al te veel moeite te ontwijken en hakten een voor een op de koning in.

"Dit is je laatste dag!" riep Jace gevolgd door een huil van Jake. Slag na slag werd gemaakt tot Jake plots terug veranderde in een mens om de confetti koning een dreun met een vuist in zijn gezicht te verkopen. Jace lachte triomfantelijk, maar in plaats van de confetti koning ook een pak slaag te geven, pakte hij Jake bij de middel vast en trok hem in een gepassioneerde zoen. Hecta stikte in haar appel.