"Zeg Roodkapje waar ga je heen zo alleen, zo alleen," klonk er door de speakers toen ze de speelhal inkwamen waar de escape room was. Het hele gebouw bleek in sprookjes thema te zijn, maar het liet Hecta enkel weer met haar gedachten terug laten keren naar haar computer.

"Oké," zei Stacy en ze klapte in haar handen. "Is iedereen er?" De leerlingen van klas 6B keken om zich heen voor er links en rechts een "ja" geroepen werd.

"Geweldig," zei ze met een glimlach die haar rode lippen goed pasten. "We kunnen niet met z'n allen in dezelfde escape room, dus we moeten ons verdelen. Er zijn vier verschillende kamers waar we gelijk in kunnen, dus maken we er een wedstrijd van."

"Fuck yes!" riep een van de jongens iets dat gelach in de groep op liet stijgen.

"Maar we kunnen niet hebben dat het scheef verdeeld is, dus ik geef iedereen een nummer en zo maken we de groepen."

"Serieus Stacy?" vroeg dezelfde jongen die net vol plezier zijn vuist in de lucht had gegooid.

"Ja," zei ze streng. Haar geëpileerde wenkbrauwen stonden dicht op haar ogen vol mascara. "Eén, twee, drie, vier. Eén, twee-" Zo ging ze de hele groep af tot iedereen verdeeld was en tot Hecta's grote schrik zat ze niet met Ruby in een groep, maar met zowel Jake als Stacy. Haar handen begonnen plots plakkerig te worden van het zweet en ze wenste weer terug thuis te zijn en De Grote Boze Wolf te kunnen spelen. Hell, ze zou zelfs blij zijn met een lammetje te kunnen zijn of een van de drie biggetjes. Alles behalve in een kamer zijn zonder Ruby aan haar zijde. Ruby aan de andere kant gaf haar een net iets te dikke knipoog... Het enige wat Hecta daardoor kon denken was dat ze moest inademen.

"Dus..." vroeg Nathan, momenteel Stacy's nieuwe vriendje. "Hoe gaan we dit aanpakken?"

"Weet ik veel, jij hebt de hersenen hier," zei Jake en kruiste zijn armen over elkaar. Hecta had zich wat teruggetrokken in een hoekje, maar dat bleek een slecht idee te zijn. "Hé, boekenmeisje," zei de badboy. "Lees jij niet veel? Moet je dan niet slim genoeg zijn om dit op te lossen?"

"Ben je je stem verloren of zo?" vroeg hij haar toen ze niet antwoordde. Ze was als bevroren en het hielp niet dat hij dichterbij kwam. Toen hij eenmaal voor haar stond sloeg hij een hand tegen de muur aan zodat die naast haar hoofd kwam te liggen. Hecta kromp ineen terwijl ze in twee ijskoude blauwe ogen keek die voor een moment vreemd leken te gloeien in het licht van de escape room.

"Ik ben niet zo goed in puzzels," wist ze uit te brengen en ze was blij dat Jake eindelijk afstand nam om met zijn ogen te rollen.

"Is er dan überhaupt iets waar je goed in bent?"

"Jake," waarschuwde Nathan plots. "Wees niet zo onaardig."

"Wat is jouw plan dan? We moeten dit winnen."

"Een begin maken," kwam Stacy ertussen. Haar ogen gingen van Jake naar Hecta en weer terug. Hecta begon zich steeds minder veilig te voelen in deze kamer. Momenteel was Nathan de enige die haar nog niet volledig in paniek liet belanden, maar het scheelde niet veel.

"Precies," kwam Monique er plots tussen. Tot nu toe had ze enkel naar haar nagels lopen staren. "Wat zegt dat blaadje?"

"Zoek de appels en breng het gouden ei terug aan de gans," las Stacy voor en ze zwiepte haar staart over haar schouder heen. "Dat moet snel te doen zijn. Hup, aan het werk."

---

ik was vergeten dat dit hoofdstuk zo kort was lmao