Allistair szczerze i z całego serca nie przepada za nowymi technologiami; niby nikomu tego nie zakazuje, nie zwraca pozornie uwagi na cudzy sprzęt elektroniczny ale ciągłe pikanie, wyskakujące powiadomienia, elektronika oraz skomplikowane szczegóły techniczne działają mu potwornie na nerwy. Używa telefonu z klapką i przyciskami, ostatni raz wymieniał telewizor w 1988, żarcie zamawia, dzwoniąc dzięki numerowi na ulotce. Samochodem prawie nie jeździ, bo- wygrawszy go na loterii- nie umie połapać się w elektronice w środku, więc preferuje jazdę autobusem lub... lot na miotle, gdzie stoi na miotle, na pełnym luzie, pijąc piwo. Rekordową odległość na miotle przebył, lecąc z Edynburga do Londynu w półtorej godziny.

Najbardziej nie cierpi wind; ktokolwiek je konstruuje, musi być Anglikiem lub innym cwaniakiem, skoro nie wgrał do urządzenia tego, by rozumiało prawilny szkocki akcent.

Cofnęłam publikację drugiego tomu hedcanonów, by je przeredagować.