Data:13.08.2018 rok.         Dzień 2 

   Dziś Green Flash opowiedział mi różne historie o jego planecie. Nazwałam je mitami, a on zapytał się co to są te “mity„. Powiedziałam, aby poczekał w szopie, a ja pobiegłam do ruin domu. Pamiętałam, że tata miał książkę o mitach greckich. Znalazłam ją pod kawałkami szafy, po czym znowu pobiegłam do niego. Weszłam do szopy i zaczęłam mu tłumaczyć co to za książka. On powiedział, że będziemy mogli na niej uczyć go czytać. Uznałam to za dobry pomysł i dałam mu książkę. Zapomniałam wspomnieć, że w tym dniu dostałam...no, byłam niedysponowana. Flash mi się nie wtrąca, ponieważ schowałam się na strychu szopy. W starym domu pachnie stęchlizną i jest mały przewiew, a w szopie jest idealnie. Ani gorąco, ani zimno i nie pachnie stęchlizną. Gdy on zaczął czytać mit o "Korze i Demeter", ja poszłam do łazienki w sprawach tylko mi znanych. Gdy wróciłam, poprosiłam, by opowiedział mi o co w tym micie chodzi. Zaczął mi opowiadać, gdy nagle... 
 
- Iza, gdzie jesteś?! - krzyknął Flash. 
 
- Na strychu szopy! - okrzyknęła. 
 
- Przeczytałem już wszystkie mity, lepiej ci? - zapytał. Zrobiłam się cała czerwona. No właśnie miałam napisać, że idąc z łazienki wyszło na to, że on ten mit nie przeczytał, tylko zerknął na streszczenie z tyłu. Wrzasnęłam na niego i tupnęłam nogą. Był to wielki błąd. Miałam dziś krótkie spodenki i gdy tylko uniosłam nogę, moja prowizoryczna podpaska z papieru toaletowego wypadła mi ze spodni i zaczęła mi przeciekać krew. Popatrzył się na mnie i zrobił zmartwioną minę.  
 
- Izabella co ci jest? Boli cię coś? Co się stało? - zapytał zmartwiony. - chodź, opatrzę cię. - podszedł do mnie i chciał mnie dotknąć...no nie ważne, wiecie o co mi chodzi. Ja się odsunęłam i uciekłam krzycząc: 
- To tylko krew, mnie to nie boli i został mnie zboczeńcu - krzyknęłam wystraszona, ale on szedł za mną, więc ja się zatrzymałam i zaczęłam mu tłumaczyć co się ze mną dzieje. On słuchał i czasem mówił coś w stylu "ludzie są naprawdę dziwni" lub "jak dobrze, że nie jestem dziewczyną". No i on powiedział, abym poszła się przebrać i że będzie teraz czytać tak jak należy. Więc przebrałam się i poszłam na strych. Ciekawe, czy naprawdę przeczytał te mity. Schodzę do niego. 

   Już jestem. Flash przeczytał całą książkę i wyrwałam streszczenie, więc nie miał jak przeczytać spisu. Znalazłam też toster i zrobiłam tosty z keczupem. Zaglądał cały czas przez okno i zadawał pytania o greckich bogach oraz innych nimfach i satyrach. Zapytał się mnie o to, dlaczego Zeus był najważniejszym bogiem. Nie wiedziałam, jak odpowiedzieć, więc opowiedziałam mu mit o Kronosie i o Zeusie. Bardzo mu się spodobał fragment o walce. Zadawał mi pytania, jak ona wyglądała, ale przecież nie wiedziałam.  Potem opowiedział mi historię o Optimusie Prime. Zauważyłam, że gdy o nim mówił, usłyszeć można było wręcz cześć w jego głosie. Gdy o nim opowiadał, powiedziałam, że przypomina mi on Zeusa, a reszta inne bóstwa. Potwierdził to skinieniem głowy i zapytał się mnie, co gotuję. Powiedziałam, że tosty.  

   - A tak właściwie to skąd mamy prąd? - zapytałam.  

   - Jestem przecież elektronikiem, co nie? - powiedział 

Wiecie, wygląda on jak nastolatek i jest nawet przystojny, jak na maszynę, ale tego się nie spodziewałam.  
 
- Wiesz, nie spodziewałam się czegoś takiego, ale spoko. Przypomniało mi się, że czytałam taką książkę “Percy Jackson i bogowie olimpijscy". Jest to powieść przygodowa i pewnie by ci się spodobała, bo jest dużo walki. A części jest pięć. Mogłabym pojechać z tobą do miasta i coś byśmy wypożyczyli w bibliotece. Ok? - zapytałam. Potrząsnął głową na znak zgody.  
 
- Tak w ogóle to jesteś bardzo spokojny, coś się stało? Zrobiłam coś nie tak? Może jesteś głodny? - pytałam ciekawa, czy Autoboty coś jedzą. 
 
- Nie dzięki, wiesz, jestem taki spokojny, ponieważ... wczoraj w nocy zaczęłaś płakać przez sen. A ja rozmyślałem o tym, że muszę pojechać do innych autobotów i opowiedzieć co się stało i dlaczego się tobą zajmuje. -powiedział lekko zmieszany 
 
- A, Autoboty nie jedzą i nie piją? - zdziwiona tymi słowami popatrzyłam się na niego. Otworzyłam usta i chciałam coś powiedzieć, ale on mnie ubiegł. 
 
- Czy tosty ci się nie palą? - zapytał z lekką nutą śmiechu. Podbiegłam do tostera, otworzyłam pokrywę i zobaczyłam wspaniałe przypieczone tosty. Chciałam mu się pochwalić, ale on już pojechał. Tak jakby nie chciał ze mną rozmawiać. Koniec wpisu, została mi do zjedzenia reszta tosta. Mniam.