YOL

Sevgidir ihtiyacımız olan.

İnsanlar sevgisizlikten  dolayı vahşileşiyorlardı.

Bir dostun  olsun tam olsun  seni  anlayan.

Dost oldukça mutluydu. Keyfi yerindeydi. Uzun zamandır  açtı. Karnı nihayet doymuştu. Genelde çöplükten beslenirdi. Arada sokaktan  geçen serseriler ona işkence eder, kötü davranırlardı. İnsanoğlu  denen varlığa zerre güveni  yoktu.  Fakat dün iki tanesi ona yardım etmiş, karnını doyurmuşlardı. Bu iyiliği ömrü boyunca unutmayacağım diye  düşündü. Demek  ki  iyi  insanlarda  vardı. Yeni sahibini çok  sevmişti. Artık  hep  onunla  olmak  istiyor, yanından  asla ayrılmak istemiyordu. Sahibi onun dostuydu. Adını  da dost  koyması  hoşuna gitmişti.

"Hey daldın  sen  dost".

Dost dilini çıkararak  havladı. Daha sonra da Ümit'e sevgiyle  sarıldı. Kamyonlarıyla yolculuklarına  kaldıkları yerden devam ediyorlardı. Dost onu  kötü  sandığı  için  çok  pişmandı. Ümit'in  ısırdığı elini  şimdi  yalayarak seviyor,  okşuyordu. Ümit'in  kucağında  oturmuş etrafını,  yolu  izliyordu.

"Keyfi yerinde Tahsin".

"E olmaz mı  oğlum  sen  onun  hayatını  kurtardın  sokaktan  aldın".

"O  artık benim  her  şeyim  dostum".

"Biliyorum  yalnız  köpeklerin bakımının  ne  denli  zor  olduğunun  da  farkındasındır  umarım".

"Daha önce köpek  besleyip,  bakmışlığım  var  Tahsin".

"Tamam o  halde  sıkıntı  yok".

"Kesinlikle".

"Bu  arada onun da  ölümlü  olduğunu  bil  sev  ama  fazla  bağlanma".

"Bir  gün hepimiz öleceğiz Tahsin'de senin şu  olumsuz  bakış  açın  farkında  değilsin,  ama, seni  yaşarken  de  öldürüyor. Yaşayan  birer  ölüden  farkın  yok".

"Haha dostum fakirlik  beni  bu  hale  getirdi. Geçim  derdi, çevremde sevdiklerimin  tek-  tek yaşlanıp ölmeleri, bu  yaşa gelip  de parasızlıktan  dolayı  evlenememek, bir karımın,çocuğumun  olmaması  bunlar  beni  mahvetti".

"Henüz geç  değil  asla  pes  etme".

"Sanmıyorum  dostum  gene  de  teselli  ettiğin  için  sağol". Tahsin'in  de  gündelik  hayatta  derdi  büyüktü.

Kars,  artık gerilerinde  kalmıştı. Karlı  yolda yavaş  yavaş  ilerlediler.  Oraya yüklerini  teslim etmişlerdi.

Şimdi  sırada Tekirdağ  vardı.

Tüm ülkeyi doğudan batıya-  batıdan  doğuya kamyonlarıyla,  taşıdıkları  yükle geziyorlardı.  Tabi  buna gezmek  denemezdi.

Bu bir  tür  işti. Onların  işiydi. Zor  da olsa,  güç  de  olsa,  çok  az  da  para  alsalar  işlerini  seviyorlardı.

Fakir  iki  adam  yolculuk  boyunca  iyi  ki  varsın  dediler  birbirleri  için.  Aksi taktirde  tüm  gün  sabahladıkları çok  uzun  yollar  asla bitmek  bilmezdi. Ancak  yanında  bir  dost  varsa  insanın  o  yol  geçerdi.

Artık ikisine  bir dost  daha  eklenmişti.

Hav diyerek havladı. Uyanmıştı.

Yol,  devam  ediyordu.

Bu  macerayı  sevmişlerdi.