- Dlaczego to robisz, dlaczego mi pomagasz? - zapytała.

- Dlatego, że wystarczająco długo ciagnęłaś to wszystko sama. Pora, żeby ktoś cię odciążył.
Widząc, że Oliwia szykuje się do kolejnego protestu, zamknąłem jej usta pocałunkiem.
Są o wiele ciekawsze rzeczy niż bezsensowna dyskusja i zaraz przekonam do tego Oliwię.

- Oliwia, zrobiłem coś nie tak? - Zaniepokoił się.

Zrównał ze mną wzrokiem, po czym przyjrzał uważnie.
- Przepraszam - wydysiłam ze ściśniętego gardła.
- Nie masz za co przepraszać. Po prostu powiedz co się dzieje.
- Jesteś pierwszym mężczyzną, który okazał mi troskę - odpowiedziałam wymijająco.
Nie czułam się jeszcze gotowa opowiedzieć mu o dwóch najważniejszych koszmarach w życiu. A pewnie jak je usłyszy, ucieknie. Nikt przy zdrowych zmysłach nie założyłby sobie na plecy ciężkiego, emocjonalnego plecaka. Ludzie zawsze wybierają to,co prostsze, nawet jeśli nie daje im to pełnej satysfakcji.