(Z perspektywy Atsuyi)

Uśmiechnąłem się w stronę trenera i drużyny, ale mój uśmiech po chwili zrzedł, po tym co powiedział trener o Ayano. Podszedłem do niego i popatrzyłem na niego.

-Trener chyba sobie żartuje! Ona nie może być libero! Była umowa, że jeśli z nią wygram, to ona nie będzie w drużynie, a jeśli przegram to wtedy dołączy!

-Atsuya, ale ty nawet nie dałeś jej szansy aby odebrała ci piłkę. - Powiedział trener.

-No to może będę stał bezczynnie na boisku. Na pewno nasi rywale będą robić to samo przez jedną księżniczke, która nie potrafi grać!

-Zagracie jeszcze raz. Tym razem do trzech. - Powiedział stanowczo trener.

-Ale to bezsensu, trener robi wszystko na siłę aby ta głupia kwoka była w drużynie. Wystarczy nam już jedna dziewczyna w drużynie czyli Nae. Nie oszukujmy się, Nae może nie jest bardzo ogarnięta na boisku, ale szybko biega, więc daje nam to przewagę. A tą beczkę możemy jedynie postawić na bramce, przynajmniej zasłoni całą bramkę i nie będzie musiała biegać za piłką.

-Sugerujesz, że jestem gruba?! - mruknęła oburzona Ayano.

-Jeśli sugerowanie moich słów, można brać jako stwierdzenie faktów... To tak.

-Pff, jeszcze zobaczymy kto będzie lepszy. - dodała.

-Weź się dziewczyno nie pogrążaj. Biegasz wolniej niż babcie, które walczą o miejsce w autobusie.

Na te słowa cała drużyna zaczęła się śmiać, oprócz Shirou. Natomiast trener myślał co zrobić z Ayano. Robił jej pomiary i sprawdzał kondycję na każdej maszynie do treningu, wtedy kiedy ja rozmawiałem z przyjaciółmi z drużyny.
W końcu przyszedł trener, a z szatni wyszła cała czerwona ze złości Ayano w stroju bramkarza.

-Teraz wypróbujemy ją na bramce. -oznajmił trener.

-Dla mnie to bułka z masłem.

-Czemu bramka trenerze? - mruknęła Ayano.

-Chce sprawdzić każdą możliwą opcje. - powiedział do Ayano.

-Dobra beczka, kulaj się na bramkę!

-Zamknij się rudy małpiszonie! -krzyknęła Ayano.

-A mam ci wyrwać kłaki za obrazę mojego Atsusia! - krzyknęła Nae.

-To chyba będzie zbędne... - powiedziałem do Nae zażenowany tym jak mnie nazwała przy przyjaciołach, po czym wziąłem piłkę i poszedłem w stronę boiska.

-Pamiętajcie, gracie do trzech strzałów! - krzyknął trener.

-A mogę od razu pierdzielnąć z hissatsu?

-Oczywiście, że nie! Nie wiadomo czy Ayano by obroniła i byś ją tylko połamał. - dodał trener.

-Ehh..- westchnąłem cicho i ustawiłem piłkę patrząc w kierunku bramki w której stoi walony golum. Szkoda, że nie mogę z hissatsu, przynajmniej jakby poleżała kilka tygodni w szpitalu, to byłby spokój. Przeciągnąłem się i zrobiłem rozbieg do piłki, którą kopnąłem, a ta poleciała obok słupka, ale i obok bramki. Strzeliłem sobie mentalnego facepalma. Spokojnie jeszcze dwa strzały.

-Każdy głupek trafia w słupek, a inne głupki po za słupki. - zaśmiała się Ayano.

-Ta? Bombastycznie. A znasz pewną zasadę?

-Jaką? - spojrzała na mnie.

-Bramkarz broni, bramkarz goni.

-Wredna, ruda małpa. - poszła po piłkę i mi ją podała.

Od razu ją ustawiłem, po czym strzeliłem z całej siły i pełnego rozbiegu w kierunku bramki. Niestety piłka poleciała prosto w bebech Ayano.
Szybko otrzymałem piłkę z powrotem. Ostatni mój strzał, nie mogę go zepsuć. Nie będę słuchać trenera. Wybiłem się z piłką do góry.

-Eternal Blizzard!

-Atsuya Nie! - usłyszałem tylko krzyk trenera.

-Co jest?! - usłyszałem po tym Ayano, gdy piłka zaczęła lecieć w kierunku bramki, gdzie stała.
Wszyscy w tym momencie z drużyny na to patrzyli, wręcz zamarli włącznie z trenerem. Ayano nie wiedziała co zrobić, a ja patrzyłem dumnie jak piłka zbliża się coraz szybciej w kierunku jej bramki.

Reklama TVN 📴

Ciąg dalszy nastąpi...
Zapraszam na kolejne części.
Adik. Karolak 🤙🏻