Marek nie wiedział, co właściwie robi. Działał bardzo chaotycznie. Całował jej usta, szyję, dekolt. Obdarzał ją pocałunkami na całej buzi. Dotykał jej ramion, piersi, brzucha. Gładził jej pośladki i muskał całą długość nóg. Wiedział, że w ten sposób nic nie osiągnie. Zdawał sobie sprawę, że jeżeli będzie dalej tak postępował, to po prostu się wypali. Skończy przedwcześnie lub w ogóle nie zdoła niczego rozpocząć. Do tego Klara nie dawała mu żadnych jasnych sygnałów, które mówiłyby o tym, czego oczekuje. W końcu uznał, że jedynym rozwiązaniem będzie ją zapytać, bo być może wstydziła się wyjść z własną inicjatywą.

– Klara, kochanie jest coś, na co masz szczególną ochotę?

– Właściwie to jest – odpowiedziała niepewnie, odgarniając mu włosy z twarzy. – Chciałabym, żebyś dał mi przyjemność ustami. Jak kiedyś...

– Postaram się.

Uśmiechnął się do niej i powoli, całując jej brzuch, zsunął się z łóżka. Wsadził dłonie pod jej koszulkę i sięgnął do jej rozporka, a następnie go rozpiął i delikatnie zaczął zsuwać jej spodenki razem z bielizną. Problem pojawił się, gdy dotarł do jej butów, więc postanowiła mu pomóc.

– Poczekaj, ściągnę je – powiedziała i chciała się podnieść, ale ją powstrzymał.

– Nie, te trampki niesamowicie mnie podniecają.

Samodzielnie uporał się z ubraniem i rzucił je w kąt pokoju, a następnie spojrzał na jej nagie łono. Zobaczył niewielką kępkę rudych włosów, która przypomniała mu o chwili, gdy pierwszy raz ujrzał jej nastoletnie ciało. Dziewczynę, której zsunął się ręcznik, gdy go objęła i całowała. Dziś już nie był taki pewny tego, że był to przypadek, ale to nadawało tylko pikanterii jej osobowości.

Rozsunął jej nogi i uniósł je do góry, tak aby mogła oprzeć je o brzeg łóżka. W ten sposób przed jego oczami ukazał się kwiaty jej kobiecości, a w powietrzu uniósł się jej słodki zapach. Uczucie pożądania wzmogło się w nim, więc zanurzył twarz między jej udami i zaczął całować jej najintymniejsze miejsca. Wygięła plecy w łuk, a jej miednica zaczęła odsuwać się, jakby unikając jego pieszczot. Wiedział, że aby dać jej pełnię szczęścia musi ją unieruchomić. Obiema dłońmi chwycił ją za biodra i stanowczo przyciągnął do siebie. Gdy ponownie zaczął ją całować, jej krzyki poniosły się po całym pokoju, aż do momentu kulminacyjnego, w którym to opadła ciężko na łóżko i jednocześnie śmiejąc się, prosiła go, aby zaprzestał. Wtedy ją puścił, odsunął się i obserwował, jak z kielicha jej kwiatu sączy się biały nektar. Zapragnął móc go posmakować, dlatego otworzył usta i zbliżył się z powrotem do jej kobiecości. Jednak, gdy tylko jego język zetknął się z jej ciałem, zesztywniała i z westchnieniem mocno odepchnęła się nogami od brzegu wersalki. To sprawiło, że zsunęła się i z głośnym hukiem spadła na podłogę. Zaskoczony spojrzał na nią z drugiej strony łóżka, a gdy usłyszał jej śmiech, położył się na nim na brzuchu, nachylając tuż nad nią.

– Nic ci się nie stało, kochanie?

– Nie – zaśmiała się, łapiąc się za obolałą głowę. – Tylko się nie spodziewałam, że coś jeszcze zrobisz.

– Chciałem zlizać to co... – powiedział zawstydzony. – To źle?

– Nie ma w tym nic złego. – Uśmiechnęła się do niego delikatnie, a on poczuł się pewniej.

– Pomóc ci wstać? – zapytał.

– Nie – odparła zdyszana. – Rozbierz się, ja zaraz do ciebie dołączę.

Nie musiała mu dwa razy powtarzać. Pospiesznie rozpiął koszulę i rzucił ją w kierunku jej spodenek, a następnie zsunął z siebie ciężkie buty, rozpiął metalową klamrę u spodni i ściągnął je razem z bielizną, tworząc przy tym nowy stos ubrań. Usiadł wygodnie i czekał. Nie trwało długo, gdy Klara podniosła się w ziemi i pewnie siadła na nim okrakiem. Objął ją w pasie i zaczęli się całować. Wsunął ręce pod jej koszulkę i przez chwilę głaskał jej plecy, aż w końcu chwycił brzegi bluzki i jednym ruchem ściągnął jej ją przez głowę. Ujrzał szkarłatny stanik, który podtrzymywał jej biust i pięknie kontrastował z jej jasnym ciałem. Idealnie pasował do trampek, które miała na sobie. To sprawiło, że poczuł napływ ciśnienia w podbrzuszu. Już wiedział, że jest wystarczająco gotowy, by zaspokoić kobietę i samemu doznać uczucia spełnienia.

– Chodź – wyszeptał jej do ucha i nie musiał mówić nic więcej, bo dobrze wiedziała, o co mu chodzi.

Drobną dłonią chwyciła jego męskość i wsunęła ją w siebie. Ostrożnie, trochę niepewnie i z pewnością zbyt delikatnie zaczęła poruszać się w górę i w dół dając im przy tym obojgu przyjemność. Zaczął całować jej szyję i ramiona, jednak gdy sięgnął do zapięcia stanika, powstrzymała go.

– Nie ściągaj go – poprosiła onieśmielona.

– Przecież wiem, jak wygląda twoje ciało – odparł, nie rozumiejąc jej oporów.

– Dużo się zmieniło...

– Masz rację. Wypiękniałaś. Stałaś się bardzo kobieca i seksowna.

– Marek...

– Zaufaj mi – powiedział i rozpiął jej stanik, a następnie ostrożnie go ściągnął.

Tak jak się tego spodziewał, jej piersi były dalej piękne. Bardziej zaokrąglone i nieco niżej osadzone, ale to tylko dodawało im uroku. Jedną z nich ujął w dłoni i lekko ścisnął. Tak jak kiedyś, były plastyczne niczym ciasto. Nachylił się i wsunął sobie jej sutek do ust, który momentalnie stwardniał. Wygięła plecy w łuk, zarzuciła mu ręce na szyję, oddając mu się w pełni. Uznał, że jest to dobry moment, by móc ją obserwować w całej okazałości. Chciał się odchylić, ale ona jakby we wpojonym odruchu przysłoniła się ręką.

– Jesteś perfekcyjna, Klara. Wszystko w tobie jest doskonałe. Nigdy przede mną się nie zasłaniaj – wychrypiał podniecony.

Zaskoczona opuściła rękę. Wtedy chwycił ją pewnie za biodra, rozchylił lekko swoje nogi i zaczął poruszać miednicą tak, aby ich stosunek był głębszy i intensywniejszy. Otworzyła szeroko oczy, a jej usta przestały wydawać subtelne pojękiwania, zamieniając się w okrzyki rozkoszy. Oparła dłonie na jego torsie i trwali tak złączeni razem, póki nie wyczuł, że jej nogi omdlewają, a jej ciało przestaje z nim współpracować.

– Zamieńmy się – mruknął.

Jedną ręką objął ją w pasie tak, że dotykał jej pośladka, a drugą położył na jej plecach i złapał ją za ramię. W ten sposób bez problemu przeturlał się razem z nią po łóżku, zmieniając pozycję na taką, w której to on był na górze. Rozchyliła dla niego szerzej nogi, a ręce wyciągnęła mocno ponad swoją głową. Od razu odczytał, czego pragnie i pewnie zacisnął dłonie na jej nadgarstkach, a twarz ukrył w jej włosach. Wystarczyło zaledwie kilka ruchów, by usłyszał, jak po raz kolejny szczytuje. Wiedział, że potrafi z kobietą przeżywać trwające wiele czasu, intensywne stosunki dając jej długotrwałą satysfakcję, po której się regenerował kilka godzin, ale żadna z jego partnerek nie domagała się powtórek. Tym razem słysząc, jak przeżywa orgazm, sam doznał uczucia ulgi i zrozumiał, że on również w tej chwili skończył.

– Przepraszam, to nie był szczyt moich możliwości – powiedział nieco skrępowany swoją reakcją.

– To z pewnością był szczyt moich możliwości – zaśmiała się Klara rubasznie.

– Z pewnością nie – prychnął rozbawiony i przetoczył się na drugą stronę łóżka. – Jesteś dziką kotką. Zawsze byłaś.

Klara popatrzyła na niego pobłażliwie i ponownie się zaśmiała. Nachyliła się, by rozwiązać sznurówki butów.

– Co robisz?

– Chcę się przykryć – odparła rozbawiona. Ściągnęła trampki i weszła pod kołdrę, nakrywając się w całości. – O co chodziło z tym, żebym nie ściągała butów? Masz taki fetysz?

– Nie mam żadnych fetyszy – powiedział wesoło. – Pierwszy raz mi się zdarzyło mieć taką zachciankę. Po prostu w nich przypominałaś mi siebie, jak miałaś dziewiętnaście lat...

– Czyli jednak?

– O co ci chodzi? – zaniepokoił się jej pytaniem.

– Wolisz młodsze...

– Nie prawda. Masz doskonałe ciało. Masz w sobie niesamowity kobiecy seksapil. Trampki były jedynie przypomnieniem o twoim temperamencie.

Poczuł złość na myśl, że jej mąż zabrał jej pewność siebie. Lubił zapalić po seksie, więc wyciągnął rękę w kierunku nocnego stolika w szufladzie, gdzie trzymał papierosy. Zanim jednak ją otworzył, nachylił się nad ukochaną, która naciągnęła kołdrę prawie pod szyję.

– Zimno ci?

– Nie – odpowiedziała zaskoczona, a wtedy pociągnął za brzeg kołdry, odkrywając jej piersi i brzuch. – Nie zasłaniaj się przede mną. Pozwól mi nacieszyć się twoim pięknem.

Sięgnął do szuflady stolika. Otworzył ją i złapał za paczkę papierosów. Momentalnie się zatrzymał. Klara nie wie – uzmysłowił sobie – Nie wie i nie lubi. Obiecałem jej, że nie będę palił. Muszę jakoś wybrnąć z tej sytuacji...

– Zapal, jak musisz – powiedziała, widząc jego zakłopotanie.

Zacisnął pewniej paczkę w dłoni, ale zanim ją wyciągnął, spojrzał na jej biust, który teraz miał tuż przed twarzą.

– Przepraszam – wyszeptał i wtulił głowę w jej piersi. Zaczęła go głaskać po włosach i odgarniać mu je z twarzy.

– Nie przepraszaj mnie, tylko uchyl okno, żeby na mnie dym nie leciał.

Była wyrozumiała, choć dobrze wiedział, że jej zdanie na ten temat jest zupełnie inne. Podniósł głowę i spojrzał jej w oczy.

– Kiedy się domyśliłaś? – zapytał.

– Wspomniałeś, że mężczyzna na lotnisku cię poczęstował. Potem miałeś raczej stresujący okres w swoim życiu. Poza tym twoja mama chciała cię wsypać przed sklepem, no i jak otworzyłeś szufladę, to zapachniało tytoniem.

– No, tak... – Pocałował ją i wstał z łóżka.

Uchylił okno dachowe i usiadł na skraju wersalki tuż pod nim. W tym czasie Klara również zmieniła położenie. Podniosła się do pozycji siedzącej, przyciągnęła nogę do piersi i oparła brodę na kolanie. Nad czymś zaczęła się zastanowić.

– O czym myślisz? – zainteresował się, odpalając papierosa.

– O niczym szczególnym – odpowiedziała, a gorący dym wypełnił jego płuca. Jej oczy nieznacznie drgnęły, gdy zobaczyła, jak wypuszcza z siebie nikotynową smugę. – Nie zabezpieczyłeś się, prawda?

– Nie – stwierdził. – Ma to jakieś znaczenie?

– Zależy czy po siedemnastu latach wciąż wystarczy raz bym zaszła w ciążę...

– Jeżeli za trzy dni masz dostać okres, to możesz się spodziewać... – chciał zażartować, ale mu przerwała.

– Mam owulację – powiedziała stanowczo.

– No i co z tego? Nie zabezpieczasz się z mężem? Zresztą nieważne. Zawsze chcieliśmy mieć dużo dzieci.

– Nic nie rozumiesz. Tadeusza to zniszczy... – Była wyraźnie zatroskana.

– Co z tego? Jemu jakoś nie przeszkadza niszczyć cię. Przeżyje. To duży chłopak.

– Zbyt ostro go oceniasz – próbowała tłumaczyć męża. – On również sporo przeszedł.

– Niby co takiego? – obruszył się, ale nie chcąc okazywać ukochanej swojego zdenerwowania, szybko dopalił papierosa i wrócił do łóżka. Usiadł obok Klary i przyciągnął ją do siebie. Wtuliła się w jego tors i zaczęła głaskać go po włosach na piersi. – Co takiego? – zapytał dużo spokojniej.

– Zastanawiałeś się może, dlaczego nie mam dzieci z Tadeuszem?

– Nie wiem. Łudziłem się, że nie chciałaś dać mu dziecka – odpowiedział z nieskrywaną nadzieją.

– Nie. Chciałabym mieć więcej dzieci, ale odpowiadając na twoje wcześniejsze pytanie: Nie, nie zabezpieczamy się. Nie musimy. Tadeusz nie może mieć dzieci.

– Ale, to nie upoważnia go do takiego traktowania cię – stał przy swoim zdaniu, bo wiedział, że ma rację. Jego poczucie bycia nie w pełni wartościowym mężczyzną nie upoważniało go do odbierania jej walorów kobiecości.

– On się boi, Marek... – wciąż próbowała usprawiedliwić zachowanie męża. – Boi się, że straci mnie i Samantę. Że historia się powtórzy.

– Jaka historia?

– Oj, Marek... – Potarła nos wierzchem dłoni, jakby nie chciała mu opowiadać o przeżyciach męża, ale i tak zaczęła mówić. – Tadeusz jest rozwiedziony...

– Tak?

– Tak i jego była żona i żona jego młodszego brata ma na imię Joasia. Nie jest to przypadek... – wyjaśniła.

– Brat mu odbił żonę? – zdziwił się.

– Nie do końca. Tadeusz i Tomek są braćmi, ale różnią się diametralnie. Tadek był zawsze spokojny, opanowany i dobrze się uczył. Nie miał zbyt wielu przyjaciół. Właściwie żadnych nie miał. Tomek jest pięć lat młodszy, ale zawsze był do przodu. Dobry w sportach, cwany i lubiany. Do tego oczko w głowie rodziców. Nie uczył się tak dobrze, ale miał w liceum mądrą dziewczynę, Asię, która mu pomagała. Chodzili razem do klasy i byli nierozłączni. Bardzo w sobie zakochani. Tadek był już na studiach, gdy Tomek zaczął chodzić z Asią, więc jej nie znał, ale gdy w pewne ferie zimowe przyjechał do domu, dziewczyna Tomka wciąż u niego przesiadywała. Tadek powiedział mi, że to było dla niego jak grom z jasnego nieba. Zobaczył ją i się zakochał. Niestety, zamiast mieć swoją szansę, musiał codziennie słuchać, jak z pokoju brata dobiegają dźwięki kochających się nastolatków. Czuł się upokorzony, bo on miał dwadzieścia jeden lat i wciąż był prawiczkiem, a jego szesnastoletni brat był pod tym względem bardzo aktywny i do tego sypiał z dziewczyną, w której on się podkochiwał. Podobno Asia wychodziła z pokoju Tomka bardzo skrępowana, jakby nie do końca chciała w ten sposób spędzać wolny czas. W każdym razie Tomek był dość imprezowym typem człowieka i gdy trzy lata później świętowali zakończenie szkoły średniej, zorganizował przyjęcie w domu rodziców. Tadek miał ich pilnować, ale zamiast tego uczył się do egzaminów w swoim pokoju. Wyszedł do toalety, a gdy wrócił, znalazł płaczącą Asię u siebie w łóżku. Przyłapała Tomka z inną koleżanką na zdradzie i wbiegła do niego, myśląc, że jest pusty. Rozstała się z młodszym bratem, a Tadek dostał szansę. Szybko odkryli, że są pokrewnymi duszami i zaczęli się spotykać. Był naprawdę szczęśliwy. Pobrali się niedługo potem i planowali założenie rodziny. Chcieli mieć dzieci. Tomek zaś po liceum poszedł do wojska i rodzice byli z niego bardzo dumni. Tadek i Asia nieskutecznie starali się o dziecko. W końcu, po pięciu latach małżeństwa okazało się, że jest to niemożliwe. Wtedy też wrócił Tomek z jakiejś misji w... Iraku, Iranie, Afganistanie... nie pamiętam. Zmienił się. Spoważniał. Zmężniał. Nim Tadek się spostrzegł, dostał wniosek o rozwód, a Asia chodziła w ciąży z Tomkiem. Tomek podobno wypluł mu, że to wszystko Tadka wina, bo zabrał mu dziewczynę, a on zawsze chciał ją odzyskać. Jakieś dwa lata po tym Tadek spotkał mnie. Miałam dziecko, on chciał rodziny. W jakiś sposób oboje nawzajem siebie potrzebowaliśmy.

– Rozumiem – przyznał Marek i objął ją mocniej ramieniem – ale my mamy inną sytuację. Poza tym trochę tego Tomka rozumiem. Zrobił błąd, żałował i postarał się zmienić. Dla niej. Gdyby Tadek się nie wtrącił...

– To nie tak! – zaśmiała się Klara. – Źle to rozumiesz. Tomek się tak naprawdę nie zmienił dla niej. Wojsko go zmieniło, ale on dalej zdradza Asię. Mają dwóch synów i tylko dla nich są razem. Ona ma swoją rodzinę, a on jest z nią tylko po to, by udowodnić Tadkowi, że we wszystkim będzie lepszy od niego. Odebrał swoją własność, on tak to postrzega.

– Skoro ona sobie na to pozwala...

– Myślę, że między nimi nie ma uczucia. On po prostu mógł jej dać to, czego Tadek nie mógł. Gdyby mogła, to by wróciła do pierwszego męża.

– Kto jej bronił? – zdziwił się Marek. – Przynajmniej teraz...

– Marek! – Przytknęła mu rękę do twarzy i powstrzymała go, aby nic więcej nie mówił. – W jego życiu pojawiłam się ja i Samanta. On wybrał nas. Asia przyszła do nas dzień przed naszym ślubem i prosiła go, żeby się ze mną nie żenił, tylko przyjął ją z półtorarocznym Bartkiem, a on jej wezwał taksówkę i kazał wracać do męża. Wtedy mi o wszystkim opowiedział.

– Trochę dziwna sytuacja – przyznał, bo nie wyobrażał sobie życia w takim dziwnym trójkącie. – Musieliście mieć wyjątkowe święta razem... – zażartował.

– Właściwie to do tej pory mamy święta razem – przyznała – i cała nasza trójka męczy się po równo. Tadek, bo słucha zachwytów rodziców nad Tomkiem i wiecznego porównywania ich. Ja, bo Asia i teściowa się zmawiają na mnie i Samanta, bo jest nierówno traktowana przez dziadków. Na szczęście Tadek zawsze staje w jej obronie. Kupuje jej bardzo drogie prezenty, by zrekompensować jej brak tych od dziadków czy wujostwa. Wiem, że Tomek daje jej pieniądze na święta, gdy Asia nie patrzy i zawsze jest do mnie miły. Nie mogę mieć o to do niego żadnych uwag, pod tym względem, ale i tak nie ma miłej atmosfery. Tadek się uśmiecha tylko wtedy, gdy wracamy. Przeżywa potem to, że Samanta jest we wszystkim lepsza od Bartka i to jego dziecko jest zawsze górą, choć Tomek nie omieszka wbić bratu nóż w plecy komentarzem, że to nie po nim tylko po ojcu jest taka zawzięta. I wiesz co? – Pocałowała Marka namiętnie. – Ma rację!

– Staram się zobaczyć tego faceta, którego ty widzisz, ale jakoś nie potrafię – przyznał szczerze, marszcząc brwi. – Ciągle widzę, jak cię upokarza.

– On normalnie nie jest taki. Jest dobrym mężem, ale teraz myślę, że ma mi za złe... – Zgięła ręce w łokciach i oparła na jego piersi, a potem położyła na nich brodę.

– Niby co takiego?

– To, że on był ze mną szczery i opowiedział mi wszystko o Asi, a ja wciąż upierałam się przy wersji z barem...

Bar. Co wydarzyło się, tak naprawdę tego dnia? Wiedział, że chciałby wiedzieć, ale bał się ją o to zapytać. Tym bardziej że w jakiś sposób wypierała ten moment ze swojego życia. Jednak uczucie lęku na myśl o tym, że mogła stać się jej tam krzywda, sprawiało, że niepewnie zadał pytanie:

– Ten bar... Co się tam stało?

Spojrzała na niego i się odsunęła. Usiadła naprzeciwko i podciągnęła kolano pod brodę.

– Powiem ci, ale tylko raz i tylko dlatego, że zjada cię to od wewnątrz, a potem nigdy do tego więcej nie wrócisz. Dobrze? Zapomnimy o tym.