Chłopak stoi pośrodku swojego pokoju. Wokół niego walają się porozrzucane książki, zeszyty, długopisy, butelka wody i gumy. Na sobie ma workowate, za duże szare dresy i spraną czarną koszulkę z nadrukiem skrzydeł. Spod koszulki wystaje mu łańcuszek z nawleczoną na niego zakrwawioną żyletką. Ciemnobrązowe włosy okalają mu twarz jak rozwichrzone piórka. Tego samego koloru oczy błyszczą mu w dziwny sposób. W tle leci cicha muzyka, jednak gdy chłopak słyszy słowa, od razu ją podgłośnia. Uśmiecha się i zaczyna kręcić się w kółko. Wymachuje rękami śmiejąc się histerycznie.

You and me always forever

We could stay alone together

You and me always forever

Say you'll stay never be separate

Na dźwięk słów doskonale znanego mu refrenu piosenki z oczu lecą mu łzy. Chłopak upada na ziemię. Podciąga kolana pod brodę i opiera się plecami o łóżko. Wplata ręce we włosy i mocno za nie pociąga. Z gardła wydostaje mu się nieludzki wrzask, który rozchodzi się po pustym domu. Zaczyna się trząść, pocą mu się dłonie, wyrywa sobie włosy z głowy. Czuje olbrzymi ból, smutek i rozpacz. Słowa tej piosenki już zawsze będą kojarzyć mu się z Tym chłopakiem. Już zawsze, gdy będzie słyszeć tę piosenkę, będzie widzieć błękitne oczy pełne melancholii, blond włosy o postrzępionych końcówkach i pulchne usta wyginające się w słodkim uśmiechu. Już zawsze serce będzie pękać mu na nowo.