" Jesteśmy graczami
Śnimy o kolejnych poziomach.

Poziomy są coraz trudniejsze, zabawniejsze, smutniejsze, nudniejsze.
Naszym celem jest ostateczny poziom.

Ale

Kiedy on nadchodzi
Zdajemy sobie sprawę z tego
Ile przeszliśmy by uzyskać zakończenie.
Ile łez, śmiechu, potu i siły zużyliśmy w wygraną.

Naszym marzeniem od zawsze było jedynie dojście na szczyt.

Lecz

Kiedy dochodzimy tam

Rozumiemy, że nigdy nie chcieliśmy tu być.

Na końcu nie myślimy o tym, że to piękny koniec.

Myślimy o tym czy to dobrze, że wtedy nie pojechałam na wycieczkę szkolną? Ze nie zadzwoniłam do mamy w jej urodziny? Że niepowiedziałam mężowi jak bardo go kocham? Że nie myślałam o swoich marzeniach?

Że nie zabrałam psa na wyprawę?

I na końcu czujemy ten ból.
Wspomnienie o tym, że powiedzieliśmy mu :

- Czekaj na mnie mały. Niedługo wrócę!

A tak na prawdę zapomnieliśmy o nim przez ponad połowę przygody.

Kiedy jesteśmy na szczycie, wiemy co on teraz myśli....

" Czemu nie wracasz? Czy zrobiłem coś nie tak? Czy byłem niegrzeczny? Czy byłem złym psem? Czemu mnie zostawiłaś?

Proszę wróć...."

Na szczycie widzimy obraz naszego wiernego przyjaciela, który siedzi na naszym wzgórzu i ogląda zachód słońca i myśli o tobie, że wrócisz i weźmiesz go na jeszcze jedną przygodę.

Na szczycie rozumiesz jaki smutek czują bliskie ci postacie, które nie zaczęły wdrapywać się na szczyt tylko czekają tam, na dole.

Na szczycie rozumiesz, że TO KONIEC.

- Nie chcę, żeby to był koniec...

Ale czy właśnie nie tego chciałaś?"