Hoofdstuk 2

Pov Ronald

Omg! Wat moet ik doen!! Ik riep om hulp in de bus en de buschauffeur kwam meteen.
Ik: bedankt meneer
Buschauffeur: geeft niks jongeman

Ik zag haar ogen opengaan. Ineens stond er een meisje voor me neus
Ik: hallo?
Onbekend: hoi, wat is er gebeurt met haar?
Ik: ze is flauwgevallen trouwens, hoe heet jij?
Bella: ik ben bella

Pov gunila

Ik kwam langzaam bij..
Ik: Wat gebeurde er?
Ronald: je viel flauw, gebeurt dat vaker?
Ik stond snel op en riep: het gaat! Laten we snel verder rijden!
De bus begon met rijden en ik ging zitten, nadenkend over wat er is gebeurt. We kwamen aan bij het zwembad en waren maar een kleine 10 minuten te laat. Het zag eruit als een normaal zwembad vanbuiten, maar toen we eenmaal binnen waren.... het was een zwembad, enorm en heel erg.... raar. Het was zoizo al raar om een zwembad te hebben, maar het water was warm, en er dreven ijsschotsen op. De badmeester zij: er zijn twee sprinkplanken. Van de hoogste mag je NIET.

Pov Ronald

Oke, dat gaat mooi niet gebeuren. Ik moet nog een vlog opnemen, dus als hij even niet kijkt, ga ik springen...

Pov gunila

Ik liep naar Bella toe
Ik: hee bel!
Bella: hee
We gingen toen samen een sneeuwpop maken. Ik zag opeens dat Ronald ging springen. Ik riep Bella, en zij begreep mij meteen. We duwde zo snel mogelijk een ijsschots ondwr de springplang en gingen onderwater om de ijsschots vast te houden, maar waarom al die voorbereiding? Nou, Ronald had aan Gunila verteld dat hij niet goed kon zwemmen. Ronald srong en kwam op de schots terecht. Bella was snel genoeg om nog omhoog te komen, maar Gunila niet...

Pov Bella

Oke, wat moet ik doen!! Ik srong onderwater om Gunila op te zwemmen. Ze was op de bodem. Ik zwom naar de bodem toe en zwom met haar im mijn handen naar boven.
Ronald zag mij aankomen zwemmen en trok ons naar boven

Pov Ronald

Omg... wat heb ik gedaan!!
Bella: jij idioot!
Ik: ik...ik
Bella: niks ik!
Ronald: ik ga al bellen!

Bella rende naar de badmeester toe en pakte zijn telefoon af.
Toen kwam de ambulance.......

Skip de ziekenhuis rit....

Pov tatjana

Ik was boos. Enorm boos.. ik heb net al geschreeuwd maar ik ben nogsteeds boos.
Ik: je word bedankt Ronald!
ik zuchte... wrm!?

Vergeet niet te stemmen en een reactie te plaatsen over wat jullie van het boek vinden
LATERss

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top