After what happened, pinirmahan na ni Dad ang treaty of peace na pinopropose ni Ivan sa pamilya namin. Tuluyan niya nang tinalikuran ang pamilya niya. Hindi niya na din tinuloy pa ang war between him and Nixon. Siya na mismo ang nagconcead ng defeat.

"I'm sorry, Victoria. Kung nagpadala ako masyado sa emosyon ko. Nang dahil sa akin ay muntik ka nang mapahamak." Sabi niya. Nandito kami ngayon za gazebo at nag-uusap na dalawa.

"Don't blame yourself Ivan, wala ka namang kinalaman sa plano ng tatay mo." Sabi ko.

"Yeah, but I'm still sorry. Wag ka mag-alala, tanggap ko na ngayon. Tanggap ko na si Nixon talaga ang mahal mo. At kung sa kaniya ka talaga sasaya ay hahayaan kita. As long as you're happy Victoria, masaya na din ako." Sagot niya. Napangiti na lang ako.

"Thanks for understanding, Ivan."

"I hope we can still be friends, Victoria."

"Oo naman ano ka ba hahaha!" Sabi ko at sumimsim ng tsaa ko.

"By the way, do you feel fine? I mean after the death of your father, hindi ka ba nalulungkot?" I asked.

"To be honest, I feel sad for him dahil tatay ko pa din naman siya. But after all what he did, he deserves to pay. Lalo na sa pamilya niyo."

"Your father told me that my Dad is the one who killed your mother, is it true?" I asked. Napabuntong hininga naman siya.

"No. Actually, recently ko lang nalaman. The one who killed my mother is my own father." Sabi niya na ikinagulat ko.

"What?! Sa amin niya sinisisi ang pagkamatay ng nanay mo kaya siya naghihiganti sa amin, but all along siya lang pala ang pumatay?" Gulat kong tanong.

"Nagulat din ako nung malaman ko, pero after I hired some private investigators. Napatunayan na ang Dad ko ang pumatay sa Mom ko. The investigation took three years at nito lang nila naresolba."

"W-Why did he killed your mother?" I asked.

"Because my mother, is your father's ex-girlfriend. Naging sila bago pa nakilala ng Dad ko ang Mom ko, at bago pa maging si Mom mo at ang Dad mo. In short, nakilala nila ang isa't-isa back when they're still in college." Simula ni Ivan na ikinagulat ko. So, ex pala ni Dad ang Mom ni Ivan?! Omg.

"Oh my gosh? Really?"

"Yeah, I know right? Nagulat din ako nung una. So iyon. When my father discovered that, he became jealous with your father. Umaabot sa point na binubugbog niya ang Mom ko dahil pinaghihinalaan niyang may gusto pa sa Dad mo. He's fvcking insane and obsessive. To the point that he accidentally killed my mother. He put the blame on your father. Sinasabi niya na hindi niya mapapatay ang Mom ko kung hindi siya nito pinagselos." Kwento ni Ivan. Napanganga na lang ako sa kwento niya. Hindi ko alam kung anong itatanong ko or sasabihin.

"He's really insane, Ivan. I can't believe it." Sabi ko.

"Yes. Good thing that he's already dead, dahil kung buhay pa siya. Sisiguraduhin kong ako ang papatay sa kaniya. Ipaghihiganti ko ang pagkamatay ng Mom ko." Sabi niya.

"Alam ba ito ng Dad ko?" I asked. Tumango naman siya.

"Yes, the jefe knew about it. I also told him about it." Sabi ni Ivan kaya napatango na lang ako.

"What's his reaction?"

"He seems unbothered na para bang hindi na siya nagulat na ang Dad ko nga ang totoong pumatay sa Mom ko." Sabi niya.

"Well, mukhang kilala niya naman na kasi ang Dad mo kaya ganon." Sabi ko.

"Mukhang ganon nga, since naging magkaibigan sila before."

"What? Naging magkaibigan ang Dad mo at Dad ko?" I asked. Ano ba ito ang daming shocking revelation huh?

"Yeah, actually magkakaibigan ang mga jefe ng four territories before. Your Dad, my Dad, Rosan's Dad and Nixon's Dad. They're all friends. Hindi mo ba alam?" Sabi niya. Magugulat ba akong ganito kung alam ko? Jusme.

"No." Sagot ko. "So, how the heck did they became friends?" I asked again.

"Well, hindi na nakakapagtaka na magkaroon ng good relations lalo na at sila ang apat na kilala at makapangyarihan na pamilya dito sa bansa natin." Sagot ni Ivan.

"But how did they end up on wars?" I asked curiously.

"My father started the war nang magselos siya sa Mom ko at sa Dad mo, kaya kung napapansin mo. More on West and East ang nagbabanggaan. The South and North is very quiet. Pero nagkaroon na din ng borders assigned to every family in order to mark the lands na pag-aari ng bawat pamilya. But since in good relation naman ang mga Mera sa South at North ay wala naman gaanong nagaganap na wars." Sabi ni Ivan.

"Pero nung una kasi galit sila Dad at ang mga kapatid ko kay Nixon nang malaman nilang Gonzalez ito, so why?" I asked again.

"It's because of the lands. Masyadong malaki ang nasakop ng North na mga lupa na ultimo lupa niyo dapat na mga Mera ay inangkin nila. Kaya pinapadala lagi dati ng Dad mo ang mga kapatid mo sa borders para bantayan ito. Para hindi pa maangkin ulit ng South or North."

"Akala ko ba they're in good relations pero bakit nang-aagaw sila ng lupa?" I asked.

"Hmm. Actually ang nanay kasi ni Nixon ang may desisyon na lakihan ang sakop nilang lupa since mas malaki ang population ng mga taga Norte. Pero ayaw ng Dad mo dahil nga hindi na nila ito sakop at pag-aari. They tried to bought it from your father pero ilang beses itong tinanggihan ng Dad mo kahit na doblehin o triplehin pa nila ang amount nito. Kaya iyon, they took it by force." Sagot ni Ivan.

"But after Nixon signed a treaty of peace with your father, binalik niya ang lupa na inangkin noon ng Norte sa mga Mera." Dagdag ni Ivan. Ah so, kaya pala ang bilis nakuha ni Nixon ang loob ni Dad?

"H-He did that para lang makuha ang permission ni Dad na maligawan ako?" Tanong ko. Napatango naman siya.

"Yes. He did that for you." Sagot ni Ivan.

"Ugh! Bakit ikaw alam mo, ako hindi?"

"Hahaha! It's because you don't have an interest about territorial affairs." Natatawa niyang sabi saka sumimsim ng tsaa.

"That fvcker didn't told me about it." Sabi ko referring to Nixon.

"Fvcker huh?" Biglang sabi ng isang boses kaya napalingon ako. Sakto namang nasa likod ko na pala si Nixom at naging kabute na naman. Kaya nga napatayo na si Ivan.

"I'll take my leave, I need to find the others." Nakangiting sabi ni Ivan.

"Tss." Sabi na lang ni Nixon nang makaalis na si Ivan. Nagseselos pa din kasi siya kay Ivan. Hahaha! Pero base sa nakikita medyo okay naman na sila. Tipong akala mo walang naganap na war between them.

"Hey, you. Fvcker." Singhal ko kaya napatingin siya sa akin.

"What?" Taas kilay niyang tanong.

"Bakit di mo sinabi sa akin ang about sa territorial affairs between the North and East. Na binalik mo pala ang lupa kay Dad para lang makuha ang permiso niya na ligawan ako?" Sabi ko.

"Hmm. Hindi ko naman alam na may interes ka pala sa ganon." Sabi niya. Napairap naman ako. Bakit ba parehas sila ng iniisip ni Ivan? Porque ba babae wala na agad interes sa ganon?

"Anong reaksyon ng Dad at Mom mo about it?" I asked.

"Hmm. Wala naman. Pumayag na lang sila at inisip na parang dowry ito. A gift for your family. Since kontrolado naman na namin ang population ng North." Sabi niya kaya napakunot noo naman ako.

"A w-what?" Tanong ko.

"A dowry." Sagot niya.

"A dowry?" Tanong ko pero nagulat na lang ako nang bigla siyang lumuhod sa harap ko at kinuha ang isang maliit na kahon sa bulsa niya. Nang buksan niya ang kahon ay bumungad sa akin ang singsing na binigay niya sa akin. Ang sapphire ring. Ang heirloom ng pamilya nila. Pero taka nasa kwarto ko iyan ah?

"P-Paanong--" Itatanong ko pa lang sana kung paano niya nakuha ang singsing pero agad na siyang sumagot.

"Heilee and Rosan took it from your bedroom and gave it to me. It seems that you're not wearing it." Sabi niya.

"Eh kasi--"

"Shh. I know your reason, sasabihin mo na naman na nanghihinayang ka kasi feeling mo hindi mo deserve ang ganito ka-precious na ring? Tama?" He chuckled.

"But you know what Victoria? You're more precious than this ring. Gaya ng sabi ko, ikaw lang ang magiging babae na karapat-dapat magsuot ng singsing na ito wala ng iba pa. This ring will be useless to me if hindi din sa iyo ito mapupunta." Sabi niya.

"Nixon..."

"Victoria? Can you take this ring and be a Gonzalez? Will you marry me and live the rest of your life with me?" He asked habang nakaluhod ang isang tuhod niya. Napakagat naman ako sa labi ko dahil doon at nagpipigil ng luha na nagbabadyang tumulo sa mata ko. I love him so much, feeling ko hindi ko siya deserve. But fvck that deserve, deserve thing. I'll be a deserving woman for him!

"Y-Yes. Yes, Nixon. I'll marry you." I answered and cried a tear.  Tila lumiwanag naman ang mukha niya at agad nang sinuot ang singsing sa akin. After niyang maisuot sa akin ang singsing ay tumayo na siya at niyakap ako. Kaya nga niyakap ko din siya pabalik at kinulong ang sarili ko sa mga bisig niya.

"I love you always and forever, chestnut." He whispered.

"I love you too, Nixon. Always and forever." Sagot ko.

I think the fountain has finally granted my wish, which is to have a happy ending I wanted. I finally found the path to happiness. And that path is with Nixon.