'Zullen we een spelletje doen?' Vraagt Finn. 'Ja is goed kies jij er maar een uit.' Zeg ik. Gelijk loopt Finn naar een kast waar schijnbaar alle spelletjes in staan. Hij rommelt er een tijdje in. 'Lukt het?' Vraag ik. Finn kijkt op. 'Ja lukt wel.' Zegt Finn. Hij trekt heel hard een bordspel uit de kast. Alleen alles valt uit de kast. Beteuterd bekijkt hij het. 'Help me.' Zegt Finn. Ik moet wel giechelen. Maar ga hem gelijk helpen. 'Het geeft niet dat alles viel.' Stel ik hem gerust. Samen ruimen we het op. Als we klaar zijn doe ik de kast goed dicht. 'Ik ben de blauwe auto.' Zegt Finn. 'Dan ben ik de rode auto.' Zeg ik. We doen de doos open. Het is een soort van ganzen bord maar dan met auto's. 'Jij mag beginnen.' Zegt Finn. 'Wat lief van je!' Antwoord ik. Ik laat de dobbelsteen rollen. Yes zes !'WoW je gooit gewoon zes.' Zegt Finn bewonderend. 'Ja daar ben ik wel goed in.' Lach ik. Mijn auto zet ik zes vakjes verder. Nou mag Finn gooien. Finn gooit. 'Nou waarom twee.' Jammert Finn. Hij zet zijn auto twee vakjes verder. Opeens gloeit de babyfoon rood. Mila huilt! 'Ik ga even naar boven hoor.' Zeg ik tegen Finn. Hij knikt. Snel ga ik er heen. Mila huilt erg hard. 'Wat is er meisje?' Fluister ik. Ze zit recht op in haar bed te huilen. 'Ze wouden mijn eten.' Huilt Mila. Ik ga naast haar op bed zitten. 'Rustig maar alles is goed.' Sus ik. 'Mama!!!!' Huilt Mila. 'Mama is er niet. Maar ik wel.' Zeg ik. 'Nee mama hier!!!' Huilt ze. Voorzichtig til ik haar op. Ze slaat om zich heen. 'Niet mijn vastpakken. Mag niet.' Huilt ze. Toch hou ik haar vast. Finn komt naar boven gelopen. 'Rustig Mila , Emma is lief.' Zegt Finn in de deuropening. Ze huilt maar door. Zachtjes begint Finn een liedje te zingen. Het klinkt als het liedje kleine ster alleen dan andere tekst. Mila begint te ontspannen. ' leer me dat liedje ook.' Fluister ik naar Finn. 'Dat zal ik doen.' Fluistert Finn terug. Mila haar oogjes vallen dicht. Voorzichtig leg ik het meisje in haar bedje. Zachtjes lopen we haar kamer uit. 'Moet ik nou tandenpoetsen?' Vraagt Finn. Als antwoord knik ik. Als we beneden zijn pakt Finn zijn tandenborstel en begint met poetsen. Ik bekijk een tijdschrift dat op de eettafel ligt. Het gaat over liefde. Best wel interessant. 'Je moet na poetsen.' Zegt Finn. Meteen loop ik naar hem toe. Hij drukt de tandenborstel in mijn hand. Zo goed mogelijk begin ik met poetsen. Hij heeft best wel mooie tanden. Dit jochie heeft geen beugel nodig. 'Zo klaar. Ga maar spoelen.' Zeg ik. Als hij klaar is ruim ik de tandenborstel op. 'Je hoeft niet mee hoor naar boven.' Zegt Finn. Hij zit dus in de ik doe het zelf wel fase. 'Ik ga wel mee.' Zeg ik. Hij is er duidelijk niet mee eens. We lopen weer naar boven toe. Maar dit keer naar Finn zijn kamer. Finn rent naar zijn bed toe en laat zich er op vallen. 'Moet je niet je pyjama aan?' Vraag ik. 'Dit is mijn pyjama.' Zegt Finn. Ik stop hem in. 'Je moet een verhaaltje voor lezen anders kan ik niet slapen.' Zegt hij zacht. 'En ik dacht dat je me niet nodig had.' Lach ik. Finn rolt met zijn ogen. 'Kijk daar ligt het boekje.' Wijst Finn. Het is een boekje met een auto er op. Ik sla het open. 'Siem krijgt een auto. Maar hij vind de kleur niet mooi.' Lees ik voor. Finn lacht. 'Dus hij gaat hem groen verven. Wat Siem niet weet is dat hij eigenlijk de blauw pakt.' Lees ik verder. 'Gekke Siem.' Zegt Finn. Ik werp een blik op de auto wekker. 'Je moet slapen jochie.' Zeg ik. 'Zo gaat het boekje niet!' Zegt Finn. Ik moet lachen. 'Toen kwam een olifant en die blies het verhaaltje uit. Slaap lekker!' Zeg ik. 'Je bent lief Emma wil je vaker op komen passen?' Vraagt Finn met zijn oogjes bijna dicht. Wat schattig. 'Ja dat zal ik doen.' Fluister ik. Op mijn tenen loop ik zijn kamer uit.