Met een luid bonkend hart zet ik mijn fiets neer. Er klinkt luid geblaf van honden. Ze hebben geen bel nodig dus! Overal in de voortuin ligt speelgoed. Ik moet er helemaal om heen lopen. Voordat ik op de bal kan drukken word er al open gedaan. 'Hoi.' Zegt een jongetje. Hij heeft een koekie monster onesie aan. Vertederd bekijk ik hem. 'Wat een leuke onesie.' Zeg ik met mijn liefste glimlach. Hij knikt. 'Kom!' Zegt hij. Ik loop naar binnen. Ook hier ligt allemaal speelgoed. Ze hebben wel veel speelgoed. Teveel voor maar twee kinderen als je het aan mij vraagt. 'Hang je jas maar op.' Zegt het jongetje. Gehoorzaam hang ik hem op. We lopen de woonkamer in. Een vrouw staat in de woonkamer. Ze heeft een zwart jurkje aan. Haar haar is ook mooi opgestoken. 'Hallo Emma! Wat fijn dat je wou oppassen.' Ze steekt haar hand naar me uit. Beleefd pak ik hem en schud haar hand. 'Mijn naam is Marjan maar dat kon je wel lezen op Facebook.' Zegt Marjan. Ik lach. 'Ja dat zag ik.' Zeg ik. 'Mijn man is boven. Hij stopt kleine Mila in bed.' Zegt Marjan. Het jongetje staat ons nog steeds aan te staren. 'Ik moet om half 8 naar bed.' Zegt hij met zijn duim in zijn mond. Marjan knikt. 'Ja Finn je word al een grote jongen.' Zegt ze met een knip oog. Dus het meisje heeft Mila en het jongetje Finn. 'Kom ik laat je alles even zien waar de slaapkamers zijn en de wc en ach ja gewoon alles.' Ratelt Marjan door. Ze begint te lopen. Ik volg haar maar. 'Ja hier is de wc. Hier is de trap.' Praat Marjan weer. 'Altijd handig om te weten waar de wc is.' Zeg ik met een glimlach. Marjan moet lachen. We lopen de trap op. Ze gebaart dat we nou zachtjes moeten praten. 'Hier is Finn zijn slaapkamer.' Fluistert Marjan. Ze doet de slaapkamer deur open. Het is echt een jongetjes slaap kamer vol met auto's. 'Finn zijn pyjama heb ik al neergelegd. Hij tandenpoets beneden. Hij kan het al zelf alleen je moet hem als hij klaar is even na poetsen.' Legt Marjan uit. Als antwoordt steek ik mijn duim op. We lopen weer verder. Ze trekt weer een deur open. Dit keer heel zachtjes. Het is een meisjes kamer. Allemaal prinsessen zijn er geschilderd op de muur. Een man staat in de kamer. Hij zingt zachtjes een slaapliedje. Het kleine meisje ligt naar haar vader te kijken. Ze gaat recht op zitten als ze ziet dat haar moeder met een wildvreemd iemand de kamer binnen komt. 'Dit is Emma.' Zegt Marjan weer op gewone toon omdat Mila toch wakker is. ' WoW een gwoot meis.' Zegt Mila bewonderend. Ik moet giechelen. 'Als je goed eet en slaapt dan word je ook zo groot.' Zeg ik. Mila haar ogen worden groot. 'Dan moewt ik swel schapen.' Zegt ze. We moeten lachen. 'Kom we gaan.' Fluistert Marjan. We lopen naar beneden toe. 'Oke wij gaan zo weg. We hebben de babyfoon beneden gezet. Als Mila wakker word moet haar gewoon even gerust stellen. En laat Finn maar 5 voor half 8 tandenpoetsen.' Zegt Marjan. Ik knik. Er klinken voetstappen op de trap. Gelijk kijken we naar boven. Het is haar man maar. Als hij beneden is steekt hij zijn hand naar me uit. 'Hoi ik ben Mark. Fijn dat je op onze kinderen wil passen. Als er iets is kan je met de huistelefoon naar ons bellen daar heb ik mijn mobielen nummer in gezet.' Zegt mark. 'Ja is goed. Maar ik weet wel zeker dat er niks gebeurt hoor.' Zeg ik. 'Dat is mooi.' Zegt Marjan. Ze trekken hun jassen aan. Finn komt er gelijk aan gerend. 'Laat me niet achter ik wil mee.' Jammert Finn. Marjan knuffelt haar zoon. 'Emma is bij je.Wees een grote jongen en luister goed naar haar beloofd?' Vraagt ze. Finn knikt. 'Dat zal ik doen.' Zegt Finn. Samen zwaaien ik en Finn ze uit. Wat een gezellige mensen zijn dit.