P.O.V. Stefan

Ik word wakker en lig naast het mooiste meisje van de wereld.

"Goed geslapen?" vroeg Elena terwijl ze voorzichtig haar ogen open deed en glimlachte. "Fantastisch" zei ik terug terwijl ik haar in mijn armen nam.

Paar uren later stond ik in de keuken en maakte een ontbijt voor Elena die in de badkamer zat.

Het ontbijt was klaar net toen Elena kwam in de keuken.

"Voormij?" vroeg Elena met een glimlach. Ik knikte en gaf haar het ontbijt. Ik had een spiegelei en spek voor haar gebakken met verse sinaasappelsap erbij.

Ik zat bij haar aan tafel en keek naar hoe ze het ontbijt op haar gemak op at.

"Al iets gehoord van Damon?" vroeg Elena als ze het laatste stukje spek op at. Ik schudde mijn hoofd.

Sinds het gedoe met Evy, heb ik hem niet meer gezien. Het lijkt alsof hij gewoon verdwenen is...

"Het is al een week geleden sinds..." zei Elena terwijl ze dacht over wat er een week geleden was gebeurt. Ik knikte lichtjes en zei om van onderwerp te veranderen "Laat we vandaag weg gaan van dit verschrikkelijke huis.". "Goed idee." zei Elena terwijl ik haar mee naar buiten nam.

Ik breng Elena naar de motor die klaar stond.

"Wat gaan we doen?" vroeg Elena nieuwsgierig terwijl ze naar de motor keek. "Doe deze aan" zei ik terwijl ik haar een helm gaf.

Ze deed de helm aan en ik startte de motor. "Tijd voor een beetje plezier" zei ik. Elena glimlachte en stapte achter me op de motor.

Ze deed haar armen rond mijn middel en er kwam een glimlach op mijn gezicht tevoorschijn...

P.O.V. Elena

Ik zit samen op de motor met Stefan.

De wind in mijn haren, even weg van de stad waarin er zoveel problemen zijn...

De rit lijkt wel eeuwen te duren als Stefan de motor stil legt.

"Hier zijn we dan" zei Stefan.

Ik stapte af van de motor en deed de helm af en gaf die terug aan Stefan.

Ik kijk rond in de vallei en zie geen enkel huisje of gebouw in deze omgeving staan. Het is alleen Stefan en ik, en niemand anders...

Stefan en ik wandelen wat verder in de vallei door als ik stop.

"Wat is er?" vroeg Stefan verward aan me. "Ik kan niet meer liegen..." zei ik terug. "Wat bedoel je-" maar ik onderbrak hem. "Ik hou van Damon" zei ik terug.

Ik keek in de ogen van Stefan en zag dat ik hem gekwetst had. "Het spijt me, ik wou je niet kwetsen..." zei ik. "Ik wou eerlijk zijn" zei ik terug.

"Hoelang al?" vroeg Stefan terug. "Al langer dan vandaag..." zei ik terug.

"Goed...dan keren we terug" zei Stefan droog terug. Ik knikte lichtjes bang om nog iets verkeerds te zeggen en stap met hem mee terug naar de motor.

We zaten al een tijdje op de motor en we hadden tegen elkaar nog niets gezegd.

Dat is maar goed ook... Ik wil niets meer zeggen...

We zijn aangekomen aan het huis terug en Stefan helpt me afstappen van de motor. Ik gaf hem vriendelijk de helm terug die ik op had en ga naar binnen.

Als ik binnen ben pak ik mijn spullen uit de slaapkamer en steek die terug in mijn koffer. Ik kan beter gewoon weg gaan.

Als ik mijn koffer heb in gepakt stap ik uit de kamer en stap naar buiten op weg naar het huis van mijn broer Jeremy...

P.O.V. Stefan

Ik zit bij de openhaard met de Whiskey van Damon. Zo voelt het dus om afgewezen te worden...

Ik haal een hand door mijn haar en denk na.

Waarom heb ik dit laten gebeuren...

Ik drink het laatste slokje Whiskey uit mijn glas op en gooi het glas naast de openhaard uit woede.

Ik hoor een deur open gaan en terug toe gaan en zie de persoon die een week lang verdwenen was.

Damon...

"He... wat is er ik hoorde een glas breken." zei Damon.

Ik besloot niet te liegen tegen hem en de waarheid te zeggen.

"Elena... Ze houd van je." zei ik met bijna verdriet in mijn stem tegen Damon.

Damon stond versteld en zei "oké dan...".