P.O.V. Stefan

Ik ben vastgebonden hangend aan de muur met ijzere ketting die branden op mijn huid.

Niklaus en Rebekah hadden me gebruikt als 'speeltje'. Ze begonnen me te snijden en pijn te laten lijden tot dat ik bijna bewusteloos was.

Damon had moeten toekijken hoe ik lijdde dus moet ik dat nu doen.

Ik voel de pijnlijke kreten van Damon door heel mijn lichaam gaan. Niklaus en Rebekah vinden het heel leuk om ons zien te lijdden, want ze lachen luid.

"Waar is eigenlijk onze broer Elijah?" vroeg Niklaus aan Rebekah terwijl hij stopte met het pijn doen van Damon. "Geen idee... Ik zal kijken waar hij uithangt. Zolang die trut van een Evy doodt is." zei Rebekah met een kleine glimlach kijkend naar Damon... Wat weet Rebekah, wat ik niet weet?

✴-✴

Niklaus was klaar met het laten lijdden van Damon dus waren Damon en ik alleen in de ruimte.

"Waarom keek Rebekah naar jou toen ze begon over Evy?" vroeg ik aan hem. "Moet je dat nu echt vragen op dit moment? We kunnen beter een plan verzinnen om hier weg te geraken..." zei Damon een beetje geïrriteerd. "Oké goed..." zei ik terug.

Damon en ik konden niets bedenken dus stelde ik terug dezelfde vraag.

Damon gaf me eerst een gefrustreerde blik, maar zei "Ik ben misschien...een heel klein beetje gevoelens beginnen te krijgen voor Evy" zei Damon met een nonchalante blik.

"Een beetje" zei ik terug met een kleine glimlach. "Oké goed... Ik hou van haar, nu tevreden?" vroeg Damon met een nonchalante glimlach. Ik knikte terug.

"Is dit het dan?" vroeg Damon verontwaardigd. "Gaan we zo dood gaan?" vroeg Damon. Ik wou antwoord geven als ik kijk naar de deur.

Mijn ogen worden groot "Je leeft nog?!" vroeg ik verbaasd. Damon kijkt ook naar de deur en ziet Evy staan.

Evy knikte en naast haar stond Elena. Elena kwam naar me toe en bevrijdde me van de kettingen. Ik omhelsde haar stevig en was blij dat ik haar zag.

Evy deed hetzelfde bij Damon en we gingen zo weg, maar als we bijna buiten zijn gebeurd er iets vreselijks...