JAMEA's POV

Napahawak ako ng mahigpit sa laylayan ng damit ko habang nakatanaw sa dalawang tao na tila may sariling mundo na habang nakatitig sa isa't-isa.

Hanggang ngayon para pa rin akong nakalutaw sa alapaap dahil sa mga nalaman ilang araw na ang nakalipas. Pero hindi ko alam kung bakit.... bakit hindi ako nakaramdam ng matinding galit sa puso.

Maybe Kuya Zak and Cristal is right. That I'm getting matured with what I've experienced for the past years. I don't know.

I heard Yoana's soft giggles that pulled me back to my reverie. She pinched Niel's cheeks while he's talking. I fake a cough to get their attention. I smiled awkwardly to them and walk near to my daughter before facing Neil.

"I... ahm," I cleared my throat and heaved a deep sigh when I stutter, "ahh uuwi na kami ni Yoana, gabi na kasi." Napaawang ang labi niya sa sinabi ko at tila 'di makapaniwalang papalit-palit ng tingin sa anak naming may sarili na namang mundo habang nilalaro nito ang manika.

"W-wait, I taught..." he stop talking and sigh, "sorry, akala ko lang puwede kong makasama ang anak natin sa bahay." Aniya na nagpatigil sa'kin.

Anak natin... Tila gusto kong pumikit sa narinig. Tila ba ito ang kauna unahang napakagandang musika na aking narinig sa tanang buhay ko. I blink when He looked away. God Jamea Ysabel! At talagang tinitigan mo pa si Niel ng ganun katagal? Nakakahiya ka!

I cleared my throat before talking, "A-ahh kasi ano... uhm ah.. h-hindi pa ako nakapagsabi kay Kuya tungkol diyan." Dahilan ko na ikinakunot ng noo niya.

"Do you have to? I mean, yeah, I do understand that he's your younger cousin, but Ysabel I am the father of our child. Our. It only means that if we decide about the child, it should be between the two of us." May diin niyang sabi habang seryosong nakatingin sa akin.

I sighed and glance at my daughter who's now looking at us. I smiled at her, "Yoana anak, gusto mo bang matulog sa bahay ngayon ni Papa Niel mo?"

Naipilig niya ang kaniyang ulo sa narinig, "Ako lang po ba, Mama?" inosente niyang sabi na ikinakurap ko. "Hindi ka po sasama sa amin ni Papa?" dagdag pa niya na ikinainit ng pisngi ko. At tila gusto ko nalang lumubog mula sa aking kinatatayuan ngayon.

Narinig ko naman ang mahinang tawa ni Niel na matalim ang tingin kong binalingan na mabilis pa sa alas kwatrong nag-iwas ng tingin. Napairap ako bago bumaling muli kay Yoana na nakaabang sa aking isasagot sa kaniya.

Ngumiti muna ako ng malawak bago marahang hinahaplos ang kaniyang buhok, "Pwede bang ikaw lang muna doon, kayo ni Papa Niel mo?"

Mabilis na kumunot ang noo niya sa naging sagot ko tila iniisip ang dahilan kung bakit. Tumingala pa siya sa kaniyang ama na para bang naghahanap ng kakampi para ako ay makumbinsi.

Niel kneeled down and face our daughter lovingly. Tumingin pa siya saglit sa akin bago nagsalita, "Anak kasi may trabaho ang Mama bukas," malumanay niyang sabi. "Kaya tayo muna ngayon, pwede ba 'yun?"

Halos manigas naman ako sa kinaroroonan ko nang makitang unti unti ng namuo ang luha sa mga mata ng bata. Nataranta naman si Niel ng magsimula na itong umiyak at humikbi.

"Yoana baby, sshhh," pagpapatahan niya na hindi tumalab. Kaya naman nanghihina akong tumayo muli at sa nanginginig na mga kamay ay kinuha ko sa bag ang aking cell phone para tawagan si Kuya Zak at Cristal.

"Jamea, you don't have to," biglang sabi ni Niel nang makita akong pumipindot sa aking telepono. He sigh and look at our Yoana, "... I-if she's not ready yet, huwag na muna siguro nating ipilit." mahinang sabi niya habang nakatitig sa huli na humihikbi pa rin.

Umiling lang ako sa kaniya at ipinagpatuloy ang ginagawa. Ilang sandali pa ay sumagot na si Kuya.

"Hey sweetie, may problema ba?" maingat nitong sabi sa kabilang linya. Kuya knows where am I now, siya pa mismo ang nagset ng araw na ito sa aming tatlo dahil lang sa natatakot ako.

I massage my head lightly, "Kuya kasi si... Si Yoana," tila nahihirapan kong sabi. Kuya just chuckled and hummed a bit.

"I think i know now what's next," I groaned to what he said and sigh heavily.

"Kuya kasi..." ungot ko. He chuckle before I heard him saying to Cristal na lalabas muna sandali.

"Ohh our little princess is making a way for her parents to reconcile huh?" he teased. Namula ako sa narinig at kinakabahang lumingon kay Niel sa takot na baka narinig niya ang sinabi ni Kuya.

Niel give me a questioning look, halata niya atang kinakabahan ako. Naglakad pa ako palayo sa gawi nila ni Yoana bago sumagot. "Kuya naman! Walang ganung iniisip si Yoana... Siguro gusto lang niyang makasama ang ama niya,"

"Uh-huh," napapikit ako ng mariin sa naging tugon lang nito.

I heard some footsteps behind me kaya napalingon ako doon at ang nagtatanong na mukha ni Niel ang bumungad sa akin. "Is there any problem? Hindi ba, hindi ba pumayag si Engineer Samonte?" naninimbang niyang tanong habang nakatitig sa akin.

Kuya cleared his throat from the other line before speaking seriously, "Can I talk to Niel instead, sweetie?" aniya na wala sa sarili ko namang inabot sa kaharap ang telepono.

"Yes, Engineer Samonte... Ohh," he stop and glance at me before looking away, "Uhh No, Engineer.. Yes. Anyway hindi ko naman din ipipilit sakaling ayaw niyong pumayag—" a long paused and he scratch his nape. "Okay Engineer, thank you."

Niel handed me back my phone, "Your cousin, I mean, Engineer Zakiro Samonte said na doon muna kayo ng bata ngayong gabi, o kahit pa daw ng ilang araw." aniya na ikinamaang ko. Like what? Kuya really said that?

"Ah h-hindi na!" tila natataranta kong sabi, ".. Ibig kong sabihin ay ano... Ano uhh, si Yoana, oo, si Yoana pwede dun kahit ilang linggo, oo hehe,"

Niel looked at me amused, "Ohh is that so...?"

I nodded to him and looked away. Nahihiya na sa nangyayari. Jusko! Kaya nga sabi ko eh hindi pa ako handa!

Lumapit nalang ako kay Yoana at kahit nanginginig ang mga paa sa paghakbang ay pinilit ko parin siyang kargahin na ikinamura ni Niel ng mahina nang muntik na kaming matumba.

"Ohh God." he whispered while supporting my back. Halos mapatalon naman ako sa gulat nang maramdaman ang paglapat ng kamay niya sa naka-expose kung balat sa may beywang.

Wala sa sarili akong napalingon sa kaniya na agad kong pinagsisihan lalo na at muntikan ng maglapat ang aming mga labi sa sobrang lapit sa isa't-isa.

And this feels like Deja vu... Iyun nga lang ang kaibahan ngayon ay wala kami sa loob ng pribadong silid tulad noon na may unang beses na nangyari sa amin.

Napapikit naman ako sa naalalang tagpo. Lumayo nalang ako sa kaniya at binigyan siya ng ngiting tila hindi naapektuhan bago nauna ng maglakad palapit sa kaniyang sasakyan habang kinakastigo ang sarili.

"Yoana baby, let's go," rinig kong sabi niya sa aming anak bago ko narinig ang kanilang mga yabag. Palihim naman akong nag inhale exhale para pakalmahin ang sarili lalo na at biglang pumasok sa isip ko ang nangyari sa pagitan namin noon.... Kung saan nabuo si Yoana.

"Are you okay, Ysabel?" napapitlag ako sa gulat nang magsalita siya mula sa aking likuran. "Hey, what happen? Okay ka lang ba?"

Count 1 to 10, then inhale.... Exhale. C'mon Ysabel you can do it...

I murmured silently before facing him.

"O-oo okay lang ako, ano lang ahh... Mainit, oo naiinitan ako."

Niel stared at me for a while and sigh before nodding his head like trying to understand what I said, "Sorry, tara na baka mahilo ka pa kapag natagalan ka sa pagbibilad sa araw." aniya na ikinangiti ko lang ng hilaw bago nagkukumahog ng buksan ang backseat.

"You sit in front, Ysabel," Sabi ni Niel na ikinagulat ko.

"Huh? Bakit? Sinong tatabi kay Yoana?"

He sigh, "Okay, you sit beside her... But next time sa harapan kana dapat... katabi ko," sagot niya na hindi naging malinaw sa akin ang huli.

Binalewala ko na lamang iyon dahil ayaw ko ng dagdagan pa ang kahihiyang ginawa ko kanina.

Tama na yun, please! Si Yoana nalang kausapin mo buong biyahe!