NEIL'S POV

PAGKAUWI ko mula sa Lantaw Restaurant ay dumiretso na agad ako ng aking kwarto at naglinis ng katawan bago umupo sa harapan ng laptop.

Nanginginig ang kamay kong ipinasak ang itim na flashdrive na may nakalagay na sulat na Yoana's file.

And one thing came to my mind. Is Yoana the name of my child? Is my child a he or she?

Nervously tapping my hand in the table while waiting for the file to open. And I feel like mawawalan ako ng hininga sa bawat minuto at segundong lumilipas.

I sighed and reach for my phone and stared at the wallpaper where it's me and Ysabel's stolen picture during college days. Sinend 'to sakin ni Mara nang minsang itanong ko sa kaniya kung alam ba niya kung nasaan si Jamea. And instead of telling me things, she send it to me like she want to torture me.

Naiintindihan ko ano man ang rason niya nang ipadala sakin 'yun dahil sila ang naging karamay niya nung mga panahong kailangan niya ako sa tabi niya.

And as soon as the file open. I felt my tears stream down my eyes non stop when I already hear the giggles and cries of a baby girl in the video.

And I don't need someone to explain everything because it's already obvious that she's mine. Mine.

From her skin color, eyes, and hair. Sumisigaw ang pagkakatulad naming dalawa na para kaming pinagbiyak na bunga. And her lips are the same with Ysabel.

"My baby," I mumbled while crying. I couldn't contain the happiness I felt while watching the whole video of my child.

Yoana. Ysabel named our child Yoana.

The second video was named 'The Beginning of everything' , I click it and my heart throb with the sight.

It's Jamea's video when she's giving birth with our daughter beside her only covered with white lampin with a name of the hospital imprinted on it— Southern Philippines Medical Center- Davao (SPMC-DAVAO).

She gave birth their with Tita Selena. A familiar woman is the one holding the camera.

"Welcome to the world Baby Yoana!"

As the video continued to play, another set of tears stream down to my eyes. It is obviously taken during Yoana's first birthday.

"First Birthday na ng baby Yoana ko," Ysabel said in the background while the video focuses to our child only while crawling in the bed. "How I wish your Daddy is here anak," para akong binuhusan nang malamig na tubig nang marinig ang sinabing 'yun ni Ysabel. Nanginginig pa ang boses niya at halatang pigil na pigil ang sariling umiiyak. The video continues, as my tears too.

"Sweetie, your daughter really looks like him," boses ng  lalaki na kilala ko, si Engineer Zakiro Saleem Samonte.

"Kuya, sana no nandito siya? Pero syempre, may pamilya na siya, at naiintindihan ko na hindi na niya kami mapupuntahan ni Yoana dahil mas may dapat siyang unahin,"

"Sweetie,"

"I'm okay Kuya. Hindi ko lang po alam kung paano ko sasabihin kay Yoana ang tungkol sa ama niya. Ayaw ko po siyang saktan Kuya,"

"Hey, I'm here okay? For now, let's settle with this. I am her Papa, hmm? I am her Papa for now. Wala akong alam tungkol sa inyo ng ama ng pamangkin ko, but, of course as your cousin and Kuya, I won't let that man hurt you,"

"Thank you Kuya,"

"Stop crying now, this is our princess' first Birthday. We should be happy,"

I fisted my hand and think of hurting my self. I should be the one there for them.

"Yoana's second birthday today! Happy birthday anak,"

"What's your plan today anak?" Tita Selena said while looking at Ysabel intently.

"I'll study again 'Ma, tataposin ko po ang pag-aaral dahil kinukulit na ako ni Kuya," she said, pouting her lips. Napayuko akong umiyak at halos dambahin ko na ang dibdib ko dahil naninikip na 'yun kakaiyak.

Ibang lugar na naman ang lumabas sa video at kita doon ang isang malawak na lupain na tinatamnan ng iba't-ibang halaman at prutas. Nakaupo sa rocking chair si Ysabel habang nakaupo patalikod sa kaniya ang aming anak na hawak ang isang children's book.

"Today is Mama's birthday, baby... alam mo anak? Sa ilang taon na lumipas, mas lalo kong namimiss ang papa mo... kanina alam mo ba? May nakasalubong ako sa university namin na mga interns. Naalala ko sa kanila ang papa mo," bumuntong hininga siya at ngumiti sa aming anak na nakatitig sa kaniya na parang naiintindihan ang sinasabi.

".... siguro, siguro kong magkasama pa kami ngayon? Baka isa na ako 'dun sa mga tinatawag ni Tita Cristel mo na stage girlfriend," hagikhik niya sabay singhot. "Pero wala eh, may iba nang aakyat para sa kaniya, hindi bilang girlfriend, kundi a-asawa,"

Yoana giggled when her Mother pinch her cheek lightly.

"Pero wala akong ibang hinihiling anak, kahit masakit sa parte ko bilang ina, tanggap ko, kahit sandali lang na makita ko siya, makausap, sana no? Tulutin ng panahon hehe, at pati kung kaya kong sabihin sa kaniya ang tungkol sa'yo? Ikekwento ko sa kaniya lahattt ng mga araw na dumaan sa'yo. Pero kung hindi? Itong video nalang ang ipapakita ko sa kaniya,"

Napatingala ako habang pinapakinggan bawat salitang sinasabi ni Ysabel. Para akong nanghina bigla sa mga narinig. Natapos doon ang video kaya kli-nick ko naman ang pang-apat na may file name na 'Yoana's 3rd Birthday with her Birthday wish.

Napahinga ako nang malalim sa nabasa at biglang nakaramdam ng kaba. Inabot ko ang tubig sa tabi ko at inubos 'yun dahil parang natuyo ang lalamunan ko bigla.

Napalunok ako nang magsimula na ang video. Bitbit ni Ysabel ang isang round cake na may hello kitty na disenyo habang kasunod niya si Zakiro Samonte at ang asawa nito, at si Tita Selena na may hawak pang lobo.

"Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday to dear one, happy birthday to you!" Sabay-sabay nilang kanta na ikinangiti ng bata. "Now blow your cake baby,"

"Yey! Good morning to our princess!.... what's your birthday wish?" Tanong ni Ysabel na may ngiti sa labi. Napangiti ako dun at 'di maiwasang maluha na naman.

'Yung ngiti niyang 'yun na lagi kong iniisip nung panahong halos panghinaan na ako ng loob.

'Yung ngiti niyang 'yun na naging dahilan ko para mas lalong maging matatag.

'Yung ngiti niyang 'yun na naging inspirasyon sa pag-abot ko ng aking pangarap.

"Wish? Uhmm Papa?"

"Papa Zakiro?"

"No... my Papa," nakangangang tumingin si Ysabel sa sinabi ng anak namin. Para naman akong nadurog muli sa narinig kaya napatayo ako at pinakalma ang sarili. Nakatakip sa bibig ang kamay habang pinapanood ang sunod na mangyayari sa pinapanood. Nagdilim bigla kaya akala ko tapos na pero biglang lumitaw ang mukha doon ni Ysabel na nakatutok ang mata niya sa kamera habang nakahiga sa kama.

She sighed heavily and wipe off the tears in her eyes as she smile sadly. "How I wish you were here Niel," she whispered through the video. And gulped. "... our daughter Yoana is looking for you, and hindi ko alam k-kung ano at paano ko sasabihin sa kaniya ang totoo.. natatakot ako Niel, natatakot akong masaktan ang anak natin pag nalaman niyang may i-iba nang pamilya ang ama niya...."

"Hirap na hirap na akong tiisin ang lahat ng saki sa puso ko Niel, ang daya. Ang daya ng pagkakataon. Una nawala sa'kin si Mommy at Daddy nung panahong masaya na ang lahat sa'kin... pangalawa ikaw. Wala naman akong balat, pero bakit parang ang malas ko naman?"  She laugh a little as she tried to crack a joke, but to no avail, instead she just cry.

"Huh, limang taon na, pero 'yung puso ang kulit, ikaw pa rin ang hinahanap," halos madurog na ang puso ko sa narinig. "... I missed you Niel, miss na miss na kita,"

The video stop there, but my heart are still aching and my eyes still crying.

Gusto kong sumigaw sa sobrang sakit.

Gusto kong hilain pabalik ang panahon at ibulong sa sarili ko na mas pag-igihan ko pa ang paghahanap sa kaniya.

Ang sakit, ang sakit sakit makita siyang umiiyak dahil sa pagkakamaling ginawa ko.

I decided to turned off my laptop and slid back the flashdrive in my hand bag. I sighed and massage my temple. I badly want some drink but I stop myself from doing it dahil ayaw kong magkita kami bukas ni Ysabel na hindi ako maayos at amoy alak.

Napaupo ako sa kama ko at binubulong sa sarili ang mga katagang magpapalakas sa akin para ihanda ang sarili bukas sa muli naming pagkikita.

Bumalik sa isip ko ang huling sinabi niya sa video at para akong ulit nanghina. She misses me. Five years she misses me.

That five whole year I missed her too.

* * *

The next morning I went straight to the Hospital where the construction of new Pedia ward is doing. I leaned on the wall while holding the flashdrive as I wait for her.

I averted my gaze when I smell her familiar scent. I sighed as I waited for her to walk near me.

"Hi," she nervously greeted me.

I stared at her for a minute. Trying to memorize every part of her face.

She smiled awkwardly and roam around her eyes.

"You're here. Again," I said while staring through her eyes. "... and I'm so thankful about that," I added and lift my right hand where the flashdrive is and said.

"I want to... to ask you about her?" I said instead of saying her directly thay I miss her too. She nod and I pointed the bench in the hallway. Nauna siyang maglakad palapit doon at kita ko ang bahagyang panginginig niya habang naglalakad.

Nang makaupo ako ay huminga ako nang malalim habang pinapakiramdaman siya. Nasa harap ang tingin naming dalawa.

I gulped and open my mouth so I can finally say it to her.

"I missed you, Isabel. Five years, five years na kitang namimiss,"

________ 🌿_________

AGAIN! Raw update ito. Haha. Expect flaws. (Always. Lol)

PLEASE FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FOR MORE UPDATES:

FACEBOOK: Shiela Arocha

TWITTER: laalaabiesWP

INSTAGRAM: laalaabies

SNAPCHAT: shielaarocha