CHAPTER 21

*JAMEA POV*

I'M LOST OF WORDS while I roam around my eyes to the breathtaking view in front of us.

"Wow! Ang ganda naman dito Papa," I heard Yoana said to Zakiro, Her Uncle.

"I told you baby, Cebu has a lot to offer too." Zak proudly said.

Hinarap ko siya nang nakangiti. "Salamat sa pagdala mo sa'min dito Kuya,"

"Mea Samonte, may I remind you that our Family business is here." He pointed out na ikinatawa ko sabay kapit sa braso niya.

"Zakiro Silem Samonte, may I remind you too that it's already nine in the evening," I raised my brow to Him.

"I know sweetie. Yoana, Cristel, let's go babies!" He shouted.

WE WENT STRAIGHT to the restaurant that opens Twenty four hours. I just ordered Vegetable salad and Fresh Orange Juice, while Yoana, Cristel and Zakiro ordered Steak and Fresh Mango Juice.

"Mama, palit tayo ng juice," Yoana said while tugging the hem of my Shirt.

"Ohh, Okay baby, here." Ngumiti siya nang matamis sa'kin bago ininoman ang juice.

"Cris, you good?" Pakinig kong sabi ni Kuya Zak sa katabi. May pabulong-bulong pa eh magkalapit lang naman! Naiiling na sambit ng isip kong mas mapait pa sa ampalaya.

"A-ahh Oo, Kiro. 'Wag mo akong isipin," bulong ni Cristel pabalik sa isa. Tumikhim ako nang malakas na ikinalingon nila ng sabay.

"Wow! Pati paglingon scripted!" Natatawang aniko. "Edi kayo na ang mag-jowa."

Napaubo nang malakas si Cristel sa sinabi ko kaya mabilis itong inabotan ng tubig ni Kuya Zakiro.

Matalim ang tinging ipinukol nito sa'kin. "Mea, stop it," He warned.

"Okay, okay, eto na nga," aniko sabay iwas ng tingin sa kanila, nagpipigil pa rin ng tawa. "Oh baby, kain ka pa ha." Baling ko sa anak ko na maganang kumain.

Naiiling lang si Kuya Zak sa tinuran ko at muling binalingan ng tingin ang kasintahan. "Don't mind her baby. Just finish your food." Malumanay'ng saad nito sa katabi na agad tumango.

Mmm, apaka masunurin namern.... matukso nga bukas.

YOANA fell asleep while we're on our way to SAMONTE'S VILLA here in Cebu. Cristel seated on the shotgun seat, while I and Yoana at the back seat.

Napahikab ako dahil sa antok at papikit-pikit na ang mata nang pumasok ang aming sasakyan sa isang magarang gate na kulay ginto at sa gitna nun ay may logo na SAMONTE's VILLA.

"Good evening Sir Zak, pasok na po kayo Sir," magalang na sabi ng security nang pagbuksan ito ng bintana ni Kuya.

Bago isinara pabalik ang bintana ay may iniabot na plastic bag na may lamang pagkain galing Davao si Kuya sa nakabantay na security guard. "Manong Vicente, pahalipay nako," ani Kuya na agad namang inabot ni Manong Vicente.

"Salamat Sir," ngumiti lang si Kuya pabalik at sumaludo bago isinara ang bintana at tumuloy na papasok. Halos malula ako sa mga nakitang naglalakihang bahay, o bahay pa bang matatawag ito.

"Mea, this is where the Samonte's are living," sabi ni Kuya na ikinalula ko lalo.

"Ang gaganda ng mga bahay kuya." Namamanghang anas ko.

"We called it here Quarters sweetie," Kuya said and maneuvered the car into the big garage. "We're here."

"Kiro, bahay pa ba 'to?" Si Cristel nang makababa kami ng sasakyan. Bitbit ko ang iilang gamit namin ni Yoana, habang ang bata ay karga-karga ni Kuya.

Bumaling ang tingin ni Kuya sa babae bago pinisil ng mahina ang pisngi nito. "Yes Baby, it's still a house," he softly said and carefully pull her to the wooden door and press a code.

Napasinghap kami ni Cristel nang bumukas iyon at bumungad sa amin ang magara at maliwanag na kabahayan. Mga nakangiting kasambahay na nakapila pa sabay yuko nang makapasok kami sa loob.

"Magandang gabi Señorito Zakiro," sabay sabay na yumuko ito na ikinatuwa ko.

"Magandang gabi rin sa inyo," nakangiting sabi ni Kuya sa kanila bago kami iginiya ni Cristel paharap. "Everyone, this is Señorita Cristel, my Girlfriend," turo ni Kuya sa katabi at nahihiyang kumaway naman sa lahat si Cristel. Dumako ang tingin ni Kuya Zak sa'kin bago ako ipinakilala. "And this is Señorita Mea, my first cousin, and her daughter, Yoana." Kumaway lang din ako sa lahat habang nakangiti.

Iginiya nila kaming lahat sa malaking sala na may nagga-gandahang sofa set, chandeliers at flower vase. Napabuga ako ng hangin nang makaupo kaming tatlo. Si Yoana ay ipinakuha na ni Kuya sa isang kasambahay na siyang itinoka niya sa pagbabantay sa anak ko.

"Pahinga na kayo Señorita," ani Cora na siyang mayordoma. "Ihahatid ko na po kayo sa inyong magiging kwarto." Tumango lang ako at agad na tumayo at sabay kaming naglakad paakyat ng hagdan.

"Wow!" I exclaimed happily with the view in front of me now. Nilingon ko si Cora, who's just thirty years old but looked strict and professional. "Cora ang ganda naman  ng kuwarto ko." I added still smiling widely.

Ngumiti rin si Cora pabalik at iminuwestra ang kabuuan ng kuwarto ko na kasing laki ng sala sa baba. "Señorito Silem order us to transform this room to this, and oh by the way, this room was your Parent's room Señorita." Aniya na ikinagulat ko.

"Ang galing," she just smile at me. "Sige Cora, thank you!" Cora bowed down and close the door.

Napangiwi ako nang maisara na niya ang pinto pero napalitan ulit yun ng ngiti. Maingat kong hinubad ang leather jacket bago tinungo ang balkonahe. Napapikit ako nang tumama sakin ang panggabing hangin.

"Cebu, ano kaya ang magiging salubong mo sa'kin?" Nakapikit kong sabi at napailing at marahang natawa. "Hays Nababaliw na yata ako."

Pagkasabi nun ay isinara ko na ang salaming pinto at ini-lock bago tumungo ng banyo para maglinis ng katawan bago matulog.

KINABUKASAN ay napaigtad ako sa pagkakahiga dahil sa sigaw mula sa labas kaya agad akong bumangon at nagtungo ng banyo para maligo at mag toothbrush.

"Baby! Hindi ko nga alam na dadalhin pala 'yun!" Boses ng pinsan ko na halatang napu frustrate na.

"Ewan ko sayo, nanggigigil ako sa pagmumukha mo!"

Pagkabukas ko ng pinto ng kuwarto ko ay pareho na silang nakababa, kaya ipinagsawalang bahala ko nalang ang nangyari at bumaba na rin para makapag-almusal na.

Naabutan ko silang nakaupo sa sala at nag-uusap pa rin pero sa mahinang boses na, napairap ako sa hangin nang magyakapan sila dun.

"Señorita, magandang umaga po," bati sa'kin ng isang kasambahay. Ngumiti lang ako pabalik sa kanya at umupo na sa tabi ng anak kong kumakain ng pancake.

I heard Cora gasped while watching TV. "Oh no! My Favorite Doctor!!" Kinikilig niyang sabi na ikinabigla ko. "Doctor Lucas Del Campo and Doctor Neil Anderson!" Dagdag niya na ikinatigil ko sa pagsubo ng pagkain.

Para akong nawalan ng lakas na ikilos ang kamay ko, nanginginig ang kalamnan ko at naramdaman ko nalang ang pagtulo ng luha sa aking pisngi.

"Hala! A-ahh C-cora," Ani Cristel sa mayordoma sa mahinang boses. Maya-maya pa ay yumakap si Kuya sa'kin para pakalmahin at inabotan ng tubig nang sumisinok na ako.

Ito na ba ang salubong mo sa'kin Cebu? Grabe ang sakit naman...

Tumayo ako na hilam sa luha ang mga mata ko at dumiretso ng kuwarto, pagkapasok ay tumuon ang paningin ko sa salaming bintana kaya lumapit ako doon at umupo. Nahagip ng mata ko ang Ipod na pinapapatugtog ko noong nag-aaral pa ako sa Davao at napabuntong hininga ako nang maabot ko na ito.

Staring at the window, listening to music slowly brings me back to the past. The PAST that makes me who I am now. But makes me HATE the only person that keeps on running through my mind while I listen to one of his favorite song. It's been five years, and yet, I still can't forget the pain He gave to me.

My Bestfriend. My Man of my Dreams. My Inspiration. My Ex Boyfriend. The one and only who own but broke my heart into pieces -- Neil Anderson.

Oh, He's in the news, huh! A Doctor, hmmm sounds great! Alexander the great.

Me? SINGLE MOM for almost 5 Years. So Great!

Then I suddenly remember his last words that day after we made love...

"Pero alam mo Love, Gusto na kitang pakasalan."

KASAL.

I smile sadly, Limang taon na pero masakit parin. Ang hirap mo namang kalimutan.

"Mama," my 5year old daughter, Our daughter called me, na nagpabalik sakin sa wisyo.

"Hey baby, come here." Ani ko sa kaniya at napangiti ng mapait. LOVE. She's made of LOVE. Our Love that separate US.

"I love you Mama," Yoana lovingly said, looking straight to my eyes.

Hindi ko mapigilang mapaluha sa harap ng anak ko, Niyakap niya ako kaya mas lalong lumakas ang iyak ko.

"Mama, why are you crying po? Are you hurt?" Inosenteng tanong sa'kin ni Yoana. Umiling lang ako sa kaniya at nagpatuloy sa pag-iyak. Bumukas ang pinto ng kwarto ko at pumasok dun si Kuya Zakiro at Cristel.

"Sweetie, ako nalang ang pupunta sa meeting, our Architects already send their designs for this project." Ani kuya nang medjo kumalma na ako galing sa pag-iyak.

I slowly nod my head without looking at him.

"Okay Kuya," I whispered. "Sorry, babawi ako next time."

"Sweetheart, It's okay. Besides for approval lang naman ang meeting nating ito with them, so It's okay."

Tumango lang uli ako sa sinabi niya na ikinabuntong hininga niya bago nagpaalam na lalabas na sila ni Cristel for check-up.

Kahit hindi ko alam kung para saan ang check-up na yun ay tumango nalang ako at hinayaan silang lumabas.

"Mama, narinig ko po kanina si Ate Cora na sumigaw ng Doc Niel Anderson," Yoana trailed off, na ikinalakas ng kabog ng dibdob ko. "He's the one I'm talking to nung nasa Davao pa po tayo... Mama can i meet him? Please." With her pleading eyes I gulped and swallowed hard to calm my senses.

Ano'ng meron sa'yo Cebu? Unang araw palang parang ang dami ng nangyayaring hindi maganda....

"I-i... I'll try anak okay? Uhh, we'll try." Tanging nasabi ko sa harapan niya na ikinangiti nito ng malaki sabay yakap sakin ng mahigpit habang sinasabi ang salitang,

"Thank you Mama.... I love you po."

And with those words, kumalma ako... pinakalma ako ng salitang 'yun pagkatapos nang aking pagtangis dahil sa sakit ng kahapon.

SHILAMOI || shilamoi