Ben beni görüyorum karşımda.

Selamlıyorum ilk önce kendimi,

Ardından hal hatır soruyorum.

Sonra susuyorum bir süre,

Bakıyorum uzun uzun yüzüme.

Sadece çökmüşüm biraz

Onun haricinde güzelim hala diyorum.

Ben, benim sözlerim karşısında hafifçe gülümsüyorum.

Bu öylesine bir gülümseme değil ikimizde biliyoruz.

Farkına varıyorum gerçeklerin yavaşça..

İkimizinde gözleri hüzünle dalıyor bir noktaya.

Neler çektiğimi hatırlayan ben,

Bana üzülüyorum.

Çünkü biliyorum içimdeki fırtınaları

Biliyorum kendi kendime verdiğim savaşları...

Ben,bana çok yakınım ama

Bir o kadar da uzağım,

Biliyorum...

Her şeyden çok kendimle baş başa kalmaktan korktuğumu da,

Ben,beni bir türlü sevemediğimi de biliyorum.

Toparlanıyorum sonra,

Gözlerim gözlerime kenetleniyor.

Yaşamaya devam edeceksin böyle diyorum,

Kendine katlanarak...

İkimizde hüzünlü,

Ikimizde yorgun,

Sessizce son bir bakış atıp

Ben bana veda ediyorum...