Döndük dolaştık yine aynı nokta
Bir zaman tüneli adeta
O gün anlamıştım aslında
Sallanırken ağacın kucağında

Başka bir evren, uçmak gibi mesela
Bir o yana bir bu yana
Düşmekten korkmadan limitini zorlamak
Salıncağın kucağında  hayallere uzanmak

O cesur çocuklar salıncakta kaldı
Büyüdükçe ürkek insanlar arttı
Ne çabuk geçti zaman
Onunla her gidiş geliş heyecan

Şimdi de gerçekler sallıyor bizleri
Akıl ermez dert dindirmez bu izleri
Salıncakta oturdum kapattım gözlerimi
Bekliyorum rüzgarın esmesini