Gün gecede kararınca
Düşler çıkar akıl arşivinden.
Takılır gözler makinesine,
Yansıtırnemden sararmış tavana.
Dudaklar o kadar ezberlemiştir ki sözleri,
Mırıldanarak eşlik eder sürekli.
Kalbin elinde bir mendil
Duygulu ya ağlar da ağlar
Mendilleri toplamaktır ellerin görevi.
Gün yüzünü göstermeye başlayınca,
Sahneler seçilmez olur.
Hal böyle olunca makine kapanır
Görüntüler arşive kalkar.
Mendiller çöpe atılır,
Uykusuzluktan değil,
Kalbin ağlamasından kızarır gözler.
Hayat boyu Yeşilçam filmi gibi,
İzlenir de izlenir her defasında
Hem gülünür, hem ağlanır
Ta ki film kopuncaya kadar.