annem benimle gurur duyar. babamı bilmem, aklındakileri söylemez. babamın aklı kara kutu. açmak lazım. ben kendime güvenirim. hayallerime güvenirim. gerçekleşmeseler de sonucunda elde ettiğime sevinirim. başarısız olma olasığına denk gelmedim bu yüzden. hayallerim bükülebilir. genelde de bükerim onları. bu benim alın yazım. bu benim kendi yolum. biraz da yolsuzum. kara para aklama işleriyle alakalı olanlardan değil. benimki her yolu denemekle kendi yoluna zaman ayıramamak gibisinden. aslında bir tanesine kesin güveniyorum. diğerleri sallantıda. sorun değil, yollar da bükülebilir. hem ben salıncakları da severim. gerçi bir keresinde parkta sallanırken görevli adam sen büyüksün, kırarsın dedi. doğru ben büyüğüm. büyümekten korkmuyorum. çocukluğumu sevmem pek. çocuk olmak bilmemek demek. bilmemekten korkarım. cahil olma korkusu değil. bilmeyince koşarak uçuruma koşuyorum sanki. bilince kolay her şey. uçurumun aşağısı deniz oluyor. herhangi bir konuda. gerçi bugüne kadar çok bir şey bilemedim. cahit zarifoğlu'nun çok sigara içtiğini biliyorum. "ve sen kuş olur gidersin" dediğini. atların bacağı kırılınca iyileşmediğini ve vesaireyi. okula gittim, gidiyorum ama orada pek bir şey öğretmiyorlar. on iki yılda ingilizceyi öğretemediler. sıkıntı bende değil, yemin ederim çabaladım. onlar öğretmemekte diretti. ileride kesin öğrenmeliyim gibi ideallerim var. belki hiç öğrenmem. biri çıkıp diyor sen önce Türkçeyi düzgünce öğren. haklı. yemin ederim onu da deniyorum. sayısalcıyım deyip bir kenara atmadım. Türkçe benim dilim, severek öğreniyorum. ama ne bileyim ingilizce beni sevmiyor ben onu. "biz elmayı seviyoruz diye elma da bizi sevmek zorunda mı?"* diyesim var. buradaki elmayı sevmeyince işler daha da sarpa sarıyor. karmaşadan kaçarım hep. fanusumdan çıkacağım yakında. o zaman nasıl nefes alırım bilmem. onu da o zaman öğreniriz. gece oldu. geç yatmıyorum artık. iyi geceler.

*nazım hikmet ran