Mor gökte belirdi bir seher yıldızı,
Gökadalar döndü kendi etrafında.
Gezegenler gündüz için aradı yıldızı,
Küçük insanın büyük derdinin farkında.

İnsan çıkmış ortaya. Yayılmış, ağaçları kesip evini, et ve meyvelerden yiyeceğini almış. Nehirlere yatırmış odunu ve sal demiş adına. Toprağa kazık vurmuş ve madenleri bulmuş sonra. Tarlalarda kölelerle ilk medeniyetler, mızraklı askerlerle ilk savaşlarını vermiş. Buzul çağı görmüş, mağaralarda yaşamayı öğrenmiş. Gezegenin her köşesine yayıldığında iletişim araçlarını icat etmiş birbirini duysun diye kıtalar ve merak, gözlerini yıldızlı geceye çevirmiş.

Gaspçı çıkmış bir gün ve demiş, "Bu çağ benim." El koymuş armağan doğaya, ona biat etmeyenin kesmiş cezasını.

Kanın zorluyor kılcal damarlarını. Sesin aşmış havayı, yırtıyor uzayzamanı. Bu çağ kurtuluşun, bu çağ selametin; haykır, tam zamanı:

BU ÇAĞ BİZİM.

. . .

Serinin Son Kitabı: SON MUM