Dersimize, mükemmel bir kurgu yazmaya başlamadan önce, hikaye yazmak için gerekli olan birkaç elemana göz atarak başlayalım. Daha sonra bu konuları ayrıntılı olarak ele alacağız ama şimdilik bunların temellerini öğrenmek, size resmin bütününü görme sürecinize, eserinize ve yazma stilinize yardımcı olacaktır.

İşte karşınızda kurgu yazmanın püf noktaları:

Düzenleme: Hikayenizin yalnızca iskeletini değil aynı zamanda konunuzun ve karakterlerinizin seçimini de etkiler. Ayrıca, hikayenizde kullanılan herhangi bir temayı veya gizlediğiniz anlamları ifade etmenin başka bir yoludur.

Karakter: Elbette ki bu hikayenizde kullandığınız karakterler (baş karakterler yada kötü karakterler gibi) anlamlara da gelebilir ancak buradaki anlam aynı zamanda daha iyi kurgulanmış, daha ince anlamları olan ana karakterinizi de ifade eder. Hikayenizdeki karakterler hangi seçimleri yapar? Bu seçimler sonucunda ne gibi değişikliğe uğrarlar ve nasıl büyürler? Tavırları, aslında içlerinde gerçekten kim olduklarını nasıl belli eder?

Karakter Analizi - Tanımlama: Bu karakterlerinizin dışarıdan görünümüdür. Herhangi bir alışkanlıkları, garip davranışları, onları gözünüzde daha farklı biri olarak görmemize yardımcı olacak huyları var mı? Ya da iç karakterleriyle eşleşen dış özellikleri veya da aynı anda yan yana gelebilecek farklı özellikleri var mı?

Konu: Karakterlerinize fiziki olarak neler olduğudur. (Tercihen kendi seçtikleri kararlar sonucunda neler olduğu.) Bunlar sizin listeleyebileceğiniz şeyler olabilir. Önce A olayı gerçekleşir, bu B olayına sebep olur ve bu böyle devam eder.

Hikaye: Bu yazdığınız şeyin sınırlarını çizen gerçek bir çizgidir. Hikaye konuyla çok ilgili olmayabilir, sadece tüm olayların arkasında yatan bir NEDEN sorusuyla ilgilidir. A olayı, B ya da C olayı konunuz gereği gerçekleşiyor olabilir ama bunların neden gerçekleştiği ve başkarakterinizin tüm bunlarla bağlantısının ne olduğuyla alakalıdır. İşte bunların cevabı hikayenizi oluşturur.

Yapı: Yapı, doğru inşa edildiği zaman konuyla ve hikayeyle bir bütünlük oluşturur. Bu gerçekleşen tüm olayın iskeletidir ve oldukça iyi planlanan bir yapı okuyucuyu içine çekerken, dolambaçlı, odaklanarak inşa edilmemiş ve tekrarlanan bir yapı hikayeyi yıkar.

Çatışma: Zorlayıcı kurguların en önemli bölümüyse, tek bir amaç için iki farklı karakterin (genellikle bir başkarakter ve bir kötü karakter) birbirine düşmesidir. Hazineyi bulmak için birbirleriyle yarışırlar ya da bir katil ve bir polis gibi ikisi de birbirinin kaderini değiştirmeye çalışır. Ne olursa olsun, bu her zaman aynı hedefe ulaşmak için iki ya da daha fazla karakter hakkındadır..

Destek Olma: Genelde kurgusunda bir şeyleri ters giden bir hikayede, okuyucuların desteğinin ne olduğu açıkça bellidir (birinin hayatı, geleceği ya da aşk için ikinci bir şans gibi). Bu okuyucunuzun, sizin hikayenizdeki karakterlere ne kadar destek verdiğini gösterir -ki bu aynı zamanda okuyucuyu da önemli kılar.

Zaman: Geçmiş, şimdi, gelecek... bunlar kabul görülebilir seçimlerdir. Geçmiş zamanın sık kullanılıyor olması ve kolay okunması, onu yaygın kullanılan zaman yapar. Ne yaparsanız yapın, tutarlı olun... hiçbir şey okuyucunun aklını aniden değişen zaman çizelgeleri kadar karıştıramaz.

Bakış Açısı: Birinci tekil şahıs mı, ikinci mi, üçüncü mü? Ya da çoğul mu? Karakter bakış açısı mı, ilahi bakış açısı mı? Hikayeyi sadece bir kişinin bakış açısıyla mı yoksa birkaç kişinin bakış açısıyla mı okuyacağız? Birinci tekil şahsı hatırlayın, hikayeyi sadece onların gözünden, 'ben' zamirini kullanarak okuruz. Üçüncü tekil şahısda, 'o' zamiri kullanılarak bize bir yada birkaç karakterin başına neler geldiği anlatılır. Bu sayede yalnızca bir ya da tüm karakterlerin  düşüncelerini biliriz. Nadir kullanılan ikinci tekil şahıs, 'sen' zamiri kullanılarak okuyucuyu hikayedeki karakterin yerine koyar.

Ton: Hikaye konuşma havasında olacak yoksa daha çok resmi mi? Bu bakış açısı seçimini nasıl etkiler?

Ses: İnsanlar sık sık yazarın sesiyle konuşturulur ve bu biraz daha belirgin olabilir. Ama bu madde, yazmaktan daha çok yazma tarzıyla alakalıdır, ayrıca biraz da karakterin bakış açısında gizlenilen şeylerle. Karakterin kişisel karakteri sesi etkileyebilir ve bazen de daha etkili okunmasına sebep olur.

Tema: Hikayenin konusuyla yakından ilgilidir ve yazdığınız şey resmin bir bütünü şeklindedir. Tıpkı şöyle olabilirler: "Aşk beraberinde zorluk getirir." ya da açık uçlu sorularla bitebilir "İki farklı karakterdeki insan birbiriyle anlaşmayı öğrenebilir mi?" gibi. Bu, okuyucularınızın hikayeyi bitirdikten sonra düşünmelerini istediğiniz gizli bir düşüncedir. Küçük bir ipucu... bunu o kadar iyi gizleyin ki, okuyucularınız temanın ne olduğunu anlamak için birazcık uğraşsınlar.

Sembolizm: Bu hikayenizdeki bir şeyin, daha açık bir anlama sahip olmasıdır ve üzerinde çok çalışılması gereken bir maddedir. Hikayenizde sembolleri çok çok iyi kullanmanız için bahsettiğiniz sembolün okuyucunuz tarafından anlamının ve öneminin anlaşıldığına ve kafasının karışmadığına emin olmak arasındaki dengeyi bulmanız gerekir. Nesneleri, karakterleri, düzenlemeleri, olayları ve durumları göz önüne alarak hepsini biraz daha karmaşık hale getirip bir sembol oluşturabilirsiniz.

Diyalog: Monologla (tek bir kişinin konuşması) kıyaslandığında diyalog, iki veya daha fazla karakterin arasında geçen konuşma anlamına gelir. Basit görünür... ama bu madde daha çok pratik yapmayı gerektirir. Hikayeyle ilgili önemli noktaları okuyucuya iletmek için diyaloğu, konuyu ve karakterleri kullanmak biraz zordur... özellikle aynı anda daha da gerçekçi yazmak zorunda olduğunuzda. Bu birçok çalışma ve deneme gerektirir ama her seferinde yeniden ve yeniden yazmanıza değer çünkü okuyucularınız bir kilometre öteden kötü yazılmış diyalogların kokusunu alabilir..

Alt metin: Şimdilik sadece diyaloglardaki alt metinler hakkında konuşalım. Birçok yazar diyalog yazdığında, her bir karakterin dürüstlüklerini ve o anda akıllarından neler geçtiğini yazar. Ama şunu düşünün... en son ne zaman gerçek bir insanın böyle konuştuğunu duydunuz? Her zaman akıllarından geçen şeyleri söylerler mi? Onu yerine, kaçımız aklımızdan geçen şeylerin tam tersini söyler ya da tek bir şey sorarız? Farklı bir şey söylediklerinde karakterin gerçekten ne demek istediğini yazmaktır alt metin... işte bu alt metinin tam olarak olması gerektiği gibi kullanımıdır.

Yorumlama: Bu madde kesinlikle ama kesinlikle kurgu yazmanın çift taraflı kılıcıdır. Yorumlama, okuyucunun hikayede neler olup bittiğini anlaması için bilmesi gereken gerekli arka plan bilgisidir. Bu düzenlemeler, geçmiş ya da hikayelerin karakterleri hakkında olabilir. Ama... bununla başa çıkamazsanız, hikaye daha fazla ilerleyemez ve okuyucuların ilgisini kaybedersiniz. Bir süre ara verin ve okuyucuyu, siz arka planı yazmadan önce doğru zamanı bulmasına dek bekleyin.

Betimleme: Hikayenizde bir şeyler mi oluyor? Okuyucularınız hikayenizi okuyorken görmelerini istediğiniz olaylar mı yaşanıyor? İyi bir betimleme çok fazla ve çok az detay gerektirecek ince bir çizgidir. Çok fazla detay verirseniz, betimlemerinizle uzun bir yola devam etmeniz gerekir ve bu da okuyucularınızı çıkmaz bir yola sokar, böylece yeteri kadar hızlı ilerlememiş olursunuz. Ama eğer çok az detay verirseniz okuyucu neler olduğunu anlamaz. Öncelikle biraz pratik yapmanız gerekir. Önünüze çıkan en iyi kitapları ve hikayeleri okuyun, böylelikle betimlemeleri nasıl yapacağınızı görmüş ve öğrenmiş olursunuz. Betimlemelerinizi okuyucularınız üzerinde deneyin ve geri dönüşleri değerlendirin. Sonra yazınızı tekrar yazmaya geri dönün.

Bu soruları gözden geçirmeyi unutmayın!

Bölüm 1- Sorular

1- Yazarken çoğunlukla hangi maddeleri kullanıyorsunuz?

2- Size göre en kolay ve en zor maddeler hangileri?

3- Kullandığınız bakış açısı yazılarınızı düşünün. Eğer bakış açısı kısımlarını değiştirirseniz hikayenizin yönü nasıl değişir?

Cevaplarınızı yoruma yazabilirsiniz. :)