Uyandığımda kendimi rahat bir yatağın üstünde yatarken buldum. Gözlerimi hemen açmadım. Kendimi dinleyip ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Ölmüşte olabilirdim en son yaşadıklarımı çok iyi bir şekilde hatırlıyordum. Ve yaa ahh bunlar rüyada olabilirdi. Gerçi ben pek vampirlerle ilgili şeyleri okumazdım ama belki bir yerde görmüşümdür bilinç altımda kalıp şimdi günyüzüne çıkmıştır. Evet evet böyle olabilirdi. Tanrım lütfen öyle olsun şu an kendi yatağımda annemin kreplerinin kokusuyla uyanayım. Başka bir şey istemiyorum. Gözlerimi hala kapalı bir şekilde sırtüstü yattığımın farkındaydım. Sadece yattığım yüzeyin kumaşının ipek ve çok rahat olduğunu anımsayabiliyorum. Bacağımın çok sıkı bir şekilde sarıldığının ve o kadar sıkı gibi canımın acıyıp acamadığını bile anlayamıyorum. Yüzümün sağ tarafı hafiften zonkluyordu. Sonra kolum , kolumunda çom iyi durumda olmadığının farkındaydım. Saç diplerimde ağrıyordu sonra hatırladım Aaron beni saçlarımdan havaya kaldırdığında olmalı o ara bacağımın ağrısı o kadar keskindi ki anlayamamıştım ama şimdi ağrısını çok güzel bir şekilde hissedebiliyordum. Bunun rüya olduğundan emin değildim rüya olsa herhangi bir hisesetmemem gerekirdi. Ne olduğunu anlamak için gözlerimi açmaya karar verdim. Yavaşça göz kapaklarımı araladım. Sasha'nın sesini duyuyordum :

-Sonunda uyanıyor Lillie

-Evet uyanıyor bir an hiç uyanmayacak sandım. Aaron'un ve Eddie'nin yaptığı çok iğrenç ve kabaydı. Şu kızın haline bak.

-Şimdi yine iyi David 'in kollarında ne haldeydi hatırlasana

-Ahh Sasha git David'e haber ver Melanie uyandı diye

-Tamam

Sasha'nın giderken oluşturduğu serinliği hissedebiliyordum. Şimdi gözlerimi tamamen açtım.

-Merhaba Melanie nasılsın kendini biraz daha iyi hissediyorsun ya ?

- !!!

Cevap vermedim. Ama o konuşmaya devam etti.

- Olanlar için çok üzgünüz Melanie böyle olsun istemezdik ama yanlış zamanda yanlış yerdeydin. Tabi bunun için seni suçlamıyoruz buraya gelip senin dünyanı tehlikeye sokan bizleriz. Ama Eddie ve Aaron'un yapacaklarını bilmiyorduk bilsek emin ol önlem alırdık. Neyse ama sana bir şey olmadı ucuz atlattık haa ne dersin ?

Bana doğru eğilmiş gülümsüyordu. Eliyle yüzümdeki yaralara bir şeyler sürecek gibi yaklaştı bende korkuyla yatağın en uç noktasına doğru çekilmeye başladım. Böyle çekilirken bacağımı hiç hesaba katmamıştım. Refkleks olarak çekilmiştim çünkü onların her birinden özelliklede Eddie ve Aaron'dan ama Lillie'de tehlike demekti. Çekilmemle bacağımın ağrıması bir oldu inledim ve olduğum yerde kaldım. O an içeriye David ve Sasha girdi. Gözlerimin büyüdüğünü ve korkuyla sessiz bir şekilde bağırmaya başladım. David , Sasha ve Lillie ellerini yukarıya kaldırarak geriye çekildiler. Eğer bu başka bir yerde başka şartlarda olsaydı bu durumlarına gülebilirdim ama şu an gülmek yapacağım son şey gibi gözüküyordu. David konuşmaya başladı ;

-Korkmana  gerek yok Melanie sana zarar vermeyeceğiz burası Victor ve Lillie'nin odası yaralarını sardık bacağındaki bazı tentonlar kopmuş ama merak etme o kadarda kötü durumda değil yüzünün bazı yerleri parçalanmış ama bacağına göre oldukça iyi kolundada çatlaklar var sanırım ağaca çarptığın sıra olmuş ama onun dışında herhangi bir şeyin yok

-Tabi kızın başka bir yerinde zarar gelemez zaten David her yeri dökülüyor.

-Sesini kesebilirsin Sasha çünkü Aaron ve Eddie bunları  yaparken senin hiçbir şey yaptığını görmedim.

-Demek sen o durumda bile etrafına bakıyordun hiç iyi bir kavgacı değilsin kavga sırasında karşındakinin hareketlerine bakarsın etrafı seyretmeyi değil

-Bunu yeni yetme bir vampirden mi öğreneceğim 200 yıldır böyle olmama rağmen bu işi Sasha'dan öğreniyorum ne harika ! Ayrıca ben bir vampirim birçok işi  aynı anda yapabilirim

-Siz ikiniz susacak mısınız ?

Onlar konuştuğunda bende ağrımı biraz olsun kesecek bir şeyler yapmaya çalışıyordum. Pozisyonumu değiştiriyor, belki bacağımın üzerinde yattığım için ağrıyordur diyordum ama ağrı içimdeydi ve geçmiyordu. Yüzümde sürekli zonkluyor hiçbir şeyim yokmuş gibi rahatsız ediyordu

Hafifçe soğuk bir el alnıma dokundu. Gözlerimi açtım ve korkuyla ne olduğuna baktım. David'in eliydi. Ona baktığımı görmemişti. Lillie'ye dönüp ;

-Ateşi hala var ve ağrısı artmış gibi gözüküyor yeni bir ağrı kesici versek mi ?

-Sanmıyorum David vermesek daha iyi olur o bir insan aynı gün içinde bu kadar ilacı kaldıramayabilir.

-Ama acı çekiyor Lillie bu onun her halinden belli

-Acıları onu uyuşturacaktır 1 saate kalmaz bedeni bu kadar acıyı kabullenecektir daha fazlası olduğu zaman bunu hissedecektir.

Sanki ölüm fermanım yazılmış gibi hissediyordum. Çünkü acı katlanılacak gibi değildi 1 saat bu acıya katlanabileceğimi sanmıyordum. Zaten sadece bir yerim ağrımıyordu vücudumun her yeri alarm veriyordu. David de sanki bu cevaptan pekde memnun kalmamış gibiydi. Acı çekmem onuda üzüyordu sanki ama anlayamıyordum.

Gözlerimi kapadım hiç sesim çıkmıyordu nefes alırken bile o kadar yavaştım ki beni duymasınlar istiyordum dikkat çekmemek ama onlarında nefes alışverişini duymuyordum sanki dikkatle birini duymak ister gibi ...

Gözümü araladığımda üçününde merakla bana baktığını gördüm. David elini hemen kalbimin üstüne koydu. Kalp masajı yapmaya başladı. Sasha bileklerimi ovuyor kanın daha çabuk yayılmasını sağlıyordu. Lillie'de boğazımla bir şey yapıyordu ama bu yaptığını ilk yardım derslerinde görmemiştim ne olduğunu anlayamadım. Gerçi şu an üçününde ne yaptığın anlayamıyordum. Sonra biraz bağırarak

-Siz ne yapıyorsunuz canım daha çok yanıyor ?

dedim

David konuşmaya başladı. Ama bana değil Lillie'ye konuşuyordu.

-Kan dolaşımı çok yavaş olmalı bundan dolayı nefes alışverişide çok yavaş. Ahh bunu neden anlayamadık nefes alamıyor belki iç kanama falandır hiç gelmedi o aklımıza

Sasha devam etti

-Nerden gelebilir David 30 yıldır sadece ben insanlıkla ilgili nerdeyse her şeyi unuttum sizinde hatırlamamanız çok normal hiç gelmedi aklıma iç dolaşımı

Bunlar yanlış anlamıştı. David 'in kalbima yaptığı şey çok rahatsız ediciydi. Onun ellerinin bana dokunması bile beni korkutuyor ve tiksindiriyordu. Ama şu an üçününde elleri yani 6 el bana dokunuyordu.

-Bana dokunmayın

Sesim ağlamaklı çıkmıştı. Çünkü korkuyordum ve elleri çok ağırdı.

-Size bana dokunmayın dedim.

Şimdi ağlıyordum.

-Dokunmayın bana canımı daha çok yakıyorsunuz hiçbir şeyim yok benim dikkat çekip ortamdaki tek sesi ben çıkarmamak için öyle yaptım.

Konuşmamın sonuna doğru hıçkırıktan sesim çok az çıkmıştı ama onların duyduğuna emindim. Hepsi birbirine baktı ve ellerini üzerimden çektiler.

-Sasha , Lillie rica etsem odadan çıkabilir misiniz ?

-Emin misin David istersen yardım için kalabilirim haklıydın Aaron'u durdurabilirdim ama karışmak istemedim. Şimdi bu kızın ne kadar korktuğunu görünce yaptığın yanlış olduğunu anlıyorum.

-Gerek yok Sasha hem olan oldu , Melanie şimdide yardım edebilirsin. Yiyecek bir şeyler bulursan iyi olur o konuyuda unuttuk.

İkiside sessizce odadan çıktı. Hala ağlıyordum, ağlamak küçüklükten beri beni rahatlatan bir şeydi ağlamayı severdim. Ama hiçbir zaman bu kadar korkarak ağladığımı sanmıyorum.

Melanie bizden korktuğunu biliyorum sana yardım etmek istiyorum ama sen ağladığın zaman elim ayağım birbirine dolaşıyor bir vampire bunu nasıl yaptığını gerçekten merak ediyorum.

Sanki kendi kendiyle konuşur gibiydi. Cevap vermedim zaten verecek durumda değildim. Ellerimi yüzüme kapadım. Bunu yaparken kolum ağrıdı ama aldırış etmedim ağrımayan bir yerim var mıydı ki zaten ?

Bir süre ağlamama izin verdi. Sonra elleriyle, ellerimi yüzümden çekti.

-Ağlamak seni rahatlatıyor mu ?

Cevap vermiyordum. Uzun bir şekilde iç çekti.

-Keşke böyle olduğumu öğrenmeseydin.

Yüzüne baktığımda oldukça pişman birisinin yüz ifadesini gördüm.

- Vampir olduğumu bilmediğin zamanlar sana Mel bile dememe izin verirdin seninle azda olsa konuşabiliyordum hem öğrenmemiş olsaydın bu halde olmamış olurdun.

Onunla konuşmak istemiyordum. Ondan korkuyor ve tiksiniyordum. İnsanların kanını emdiğini düşündüğüm zaman bu iki duygu bütün bedenimi sarıyordu.

- Benimle konuşmayacak mısın Melanie ?

-Haklısın kim kan emen bir ucubeyle konuşmak ister ki ?

Cevabı olmayan sorularını sıralayıp duruyordu. Ona görünüş olarak kesinlikle ucube olmadığını söylemek isterdim ama eski Melanie bunu yapardı yani onun bir yaratık olduğunu bilmeyen Melanie.

-Melanie bu çok garip ama senin canın yanmasın istiyorum. Garip derken ben ben insanları öldüren bir yaratığım bu benim doğamda var bunu için yaratıldım. -bunları söylerken sesi gittikçe kısılıyordu- ama böyle olmama rağmen bir insanın canının yanmamasını istiyor ve onu her şeyden korumak istiyorum ne kadar tuhaf öyle değil mi ?

Bana yine cevapsız bir soru soruyordu. Onu düşünmek istemiyor çok yakınımda olduğu gerçeğini kafamdan silmek başka şeyler düşünmek istiyordum. Sonra aklıma annem geldi. Tanrım annem onu hiç düşünememiştim ama delirmiş olmalıydı. Yaklaşık 12 saattir ortalıkta yokum

-Annem annem o ne yaptı ben size bir söz verdim ama onu unuttum bütün dünyayı ayaklandırır. Onunla konuşmalıyım.

Telaşla bağırıyor annemin yapacaklarını tahmin edemiyordum bile .

-Sakin ol telaşlanma annenle Lillie konuştu. Bir kamp olduğunu ben ve Sasha ile bu kampa gittiğini kampın doğadan uzak bir spor salonunda olduğunu öğrenince sadece neden haber vermedi diye kızdı ama yemek yedikten sonra onunlada konuşursan sorun olacağını sanmıyorum.

Yani ben iyileşeceğim zamana kadar onlarda okula gitmeyip benimle mi kalacaklardı.?

 Kafamda bir sürü soru vardı. Ama o yemek deyince midem şu an tek önemli, olan yemek der gibi bir ses çıkardı. David gülmemek için dudaklarını sıkıyordu.

-Peki yemek yedikten sonra demiştin öyle değil mi ?

David gülümseyerek  hafifçe kafasını sallayıp  farklı bir nazarla yüzüme bakıyordu.

Yazar : Buse YARALI