Gözlerim..
Hüzün bulutlarını hapsine alır
Umudum..
Gün batımın rengine sıgınır
Özlenen baharlarım...
Hazan bahçesinde
mahkum kalır

Şiirler söyler
Ne bahtsız olduğumu
Resimler yüzüme vurur
Solgunlugumu
Dururum öylece duydugum yerde
Zaman; egilir kulağıma fısıldar
Unutulmuşlugumu
Yetimliğinden yadigar kalır
ellerimin soğukluğu
Ve yokluğunun, varlıgı...

Ne kadar varsa, bu ayrılık..
Ne kadar yakışmıyorsa bu hoyratlık
Ne kadar delip geçerse bu yalnızlık
Gün batımları daima şiirlerde var..
Göz yaşım yokluğundan yadiğar

Vuslat Tuna