Sen öylece sustun mu hiç?
Söylenecek onca sözün varken
Kendine sordun mu
Ben kimim diye
Ölüm ayak ucundayken
Düşündünmü bu yerlere niye geldiğini
Zamanın çarkında lime lime erirken

Sordun mu?
Sana yazılan hikaye
ne kadar gerçekçiydi
Ne kadar iyiliği dokundu
Geçip giden günlerinin

Ne kaldı ellerinde
Yağmur soguklugunun
Ne kadar serinletti içini
Bir gün seni de sevenlerin varlığı

Ne kadar burktu içini
dokundu yetimliğimine
Göz yaşının gözetiminde yaşamışlıgın

En son ne zaman; söyle?!
Toprakla birlikte anıldın
Ve bir menekşe takviminde geçti adın
Sorsam !
Ne zaman bir ana duasında yaşadın

Sen öylece sustun mu hiç?
Söylenecek onca sözün varken
Yere döktüm mü; bakışlarını
Yüreğin çarmıha gerilirken
Çekip gitmeyi düşündün mü
Bir anda ...Asırlarca uzağa. ..
Zoru zoruna
Yaşamda kaldın mı?
Mahsunlugınla baş başa
yalnızlığınla yüz üstü
Ve kalbinin sadece meleklere ait oldugunu bilirken
Ve gördün mü
dünyanın tüm zalimliğini
Tüm çıplaklıgı ile

Gözünde yaş...
Önünde bir kalp ölüsü
Sen hiç öylece
yürüyüp gittin mi?

Vuslat Tuna