Ey yar...
Şu başıma türlü dertler ördün
Bin aglattın bin cefa reva gördün
Gül saksıma çile tohumu gömdün
Hüzün diye açar çiçeklerim benim

Senki saldın beni bir ıssız meçhule
İnsaf  etmeden attın kuyu dibine
Güneşimi söndürdün gece rengine
Yıldız diye yanar ışıgım benim

Kaderden bildin onca zahmetini
Şifa diye yareme bastın zehrini
Bir acı söz ile kurban ettin beni
Gözyaşı diye akar kanım benim

Vuslat Tuna