Gelirse gelsin şu fani ömrüme, ölüm
Ayrılıktan da zor degildir artık
Efkara alıştı her daim, gülmez yüzüm,
Bu saatten sonra da gülmez artık

Hep mi hüzün olur ömür hep mi çile
Tarumar olan gönül dikiş tutmaz artık
Şu halime acır olmuş da, dağ taş bile
Kullar içinde yerim bulunmaz artık

Bende bir yolcuyum gelir elbet, giderim
Beni topraktan başkası çağırmaz artık
Ne severim böyle, ne sevene sev derim
Bendeki bu hasret iflah olmaz artık

Ey can! Bırak yanmayı ol cânân için
Uğruna tüketecek şeyim kalmadı artık
Çok oyalanmam buralarda bir gül için
Mevsim değişti bahar hazan oldu artık

Vuslat Tuna