Zor dostum zor, yalnızlık dediğin
Yalan değil ölümden beter dediğin
Her saat binlerce ölüm giyindiğin
Ölümler de can gibi ararım seni

Başına giyersin kırık çile tacını
Karaya çalarsın kara alın yazını
Ciyerini kurutup ,tutar nabzını
Can da nefes gibi ararım seni

Kara perdeler çeker ufkun önüne
Hep hüzün vurur yüzün gölgesine
Bir ince sızı mesken tutar da içine
Nefesler de yakât gibi ararım seni

Dostlar gelmez olur kapın çalınmaz
Yıllar takvimler seni aklında tutmaz
Dert ile pârelenirsin tabipler anlamaz
Takâtlar da  derman gibi ararım seni

Vuslat Tuna