Babam ve Yalnızlık

Bir zamanlar ben!
henüz garip ve mahsun değilken
Bir küçük yürek
kapıda beklerdi
Babasıydı akşam
eve gelen
Bayramdı gönlüne giren
Huzurdu...
Uyuyunca üstünü örten

Çok zamandır ben!
O kadar küçük ve çocuk değilken
Yıllardır hâlâ kapıda bekleyen
Şimdi sadece hüzündür
eve giren
Bir boşluktur
Göğsüme çöreklenen
Yalnızkıktı ...
uyumasamda üstümü örten

                        

Vuslat Tuna

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top