OSTRZEŻENIE!

Wierszyki są pisane dla jaj, dla zabicia czasu bądź coś ten łeb wymyśli i nie da rady nie zapisać. Proszę tego nie brać na poważne. Ja i poezja żyjemy w trwałym nielubieniu się, ale lubię rymować!

ODCHODZIMY

Słodycz zamarła,

Dzikość stała się czarna.

Oczy zamknęły nadzieję niewielką,

By oddać cierpliwość cichą, trochę obojętną.

Ból patrzy głęboko,

A miłość przemija srogo.

To koniec kochania,

To czas miłowania.

Nie ma już wiary

Nadchodzi nadzieja,

Bo to jedyna ludzi prawdziwa bieda.