Proces pojmowania rzeczy, a więc nauka, u człowieka w żadnym stopniu nie przypomina procesu wgrywania oprogramowania do komputera, a praca nauczyciela w żadnym stopniu nie przypomina pracy programisty. Komputery nie są bowiem inteligentne. Nie ma czegoś takiego jak inteligencja komputera. Tego typu systemy dopiero zaczynają powstawać i opierają się na samodzielnym uczeniu się maszyn, na ich samodzielnym logicznym przystosowaniu się do powstałej sytuacji. Próby nadania naszym elektronicznym tworom krzty bardziej organicznej inteligencji są tak rozpaczliwe, gdyż zorientowano się, że ten rodzaj nauki jest o wiele bardziej efektywny. Dwie tak samo wyglądające, samouczące się maszyny, nawet przy podejściu do podobnych problemów mogą wykreować zupełnie inne systemy pojmowania i analizowania swego otoczenia, zawsze dążąc do układu najbardziej odpowiadającego swoim celom i wewnętrznej budowie. Żaden system myślenia nie będzie działał w ich wypadku tak dobrze jak wykreowany przez tę konkretną jednostkę. Jest to jeden z wielu powodów, dlaczego indywidualizm funkcjonuje jako, stosunkowo nowa, lecz istotna wartość cenna szczególnie w nauce.

Kiedy człowiek zaczyna się uczyć tzn. pojmować, układać w głowie przyswajaną wiedzę, powstaje jej niepowtarzalny układ. Wszystko zostaje powoli i skrupulatnie zaszufladkowane w unikalny sposób, tworząc jedyny w swoim rodzaju punkt widzenia na dane zagadnienie. Proces ten, pomimo swej drobiazgowości, jest szybszy od usilnego próbowania zrozumienia, czyjegoś schematu działania umysłowego- czyjegoś sposobu na pojęcie danej rzeczy, wydającego się całkowicie obcym i „logicznie nieporęcznym" dla osoby próbującej go pojąć. Uczeń i tak ostatecznie musi wiele rzeczy poprzestawiać i poukładać po swojemu, gdyż w przeciwnym razie nie miałby pojęcia, na co patrzy, a i tak już zawsze będzie się czuł w tym cudzym porządku, jak w zwykłym bałaganie. Przestawianie to okazuje się więc absolutnie bezcelowe przez swoją nieekonomiczność czasu, jakiego wymaga. Rozwiązanie to jest absolutnie paranoiczne, biorąc pod uwagę, że można od samego początku aż do końca zaprojektować siatkę powiązań logicznych samodzielnie, w której ta konkretna osoba będzie mogła poruszać się dziesięć razy szybciej. Tylko tak zdobyta wiedza jest na tyle wartościowa, dokładna, jasna i przejrzysta dla uczącego się, by mogła pozostać na długo w jego umyśle.

Prawdziwa nauka dzieje się bez nauczyciela, a nauczyciela największym sukcesem jest, gdy przestaje być uczniowi potrzebny. Prawdziwa nauka jest niewidzialna, odbywa się w naszej głowie, której fragmenty bardzo łatwo jest zabałaganić tak, że nigdy już się do danych jej sektorów nie będziemy w stanie dostać. W ten sposób powstaje przeświadczenie o tym, że pewne rzeczy są dla nas za skomplikowane, ale to nie prawda. Trzeba tylko zrobić to samemu. Nie ma ludzi mądrzejszych i głupszych, nawet w danych aspektach. Nie ma osób o żadnych predyspozycjach do konkretnych przedmiotów. Są tylko ludzie, który dali się zabałaganić nieudolnym nauczycielom- Są tylko tacy, którzy za dużo słuchali, a za mało myśleli.

Czasami nie ma sensu segregować porozrzucanych książek napisanych w pięciuset różnych językach, które pozwoziłeś do głowy z najróżniejszy stron świata. Wyrzuć je, spal, albo zapomnij, a potem napisz swoje na ten temat na podstawie obiektywnej wiedzy z Wikipedii, tłumacząc ją na lakoniczny dla siebie język, związany ściśle z tym jak działa twój unikalny mózg. Te księgi staną się uwielbianym przez ciebie księgozbiorem- twoim skarbem, którego będziesz znał na wylot jak nic innego na świecie, nawet jeżeli tylko ty będziesz go rozumieć.

Ucz się człowieku!

Zatkaj uszy, otwórz oczy.