Żałujesz, że zostawiłeś Dortmud dla Bayernu?

Żałujesz, że opuściłeś Reusa dla mnie?

Żałujesz nocy spędzonych ze mną? I tej zmierzwionej pościeli,  jęków stłumionych przez moje usta, zadrapań, które zostawiłeś na moich plecach? Strużek potu, zapachu seksu i nasienia?Przytłaczającego nas pragnienia?.

Żałujesz trzymania się za ręce? I tych spacerów, rozmów o niczym? 

Żałujesz wspólnych posiłków, wakacji i planów na przyszłość?

A może żałujesz, że mnie poznałeś?

Bo ja żałuję, gdy słyszę twój płacz nad ranem i tęsknie wymawiane jego imię.

Żałuję cały czas.

Bo nie jestem nim. Zamieniłeś mnie tylko na lepszy model, gdy Reus się tobą znudził.

Ale nie mam odwagi od ciebie odejść, w obawie, że stracę tą maleńką cząstkę ciebie.

Ale tak bardzo żałuję.