Stałem razem z Michałem nad grobem Ronaldo. Łzy szczęścia ciekły po naszych twarzach. Wreszcie mogliśmy odetchnąć pełną piersią, a ten cholerny stalker i zboczeniec nie będzie nas prześladował.

Razem z Pazdkiem pocieszaliśmy się po przegranym meczu z Portugalią. Leżeliśmy półnago na świeżo wypranej pościeli. Obok nas stała miska z truskawkami w polewie czekoladowej. Wziąłem jeden z owoców i skierowałem do otwartych ust przyjaciela. Ssał truskawkę, a potem mój palec, a krew w moich żyłach zaczęła się kumulować w jednym miejscu - kroczu.

Naszą romantyczną kolację we dwoje przerwało pojawienie się Cristiano Ronaldo.Przyszedł się śmiać z naszego nieszczęścia.

Obrzucił nasze ciała spojrzeniem. Jego ciemnobrązowe oczy pociemniały z pożądania.

- Chłopcy, nieładnie zaczynać beze mnie - mruknął, a jego głos był niski i ochrypły. Z trudem nad sobą panował.

Ściągnął z siebie jeansy, pokazując bokserki CR7. Zadufany w sobie narcyz. Po chwili na podłodze znalazła się też jego koszula. Teraz był już w samych majtkach, które wydawały się zbyt ciasne.

- Ja wiedziałem, że sobie czymś wypycha...- zaśmiał się Michał, a ja po chwili zrozumiałem, co miał na myśli. Męskość Ronaldo nie była zbyt spektakularna. - Ty zostałeś dużo hojniej obdarzony przez naturę.

Zarumieniłem się.

- Ronaldo, co ty tu robisz?! - warknąłem na Portugalczyka, który zdejmował bokserki. - Nikt cię tutaj nie zapraszał.

Majtki wylądowały na głowie Michała, który palcem strzepnął je ze swojej łysinki.

- Przyszedłem się z wami zabawić. - Uśmiechnął się lubieżnie i zatrzasnął drzwi. - Możecie krzyczeć, ale nikt was nie usłyszy.

Wzdrygnąłem się na samo wspomnienie, jak przywiązał mnie do krzesła i zgwałcił Michała.

Dobrze, że zginął. Wreszcie uwolniliśmy się od tego psychola, który w każdyn wolnym momencie przyjeżdżał do Monachium lub Warszawy i siedział z lornetką w krzakach, i obserwował każdy nasz ruch. Kradł nasze rzeczy z pralni. Szantażował.

Nawet groził naszym przyjaciołom.

Na szczęście udało mi się poprosić Müllera o kontakt do kogoś, kto mógłby się pozbyć Ronaldo.

Byliśmy wolni. Mogliśmy zacząć żyć na nowo, a nie bać się wyjść na ulicę.

Hip hip hurra!

Otarłem łzy szczęścia z policzków i razem z Michałem pod rękę wyszliśmy z cmentarza.

Zamknęliśmy rozdział pt. "Cristiano Ronaldo" raz na zawsze.
----------------------
Beznadziejny shot. Wiem.

Chciałam zaprosić na historię Manu/Lewy pod tytułem "Rozbite szkło".

Jak tytuł wskazuje, nie jest to radosna opowieść.
W przeciwieństwie do " Gdzie jest Nutella? "
Ale na obie zapraszam.

Pozdrawiam.