I drugi rozdział ale za to chyba najbardziej szczery. I dodatkowo dziwny... uznałam że napiszę coś w rodzaju listu z tym że nie będę zdradzać do kogo to kieruję. Sam w sobie list ma być wyjaśnieniem, motywacją i dowodem na to że jeśli się chce i wierzy to można wszystko...

"Dość dużo razy oglądało się filmy lub bajki czy nawet czytało książki w których ktoś zakochiwał się w drugiej osobie z tym że wtedy było to jasno przedstawiane, że osoba którą ktoś kocha to musi być "ideał". Ale to nie jest prawdą. Na świecie nie ma ideałów takich którzy by nie mieli wad. Ale za to są inne ideały, osoby mające wady. Osoby potrafiące łatwo się denerwować, osoby które potrafią być bardzo uparte co nie zawsze jest zaletą, czy wiele innych. Ale to właśnie takie osoby są ideałami. A dlaczego? Może przedstawię to na własnym przykładzie.

Bardzo dużo się zmieniło i to na lepsze, w taki sposób że nawet jakbym mogła cofnąć czas to bym tego nie zrobiła bo nie chciałabym stracić kogoś kto wiele dla mnie znaczy. Pewnie nikt nie rozumie dlaczego o tym mówię dlatego może wytłumaczę to opowiadając o tym "kimś"...

Jest taki ktoś z kim piszę co wieczór i rozmawiamy o tym co się działo w ciągu dnia, ten sam ktoś przy każdej rozmowie pyta co u mnie, i jak się czuje czy jaki mam humor. Mimo samego pisania ten ktoś się o mnie martwi a za każdym razem jak mam kiepski humor, stara się mi pomóc, jakoś rozśmieszyć. Po prostu robi wszystko żebym była szczęśliwa, i uparcie kombinuje mimo że nie musi. Upartość- coś co inni uważają za wadę wcale tą wadą nie musi być. Tak samo jak to że ktoś się łatwo denerwuje bo jest to rzecz naturalna i w pewnych przypadkach jest to urocze.
Próbuje powiedzieć że dla mnie taki właśnie jest "ideał"- osoba mająca wady i zalety, ktoś kto się martwi bo chce jak naj lepiej dla drugiej osoby.
I wiecie co? Nie zamieniłabym tego co już mam na nic innego bo to co kiedyś było dla mnie nie możliwe, żeby mieć wspaniałych przyjaciół i ,żeby być z kimś razem , to teraz jest możliwe to właśnie jest prawda. Wszystko mogło potoczyć się inaczej, przecież mogliśmy dalej ukrywać uczucia gdybym nie zaczęła pewnego tematu rozmowy i gdyby ten ktoś nie powiedział co tak naprawdę czuje do mnie. Mogło być inaczej ale nie jest i ja się z tego cieszę. W końcu jesteśmy szczęśliwi i nie trzeba tego zmieniać ani nie trzeba udawać kogoś kim się nie jest. Wystarczyło tylko poczekać na odpowiedni moment i szczerze porozmawiać. Bo przecież miłość przyjdzie w odpowiedniej chwili nawet nie wiadomo kiedy i może sprawić że będzie się żyć jak w bajce. "