1.Numer tablicy rejestracyjnej ciężarówki zawiera frazę „A113”, która pojawia się we wszystkich filmach Pixar i stanowi odniesienie do pokoju, w którym animatorami Pixar Studios byli absolwenci uniwersytetu The California Institute of Arts (Santa Clarita, Kalifornia, USA), zwanego w skrócie Cal Arts.

2.Ekipa Pixara zmieniła umiejscowienie akcji filmu z parku wodnego na Instytut Biologii Morskiej po obejrzeniu kontrowersyjnego filmu dokumentalnego "Czarna ryba".

3.Tropikalne ryby Dory i Marlin nie przeżyłyby w chłodnych wodach przybrzeżnych Kalifornii (USA).

4.Na początku filmu widać pływającego w morzu bystrzyka neonowego, który jednakże jest rybą tylko słodkowodną.

5.Kiedy Hank oprowadza Dory po parku, przewracają małą dziewczynkę mającą koszulkę w niebiesko-białe paski. Kiedy chwilę później pokazana jest ta sama dziewczynka, jak płacze na ziemi, jej koszulka zmieniła kolor na jednolity róż.

6.Hank jest jedną z najjaśniejszych pereł w tym filmie - burkliwy siedmiornic kupuje publiczność nie tylko zgrabnie przeprowadzonym archetypem "gbur o złotym sercu", ale także cieszy oko. Patrzenie, jak się czołga, przeciska, imituje i wtapia w otoczenie to czysta frajda. Animacja jest tak naturalna i lekka, że aż trudno uwierzyć, że była to najtrudniejsza do ożywienia na ekranie postać w historii Pixara.

Ta scena, w której Hank zsuwa się z plakatu, kamufluje na ścianie i włazi do zlewu? Co trwa z dwadzieścia sekund.  Przygotowanie jej zajęło dwa lata. Tyle czasu zeszło na złożeniu do kupy elementów składowych, jako że była to pierwsza, gotowa do włożenia w film scena z udziałem tej postaci - kiedy opracowano podstawy, dalej szło już prościej, ale na każdym polu były wyzwania i problemy: nałożenie tekstury zajmuje przeciętnie 8 tygodni? Cóż, Hank będzie miał nakładaną przez 22 tygodnie. Mieliśmy już postacie ze zdolnością kamuflażu i umiemy to animować? To naumcie się od nowa, bo dla Hanka trzeba to opracować od początku. Nawet taka podstawowa rzecz, jak mimika, sprawiała mnóstwo problemów - usta Hanka są przez większość czasu schowane, więc trzeba było zrobić tak, by emocje wyrażały głównie oczy.