„Kwiaty wiśni spadają, nie wiedząc, czy to był deszcz, czy łzy." - Matsuo Bashō

Ulotność życia – „Mono no aware"

W Japonii kwiaty wiśni mają głębokie znaczenie.

Wiśnia kwitnie krótko i intensywnie, a potem jej płatki opadają, co symbolizuje nietrwałość życia, przemijanie i piękno chwili. Krótka lecz intensywna relacja. Pełna miłości i namiętności, wyciągająca piękno z każdej wspólnej chwili.

Cieszą się każdą chwilą, lecz tylko jeden z nich wie, że niedługo przeminie. Chce wyciągnąć tyle ile tylko może sprawiając, by każda ich wspólna chwila była cudowna.

Piękna, lecz krótkotrwała chwila, która tym razem nie wróci. Kiedy ostatnie płatki opadną uschną także i korzenie pozostawiając po sobie nicość i puste miejsce, w którym niegdyś one rosły. Można posadzić na to miejsce kolejne drzewo, lecz nigdy nie zastąpi ono poprzedniego, które zostanie tylko w pamięci czy fotografiach.

Tak samo termin ulotności życia zachęca do akceptacji ulotności życia i odnalezienia w niej piękna. Zamiast walczyć z czasem należy zaakceptować teraźniejszość.

Same kwiaty na drzewach pozostają w pełni zaledwie do dwóch tygodni, by na koniec opaść tworząc różowy dywan na ziemi. Mimo, że nie trwa to długo to tworzy cudowny widok. Niezapomniane piękno, które chce wyciągnąć z siebie tyle ile tylko może nie zastanawiając się nad sensem przemijania. Nie zastanawiając się nad tym, że nie ma to sensu skoro i tak za chwilę skończy się pozostawiając drzewo puste.

Osoba z innym podejściem do życia mogłaby stwierdzić, ze to bez sensu, bo przecież po co się tak starać, by coś ma mieć miejsce tak krótki czas.

Opadające płatki to jakby zegar odliczający każdy dzień, godzinie czy minutę do końca, by wreszcie ostatni opadł oznaczając brak możności powrotu. Koniec ostateczny kwitnięcia w tym sezonie, a dla niektórych ostateczny koniec spoglądania na świat, ostatni oddech.

Podczas całego kwitnięcia drzewo daje z siebie wszystko chcąc zaprezentować swoją silną wolę i pokazać wszystkim, że ulotność nie zmieni podejścia. Nawet wiedząc, że wszystko i tak pójdzie na marne to starać się nie myśleć w ten sposób.

To co krótkotrwałe może być piękne właśnie dlatego, że nie trwa wiecznie. Ich piękno trwa w wspomnieniach, które tworzy nie bez powodu. Piękne wspomnienia istnieją nawet gdy nie ma ich fizycznie.

Japońska filozofia mono no aware nie zachęca do walki z przemijaniem, ale do jego zaakceptowania jako części życia.

Może lepiej po prostu przestać się przejmować tym co ma nastać i starać się żyć tak, by niczego nie żałować?

Przecież wszystko kiedyś się skończy. Wszystko kiedyś przeminie, dlatego nie trzeba walczyć, nie trzeba zapominać, a pozwolić temu być, sprawić by ukazać piękno z najlepszej strony.

Przecież gdyby kwiaty wiśni kwitły cały rok, to nikt nie zwracałby na nie uwagi tak jak ludzie robią to gdy nadchodzą te krótkie dni rozkwitu. Przecież wieczne życie nie miało by sensu oraz nikt by go nie doceniał tak jak wtedy, gdy jest ono ulotne.

Może zamiast rozpaczać nad kimś kogo nie będzie warto być wdzięcznym że to, że był?

Japończycy wierzą, że życie podobnie jak kwiaty wiśni jest piękne, ale krótkotrwałe. Opadające płatki sakury symbolizują przemijanie, kruchość ludzkiego życia i ulotność szczęścia.

_______________

Krótka refleksja od autorki mimo, że unikałam do ten pory notatek D:

Jako, że od wielu lat gdy ktoś pyta mnie o mój ulubiony kwiat odpowiadam iż jest to kwiat wiśni, oraz dodając do tego moja fascynacja kultura Japonii nie mogło zabraknąć takiego rozdziału. Mam nadzieję że zrozumiecie moje czasem trudne do analizy matefory! Szczególnie mam na myśli cały zamysł fabuły.