I znów szedł smutny, zraniony.
Zwykły nastolatek, niezwykle poruszony.

Kolejną przyjaźń rozwalił,
Znowu mu się świat walił.

Miał złote i głupie serce,
Co odbiło się na nim wielce.

Ze swoim talentem do tracenia przyjaciół, nie osiągnął wiele.
Ale cóż się dziwić, skoro był tylko niszczycielem.