- Λοιπόν, κύριε Οδυσσέα, σκέφτηκα να κάνουμε μια συμφωνία.

   Ξεκινάω, ώστε να του πω την ιδέα μου. Τόση ώρα βέβαια η αλήθεια είναι ψάχνω να δω πως θα του το φέρω. Πλέκω τα δάχτυλα μου μεταξύ τους από την αγωνία. Θα τ' ακούσω πάλι με τον δύστροπο.

    - Θα κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού μαζί με το φαγητό, οπότε θα τα βρίσκεις όλα έτοιμα.  Το καλύτερο για 'σένα σ' όλο αυτό είναι πως θα σε αφήσω στην ησυχία σου. Όλα αυτά με έναν μικρό όρο. Μια ώρα την ημέρα να κάνουμε ότι θες εσύ.

    Το βλέπω το κύμα θυμού, έτοιμο να κάνει την έκρηξη του. Με κοιτάζει ειρωνικά, ενώ εγώ περιμένω με ανυπομονησία την αντίδραση του. Μιλάει μετά από κάποια ώρα...

    - Μου λες να δεχτώ την συμφωνία για την ηρεμία μου,  που είναι δικαίωμα μου; Αλλιώς τι, δεν θα μπορώ να έχω την ησυχία μου μέσα στο ίδιο μου το σπίτι; Εκβιάστρια. Δικτάτορα της κακιάς ώρας, που δεν αναγνωρίζεις τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τύραννε. Επίσης, γιατί να εμπιστευτώ ότι θα τα τηρείς όλα αυτά; Σήμερα το πρωί σε βρήκα στο κρεβάτι μου, ενώ έρχεσαι ότι ώρα θες στο δωμάτιο μου. Θα δω αναλόγως με την συμπεριφορά σου το επόμενο διάστημα.

     Είχε αρχίσει πάλι να μου τα ψάλλει με το αμείλικτο , σοβαρό του ύφος.

    - Σταμάτα άνθρωπε των σπηλαίων, που θες να εξαφανίζομαι από μπροστά σου, ενώ είμαστε στο ίδιο σπίτι και μιλάς για δικαιώματα. Ποιός, εσύ που με έσερνες να βγώ έξω με το ζόρι  χθες και σήμερα πάλι έπεσα εξαιτίας σου. Δυο μέρες εδώ και σέρνομαι στα πατώματα με τον χαρακτήρα που έχεις. Πόσο διάστημα εννοείς πως θες να δεις την συμπεριφορά μου ;

    Με αγριοκοιτάζει μια ακόμα φορά. Είναι πάλι πολύ θυμωμένος. Δεν έπρεπε να τον πάρω με το κακό, όμως αλλιώς δεν θα υπήρχε διαπραγμάτευση.

    - Τέσσερα χρόνια. Και λίγα είναι, να ξέρεις.

    Τον κατάφερα; Απαντάω χαρούμενα και αισιόδοξα.

   -Χαίρομαι, το ήξερα πως θα συμφωνήσουμε. Όποτε θέλεις είσαι καλός .

    Πάω να χαμογελάσω, αλλά συνειδητοποιώ το περιθώριο που έδωσε. Νόμιζα πως είπε για μήνες, όχι χρόνια. Παγώνω και βράζω από μέσα μου  από θυμό. Μα τότε θα τελειώνουμε τις σχολές! Επίτηδες το είπε; Α το κάθαρμα! Αυτή τη φορά μιλάω νευρικά.

   - Με δουλεύεις Οδυσσέα, σωστά; Τότε δεν θα υπάρχει λόγος να κάνουμε συμφωνία...

  - Τέλος, για να δεχτώ, θα μου πεις το λόγο που ζητάς κάτι τέτοιο.

  Ναι σωστά. Τι θαυμάσια. Τώρα τι να απαντήσω, ώστε να μην το πάρει στραβά. Είναι και κομμάτι περίεργος.

   - Απλά έτσι. Δεν έχω κανέναν ουσιαστικό λόγο. Μου αρέσει να κάνω παρέες . Λοιπόν;

    Με στραβοκοιτάει. Τόσο κακό είναι να τον γνωρίσω; Στο ίδιο σπίτι μένουμε...

   - Θα το σκεφτώ. Δεν ξέρω... Παράτα με τώρα. Αρκετά για σήμερα.

   Θα επιμείνω λίγο ακόμα. Θα του πω επιχειρήματα, τα οποία λυγίζουν το πιο ατίθασο αγόρι.

    - Γνωρίζεις, πως δεν σε συμφέρει να αρνηθείς. Πρώτον νομίζω, θα θες να έχεις σιδερωμένα και καθαρά ρούχα. Επίσης, δεν πιστεύω ότι θέλεις να χαλάσεις το σώμα σου με πρόχειρα φαγητά ή fastfood. Δεν φαίνεται να είσαι ο τύπος που περνάει την ώρα του στην κουζίνα. ..

     Σηκώνομαι και παίρνω τα πιάτα να τα πλύνω. Έχω σκοπό να του δείξω ότι θα τον βοηθάω αρκετά, αν συμφωνήσει. Ποιο αγόρι έχει όρεξη για δουλειές σπιτιού; Αποφασίζω αυτήν τη στιγμή μην τον ενοχλήσω ώστε να το σκεφτεί καθαρά ...

     Επόμενο πρωί

    Ξυπνάω σήμερα νωρίς, γιατί έχω μάθημα στη σχολή.  Μετά από αρκετή ώρα βρίσκω το τμήμα μου. Το πανεπιστήμιο είναι ολόκληρη πόλη. Μπαίνω στην αίθουσα και κάθομαι δίπλα σε ένα κορίτσι, το οποίο κάθεται μόνο του. Ευκαιρία είναι να γνωρίσω καμία φίλη. Φαίνεται πολύ συμπαθητική και καλή κοπέλα.

    - Γεια σου, τι κάνεις ; Με λένε Άννα. Εσένα ;

    Με κοιτάζει με ένα πλατύ χαμόγελο και απαντάει, αφού με δει για λίγα δευτερόλεπτα.

    -  Εμένα με λένε Χριστίνα.  Μια χαρά είμαι.  Εδώ προσπαθώ να προσαρμοστώ στην καινούργια πόλη, γιατί είμαι από τη Λάρισα. Εσύ από εδώ είσαι.;

   - Α τέλεια. Ούτε εγώ είμαι από εδώ, αλλά μου φαίνεται πολύ ωραία πόλη. Μια χαρά είναι η Θεσσαλονίκη, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη  προσαρμογή. Βέβαια, εγώ εχω ήδη δυο φίλους,  ενώ έχω μόνο δυο μέρες εδώ.

     Εμένα πάντα μου άρεσαν οι αλλαγές, οπότε... Με παρακολουθεί πλέον έκπληκτη.

   - Αλήθεια ; Πότε πρόλαβες καλέ ; Μήπως είναι από εκεί που έμενες ;

    Χαμογελάω! Αφού πιάνω συζήτηση με όλον τον κόσμο, πώς να μην βρω; Αν και ο ένας δεν θεωρείται ακόμα φίλος μου, αλλά θα γίνει! Το νιώθω... Συνεχίζω την συζήτηση ευχάριστα.

    - Ο ένας είναι από την πόλη μου και συγκατοικούμε, όμως τον ξέρω μόνο τρεις μέρες. Ο άλλος είναι γείτονας μας, τον οποίο γνωρίσα αμέσως.

  - Τυχερή .

    Δεν προλαβαίνουμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση, γιατί μπαίνει η καθηγήτρια μέσα. Αρχίζει να μας λέει κάποια εισαγωγικά .

      - Θα αναλύσουμε όλες τις περιπτώσεις που χρειάζεται κατά τη διάρκεια αυτού του εξαμήνου . Ένα από αυτά θα είναι η απομόνωση που θα αναφερθούμε σήμερα και στο επόμενο μάθημα .

     Μα καλά τι έχω πάθει ; Μέχρι το μάθημα μου θυμίζει εκείνον, τον Οδυσσέα. Άραγε δικιολογημένα ;

      - Επειδή είναι μια ειδική περίπτωση,  θα ξεκινήσουμε με το κεφάλαιο απομόνωση . Σήμερα θα πούμε ορισμό και λίγα πράγματα . Η απομόνωση χωρίζεται σε δυο μέρη, την ακούσια που το άτομο την επιδιώκει και την εκούσια . Η ακούσια πιθανότατα να αρχίσει μετά από κάποιο γεγονός, το οποίο οδήγησε το άτομο στην απόφαση αυτή. Είναι δύσκολο να πλησιάσεις αυτά τα άτομα ειδικά αν δεν γνωρίζεις την αιτία της απόφασης τους .

    Είμαι σίγουρη πως μιλάει για τον συγκάτοικο μου! Ειναι σαν να το γνωρίζει. Η ώρα περνάει βιαστικά και όλα τον θυμίζουν.

    Επιτέλους έρχεται η ώρα να φύγουμε. Χαιρετάω την Χριστίνα . Θα τα πούμε και αύριο καθώς θα έχουμε μάθημα. Γυρίζω στο σπίτι, όπου βάζω να ψήσω κάτι .

    Επειδή βαριέμαι, λέω να καθαρίσω λίγο το σπίτι. Πηγαίνω και στο δωμάτιο του, καθώς δεν είναι εδώ. Όπως σκουπίζω, ανοίγει λίγο η ντουλάπα του. Πάω να την κλείσω, όταν παρατηρώ στο βάθος μια θήκη.

     Σταματάει η κυκλοφορία του αίματος μου και αισθάνομαι πως θα χάσω τις αισθήσεις μου. Από τον φόβο μου θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ξεροκαταπίνω και ανασαίνω μετά από πολλά λεπτά. Δεν καταλαβαίνα πως δεν έπαιρνα αναπνοές από τον τρόμο μου.

      Ο συγκάτοικος μου, ο Οδυσσέας, έχει στο σπίτι... όπλο. Είναι... Θα αφήσω τα κοκαλάκια μου εδώ μέσα. Είναι δολοφόνος ή απλά κυνηγός; Μήπως πρέπει να πάω στην αστυνομία; Όχι τίποτα άλλο, τώρα δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι... Ξεκίνησαν τα μαθήματα.

     Δεν έχω καθαρό μυαλό αυτήν την στιγμή, αλλά πρέπει να βρω μια λύση.Έχω κολλήσει. Θα πεθάνω από τον φόβο μου. Αφού σκέφτομαι αρκετά, αποφασίζω να πηγαίνω σε άλλα σπίτια και να λείπω τον περισσότερο χρόνο.

    Κλείνω την ντουλάπα, ενώ ακούω την πόρτα. Τρόμαξα τόσο που νομίζω έφτασα μέχρι το ταβάνι. Έχε κλειστά τα μάτια σου και ψυχραιμία... Αν μάθει ότι ξέρω το μυστικό του, τότε θα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα... Δηλαδή αν γίνεται αυτό, καθώς ήδη ζω έναν μίνι εφιάλτη.

   Σε λίγο έρχεται ο Οδυσσέας στο δωμάτιο. Εγώ κάθομαι και τον κοιτάω, προσπαθώντας να μείνω ανέκφραστη όσο γίνεται. Ο χρόνος έχει παγωσει και είναι σαν να μην περνάει καθόλου.

  - Αποφάσισα για την συμφωνία.

    Τον ακούω με την σοβαρή φωνή του να μιλάει. Ναι, αλλά τώρα μάλλον δεν θέλω εγώ. Καλύτερα να είμαστε μακρυά και αγαπημένοι. Μήπως είμαι λιγάκι υπερβολική βέβαια; Όταν συναντάω το βλέμμα του, δεν μου μοιάζει καθόλου δολοφόνος... Όμως τι δουλειά έχει με όπλο;

   - Αν γίνει κάτι τέτοιο, με την παραμικρή φορά που θα με ενοχλήσεις ή θα παραφερθείς τέρμα η συμφωνία . Επίσης να ξέρεις πως δεν το κάνω σε καμία περίπτωση για σένα. Το κάνω για την ΗΣΥΧΙΑ μου!

   Λοιπόν ελπίζω να σας άρεσε πραγματικά! Και μην φοβάστε ,δεν είναι κανένα θρίλερ! Τώρα αν θέλετε να αλλάξω κάτι, μπορείτε να μου πείτε και αν δω ότι γίνεται ή έχετε δίκαιο, θα το πράξω.